پرش به محتوا

احرام: تفاوت میان نسخه‌ها

۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۰
جز
لینک دهی سرمه کشیدن
جز (لینک دهی سرمه کشیدن)
خط ۲۹: خط ۲۹:
بیرون آوردن لباس‌های دوخته و پوشیدن لباس احرام را نماد بیرون آوردن لباس [[گناه]]، [[نفاق]] و [[ریا]] و پوشیدن جامه طاعت و بندگی خدا دانسته‌اند.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۶۶.</ref> حکمت سفارش به پوشیدن لباس ساده و یکنواخت احرام، از میان رفتن امتیازهای ظاهری و تعارض‌های طبقاتی<ref>جوادی آملی، صهبای حج، ۱۳۸۶ش، ص۳۴۹.</ref> و نیز یادکرد [[مرگ]] و [[قیامت]] شمرده شده؛ همان روزی که همه انسان‌ها با پوششی ساده روی در خاک می‌پوشانند و نیز همان روز که با جامه‌ای ساده محشور می‌شوند.<ref>رازی الجصاص، احکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۶۰۴؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۷۴.</ref> [[تلبیه]] پاسخی است خالصانه به دعوت خداوند برای تمسک به دستاویز الهی<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۱۲۴.</ref> و نیز زبان گشودن به حق و طاعت و وارستگی از گفتار باطل و معصیت<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۶۷؛ جوادی آملی، صهبای حج، ۱۳۸۶ش، ص۳۷۸.</ref> و هم تردد محرم میان [[خوف و رجا]] و تقویت آن؛ خوف از این که خداوند پاسخ او را ندهد و امید به این که به او پاسخ مثبت دهد.<ref>غزالی، احیاء علوم الدین،‌ دار الکتب العربی، ج۱، ص۴۸۸.</ref> گزارش شده که رنگ چهره [[امام سجاد(ع)]] هنگام تلبیه به زردی می‌گرایید و لرزه بر اندام ایشان می‌افتاد و در بیان راز این حالت می‌فرمود: می‌ترسم خدا در پاسخ لبیک من بگوید «{{عربی|لالَبَّیک وَ لاسَعْدَیک}}».<ref>غزالی، احیاء علوم الدین،‌ دار الکتب العربی، ج۱، ص۴۸۸؛ علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۴، ص۳۳۷.</ref> نیز گزارش شده که ایشان در حال تلبیه، گاه در آستانه افتادن از مرکب بود.<ref>شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۳۵؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۹، ص۱۹۷.</ref>  
بیرون آوردن لباس‌های دوخته و پوشیدن لباس احرام را نماد بیرون آوردن لباس [[گناه]]، [[نفاق]] و [[ریا]] و پوشیدن جامه طاعت و بندگی خدا دانسته‌اند.<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۶۶.</ref> حکمت سفارش به پوشیدن لباس ساده و یکنواخت احرام، از میان رفتن امتیازهای ظاهری و تعارض‌های طبقاتی<ref>جوادی آملی، صهبای حج، ۱۳۸۶ش، ص۳۴۹.</ref> و نیز یادکرد [[مرگ]] و [[قیامت]] شمرده شده؛ همان روزی که همه انسان‌ها با پوششی ساده روی در خاک می‌پوشانند و نیز همان روز که با جامه‌ای ساده محشور می‌شوند.<ref>رازی الجصاص، احکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۶۰۴؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۷۴.</ref> [[تلبیه]] پاسخی است خالصانه به دعوت خداوند برای تمسک به دستاویز الهی<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۱۲۴.</ref> و نیز زبان گشودن به حق و طاعت و وارستگی از گفتار باطل و معصیت<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۶۷؛ جوادی آملی، صهبای حج، ۱۳۸۶ش، ص۳۷۸.</ref> و هم تردد محرم میان [[خوف و رجا]] و تقویت آن؛ خوف از این که خداوند پاسخ او را ندهد و امید به این که به او پاسخ مثبت دهد.<ref>غزالی، احیاء علوم الدین،‌ دار الکتب العربی، ج۱، ص۴۸۸.</ref> گزارش شده که رنگ چهره [[امام سجاد(ع)]] هنگام تلبیه به زردی می‌گرایید و لرزه بر اندام ایشان می‌افتاد و در بیان راز این حالت می‌فرمود: می‌ترسم خدا در پاسخ لبیک من بگوید «{{عربی|لالَبَّیک وَ لاسَعْدَیک}}».<ref>غزالی، احیاء علوم الدین،‌ دار الکتب العربی، ج۱، ص۴۸۸؛ علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۴، ص۳۳۷.</ref> نیز گزارش شده که ایشان در حال تلبیه، گاه در آستانه افتادن از مرکب بود.<ref>شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۳۵؛ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۹، ص۱۹۷.</ref>  


