Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۴۶
ویرایش
اسیران کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) با سخنان خود در هنگام اسارت، سبب تحول روحی و پشیمانی برخی از مردم و بنا بر نقلی پشیمانی یزید (هر چند به صورت ظاهری) از جنایات واقداماتش شدند. | امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) با سخنان خود در هنگام اسارت، سبب تحول روحی و پشیمانی برخی از مردم و بنا بر نقلی پشیمانی یزید (هر چند به صورت ظاهری) از جنایات واقداماتش شدند. | ||
[[شیخ مفید]] | علمایی همچون [[شیخ مفید]]، [[شیخ طوسی]] و [[محدث نوری]] بر این عقیده‌اند که اسیران کربلا بعد از آزادی، به [[مدینه]] بازگشته‌اند، نه کربلا؛ اما بنابر نقل [[سید بن طاووس]] در [[لهوف]]، کاروان اسیران به کربلا بازگشتند. | ||
==آغاز اسارت== | ==آغاز اسارت== | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
درباره بازگشت اسیران کربلا از شام به مدینه یا کربلا و برفرض بازگشت آنان به کربلا، در زمان دقیق آن (اینکه اربعین اول بود یا اربعین دوم یا زمان دیگر) اختلاف نظر وجود دارد.<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام حسین(ع)، ۱۳۸۸، ج۸، ص۳۹۳.</ref> | درباره بازگشت اسیران کربلا از شام به مدینه یا کربلا و برفرض بازگشت آنان به کربلا، در زمان دقیق آن (اینکه اربعین اول بود یا اربعین دوم یا زمان دیگر) اختلاف نظر وجود دارد.<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام حسین(ع)، ۱۳۸۸، ج۸، ص۳۹۳.</ref> | ||
[[شیخ مفید]]<ref>شیخ مفید، مسار الشیعه، ۱۴۱۳ق، ص۴۶.</ref> و [[شیخ طوسی]]<ref>طوسى، مصباح المتهجّد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۸۷.</ref> تصریح کرده‌اند که کاروان اهل بیت (ع)، پس از برگشت از [[شام]]، به [[مدینه]] رفته‌اند نه کربلا. [[محدث نوری]]،<ref>محدث نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۴۲۰ق، ص۲۰۸ـ۲۰۹.</ref> [[شیخ عباس قمی]]<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۲ش، ص۵۲۴ -۵۲۵.</ref> و [[مرتضی مطهری]]<ref>مطهری، حماسه حسینی، صدرا، ج۱، ص۷۱.</ref> با بازگشت اسیران به کربلا در اولین اربعین مخالفت کرده‌اند. | [[شیخ مفید]]<ref>شیخ مفید، مسار الشیعه، ۱۴۱۳ق، ص۴۶.</ref> و [[شیخ طوسی]]<ref>طوسى، مصباح المتهجّد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۸۷.</ref> تصریح کرده‌اند که کاروان اهل بیت (ع)، پس از برگشت از [[شام]]، به [[مدینه]] رفته‌اند نه کربلا. [[محدث نوری]]،<ref>محدث نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۴۲۰ق، ص۲۰۸ـ۲۰۹.</ref> [[شیخ عباس قمی]]<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۲ش، ص۵۲۴ -۵۲۵.</ref> و [[مرتضی مطهری]]<ref>مطهری، حماسه حسینی، صدرا، ج۱، ص۷۱.</ref> با بازگشت اسیران به کربلا در اولین اربعین مخالفت کرده‌اند. | ||
در مقابل، [[سید بن طاووس]] در [[لهوف]] نقل کرده است که اسیران کربلا از | در مقابل، [[سید بن طاووس]] در [[لهوف]] نقل کرده است هنگامی که اسیران کربلا در راه بازگشت از شام، به [[عراق]] رسیدند، به راهنمایشان گفتند «ما را از راه کربلا ببر». پس هنگامی که آنها به [[قتلگاه]] رسیدند، [[جابر بن عبدالله انصاری]] و برخی از [[بنی‌هاشم]] را دیدند و با گریه و اندوه مجلس عزایی برپا کردند و پس از چند روز به مدینه بازگشتند.<ref>ابن طاووس، لهوف، ۱۴۱۵ق، ص۲۲۵و۲۲۶.</ref> سید بن طاووس تاریخ ورود به کربلا را ذکر نکرده است و در کتاب [[اقبال الاعمال]] ورود اسرا به کربلا در اربعین را بعید دانسته است.<ref>ابن طاووس، الاقبال، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۰۰ و ۱۰۱.</ref> [[سید محمدعلی قاضی طباطبایی]] <small>(۱۲۹۳-۱۳۵۸ش)</small> نیز در کتاب [[تحقیق درباره اولین اربعین حضرت سیدالشهداء(ع)]]، بازگشت اسرا به کربلا را اثبات کرده است.{{مدرک}} به گفته مطهری در [[حماسه حسینی (کتاب)|کتاب حماسه حسینی]]، بازگشت اسیران به کربلا تنها در لهوف سید بن طاووس آمده است و در هیچ کتاب دیگری نیست.<ref>مطهری، حماسه حسینی، صدرا، ج۱، ص۷۱.</ref> | ||
بنابر نقل سید بن طاووس، هنگامی که کاروان اهل بیت (ع) به نزدیکی [[مدینه]] رسید و در بیرون شهر چادرها را برافراشتند، [[بشیر بن حذلم]] به دستور [[امام سجاد(ع)]]، به مدینه رفت و در کنار [[مسجد النبی]]، اشعاری را با گریه خواند و مردم را از شهادت امام حسین(ع) مطلع ساخت و ورود امام سجاد و اهل بیت امام حسین(ع) به مدینه را اعلام کرد.<ref>ابن طاووس، لهوف، ۱۴۱۷ق، ص۲۲۶-۲۲۷.</ref> سید بن طاووس، آن روز را تلخ‌ترین روز برای مسلمانان پس از رحلت [[پیامبر(ص) |پیامبر(ص)]] دانسته و نقل کرده است که همه زنان مدینه از خانه‌ها بیرون ریخته، فریاد سر دادند و هیچ روزی مثل آن روز، زنان و مردان، گریان دیده نمی‌شدند.<ref>ابن طاووس، لهوف، ۱۴۱۵ق، ص۲۲۷.</ref> | بنابر نقل سید بن طاووس، هنگامی که کاروان اهل بیت (ع) به نزدیکی [[مدینه]] رسید و در بیرون شهر چادرها را برافراشتند، [[بشیر بن حذلم]] به دستور [[امام سجاد(ع)]]، به مدینه رفت و در کنار [[مسجد النبی]]، اشعاری را با گریه خواند و مردم را از شهادت امام حسین(ع) مطلع ساخت و ورود امام سجاد و اهل بیت امام حسین(ع) به مدینه را اعلام کرد.<ref>ابن طاووس، لهوف، ۱۴۱۷ق، ص۲۲۶-۲۲۷.</ref> سید بن طاووس، آن روز را تلخ‌ترین روز برای مسلمانان پس از رحلت [[پیامبر(ص) |پیامبر(ص)]] دانسته و نقل کرده است که همه زنان مدینه از خانه‌ها بیرون ریخته، فریاد سر دادند و هیچ روزی مثل آن روز، زنان و مردان، گریان دیده نمی‌شدند.<ref>ابن طاووس، لهوف، ۱۴۱۵ق، ص۲۲۷.</ref> | ||