امر به معروف و نهی از منکر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَمر به مَعروف و نَهی اَز مُنکَر'''، دو واجب از [[فروع دین]] هستند. امر به معروف یعنی دعوت کردن کسی که عمل [[واجب|واجبی]] را ترک کرده به انجام آن، و نهی از منکر یعنی تلاش برای جلوگیری از انجام کار [[حرام]] توسط فرد گناهکار.

از نظر فقهی امر به معروف و نهی از منکر بر کسی واجب است که نسبت به معروف و منکر آگاهی داشته و احتمال تأثیرگذاری نیز بدهد. شرایط دیگری نیز برای وجوب آن گفته‌اند.

در [[قرآن|قرآن کریم]]، بارها از امر به معروف و نهی از منکر به عنوان وظیفه‌ای ویژه برای امت [[پیامبر(ص)]]، یاد شده، و گاه در کنار باورهایی چون ایمان به [[خدا]] و [[معاد]]، یا اعمالی چون [[نماز]] و [[زکات|زکات]] آمده است.<ref>نک: آل عمران /۳/۱۰۴، ۱۱۰، ۱۱۴؛ اعراف /۷/۱۵۷؛ توبه /۹/۶۷، ۷۱، ۱۱۲؛ حج /۲۲/۴۱؛ لقمان /۳۱/۱۷.</ref> در کتاب‌های [[آیات الاحکام]]، به خصوص از آن جهت که این کتاب‌ها بر اساس ابواب موضوعی ترتیب یافته‌اند، معمولاً می‌توان بابی کم حجم با عنوان «امر به معروف» در آنها یافت که به بررسی آیات یاد شده اختصاص یافته است.<ref>مثلاً نک: سیوری، کنزالعرفان، ج۱، صص۴۰۴- ۴۰۸.</ref>