Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۶۱
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
درباره [[شأن نزول]] سوره مطففین در کتاب [[تفسیر نمونه]] آمده است: [[ابن عباس]] میگوید هنگامی که [[پیامبر(ص)]] وارد مدینه شد، بسیاری از مردم سخت به کمفروشی گرفتار بودند. خداوند این آیات را نازل کرد و آنان پذیرفتند و کمفروشی را ترک کردند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۲۴۴.</ref> در کتاب [[مجمع البیان]] نیز آمده است مردی به نام ابوجهینه در [[مدینه]] زندگی میکرد که دو پیمانه داشت: یکی کوچک و دیگری بزرگ. به هنگام خریدن از پیمانه بزرگ استفاده میکرد و به هنگام فروش از پیمانه کوچک.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۶۸۷.</ref> | درباره [[شأن نزول]] سوره مطففین در کتاب [[تفسیر نمونه]] آمده است: [[ابن عباس]] میگوید هنگامی که [[پیامبر(ص)]] وارد مدینه شد، بسیاری از مردم سخت به کمفروشی گرفتار بودند. خداوند این آیات را نازل کرد و آنان پذیرفتند و کمفروشی را ترک کردند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۲۴۴.</ref> در کتاب [[مجمع البیان]] نیز آمده است مردی به نام ابوجهینه در [[مدینه]] زندگی میکرد که دو پیمانه داشت: یکی کوچک و دیگری بزرگ. به هنگام خریدن از پیمانه بزرگ استفاده میکرد و به هنگام فروش از پیمانه کوچک.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۶۸۷.</ref> | ||
===آیه ۳۰ | ===شأن نزول آیه ۳۰=== | ||
[[علامه طباطبایی]] به نقل از [[تفسیر مجمع البیان]] مینویسد بعضی گفتهاند آیه «وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ» در شأن مخالفین [[امام علی(ع)]] نازل شده است. نقل شده است روزی امیرالمؤمنین(ع) با چند نفر از [[مسلمانان]] نزد [[رسول خدا(ص)]] میآمدند. [[منافق|منافقان]] ایشان را مسخره کردند و خندیدند؛ سپس نزد همفکرانشان برگشتند و گفتند: ما امروز اَصلَع (کسی که جلو سرش مو ندارد. منظورشان امام علی بود) را دیدیم و به او خندیدیم. به دنبال این جریان بود که این آیه نازل شد. علامه طباطبایی مینویسد این روایت را [[زمخشری]] (مفسر [[اهل سنت]]) نیز نقل کرده است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۹۶.</ref> | [[علامه طباطبایی]] به نقل از [[تفسیر مجمع البیان]] مینویسد بعضی گفتهاند آیه «وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغامَزُونَ» در شأن مخالفین [[امام علی(ع)]] نازل شده است. نقل شده است روزی امیرالمؤمنین(ع) با چند نفر از [[مسلمانان]] نزد [[رسول خدا(ص)]] میآمدند. [[منافق|منافقان]] ایشان را مسخره کردند و خندیدند؛ سپس نزد همفکرانشان برگشتند و گفتند: ما امروز اَصلَع (کسی که جلو سرش مو ندارد. منظورشان امام علی بود) را دیدیم و به او خندیدیم. به دنبال این جریان بود که این آیه نازل شد. علامه طباطبایی مینویسد این روایت را [[زمخشری]] (مفسر [[اهل سنت]]) نیز نقل کرده است.<ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ترجمه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۹۶.</ref> | ||