سوره مطففین: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره مطففین ۳۶ آیه، ۱۶۹ کلمه و ۷۵۱ حرف دارد. این سوره جزو [[مفصلات|سوره‌های مُفصَّلات]] (دارای آیات کوتاه و متعدد) است.<ref> دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲</ref>

آیات اول تا سوم این سوره، [[احکام|حکم فقهی]] کم‌فروشی و ندادن حقوق مردم در معاملات را بیان می‌کند و می‌گوید این کار، [[حرام]] و از [[گناهان کبیره|گناهان بزرگ]] است. این سوره با توصیف [[معاد]] و اوضاع رستاخیز و جهان [[آخرت]] و با معرفی دو گروه یعنی گروه ابرار و مُقَربان و گروه فاجران و مجرمان به لبخندهای تمسخرآمیز [[کفر|کافران]] به [[ایمان|مؤمنان]] در این جهان اشاره می‌کند و می‌گوید در روز قیامت، مؤمنان به کافران می‌خندند.<ref> دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲</ref>

[[علامه طباطبایی]] به نقل از [[تفسیر مجمع البیان]] می‌نویسد بعضی گفته‌اند آیه «وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ» در شأن مخالفین [[امام علی(ع)]] نازل شده است. نقل شده است روزی امیرالمؤمنین(ع) با چند نفر از [[مسلمانان]] نزد [[رسول خدا(ص)]] می‌آمدند. [[منافق|منافقان]] ایشان را مسخره کردند و خندیدند؛ سپس نزد همفکرانشان برگشتند و گفتند: ما امروز اَصلَع (کسی که جلو سرش مو ندارد. منظورشان امام علی بود) را دیدیم و به او خندیدیم. به دنبال این جریان بود که این آیه نازل شد. علامه طباطبایی می‌نویسد این روایت را [[زمخشری]] (مفسر [[اهل سنت]]) نیز نقل کرده است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۹۶.</ref>

 

در آیه ۱۲ آمده است جز آدم تجاوزپيشه و گناهكار، [[قیامت]] را [[دروغ]] نمی‌پندارد. [[علامه طباطبایی]] در [[المیزان]] در [[تفسیر]] این [[آیه]] می‌نویسد: معلوم می‌شود یگانه مانعی که انسان را از گناه باز می‌دارد، ایمان به برانگیخته شدن در روز قیامت است و کسی که در شهوات فرو رفته و دلش گناه‌دوست شده، حاضر نیست هیچ مانعی را در کارش بپذیرد؛ در نتیجه گناه بسیار، او را به این نقطه می‌کشاند که منکر قیامت شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۸۴.</ref>

از [[امام باقر(ع)]] نقل شده است هیچ چیز قلب آدمی را به اندازه [[گناه]]، فاسد نمی‌کند. قلب وقتی با گناه آشنا شود، روز به روز بیشتر به آن متمایل می‌شود، تا جایی که گناه بر آن چیره می‌شود. آن وقت است که قلب زیر و رو و بالا و پایین می‌شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۹۰.</ref>

در تفسیر [[مجمع البیان]] درباره فضیلت [[تلاوت]] سوره مطففین از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است، هر کس این سوره را بخواند، [[خدا]] در روز [[قیامت]] او را از نوشیدنی پاک و خالصی که دست کسی به آن نرسیده سیراب می‌کند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ۱۳۷۲ش، ص۶۸۵.</ref> همچنین در [[حدیث|حدیثی]] از [[امام صادق(ع)]] آمده است هر کس در [[نماز|نمازهای]] واجب سوره مطففین را بخواند، خداوند امنیت از [[عذاب]] [[دوزخ]] را در قیامت به او عطا می‌کند، نه آتش دوزخ او را می‌بیند و نه او آتش دوزخ را.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۲۴۱‍.</ref> در [[تفسیر البرهان]] نیز از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است سوره مطففین را بر هر چیزی بخوانند از شر و آفت حشرات روی زمین در امان خواهند بود.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۰۳.</ref>

* طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه سیدمحمدباقر موسوى همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ى مدرسين حوزه علميه قم‏، چ۵، ۱۳۷۴ش.

* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه محمدجواد بلاغی، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چ۳، ۱۳۷۲ش.

* معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چ۱، ۱۳۷۱ش.