هر یک از [[محرمات احرام]] را نیز دارای اسراری دانسته‌اند. مثلاً سبب حرام شدن صید، آزمایش آدمیان و بازشناسی افراد فرمانبردار از نافرمانان است<ref>جوادی آملی، صهبای حج، ۱۳۸۶ش، ص۳۸۳-۳۸۴.</ref> {{عربی|لَیبْلُوَنَّکمُ اللَّهُ بِشَیءٍ مِنَ الصَّیدِ تَنَالُهُ أَیدِیکم وَرِمَاحُکم لِیعْلَمَ اللهُ مَن یخَافُهُ بِالغَیبِ...}}. (مائده/۵، ۹۴) زیر سایه رفتن از آن رو بر مردان حرام شده که با بردباری و صبرِ آنان در برابر گرمای آفتاب، گناهان ایشان محو گردد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۳۵۰؛ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۱۲ق، ج۱۲، ص۵۱۸.</ref> نگاه کردن در آینه و سرمه کشیدن از آن رو ممنوع شده که زینت دنیوی و توجه به خویشتن فراموش شود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۳۵۶؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۴۵۸.</ref> حکمت ممنوعیت حمل سلاح آن است که امنیت و آسایش برای همگان تأمین و روح صلح و صفا و احترام به حریم دیگران در حج گزار تقویت شود.<ref>نگاه کنید به:اسرار و معارف حج، ص۱۴۷.</ref>  
هر یک از [[محرمات احرام]] را نیز دارای اسراری دانسته‌اند. مثلاً سبب حرام شدن صید، آزمایش آدمیان و بازشناسی افراد فرمانبردار از نافرمانان است<ref>جوادی آملی، صهبای حج، ۱۳۸۶ش، ص۳۸۳-۳۸۴.</ref> {{عربی|لَیبْلُوَنَّکمُ اللَّهُ بِشَیءٍ مِنَ الصَّیدِ تَنَالُهُ أَیدِیکم وَرِمَاحُکم لِیعْلَمَ اللهُ مَن یخَافُهُ بِالغَیبِ...}}. (مائده/۵، ۹۴) زیر سایه رفتن از آن رو بر مردان حرام شده که با بردباری و صبرِ آنان در برابر گرمای آفتاب، گناهان ایشان محو گردد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۳۵۰؛ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۱۲ق، ج۱۲، ص۵۱۸.</ref> نگاه کردن در آینه و [[سرمه کشیدن]] از آن رو ممنوع شده که زینت دنیوی و توجه به خویشتن فراموش شود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۳۵۶؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۴۵۸.</ref> حکمت ممنوعیت حمل سلاح آن است که امنیت و آسایش برای همگان تأمین و روح صلح و صفا و احترام به حریم دیگران در حج گزار تقویت شود.<ref>نگاه کنید به:اسرار و معارف حج، ص۱۴۷.</ref>  


==موارد وجوب احرام ==
==موارد وجوب احرام ==
خط ۹۴: خط ۹۴:
# '''استفاده از بوی خوش''' به طور عام؛ اگر چه در خوراک باشد به جز در مورد خلوق کعبه(خلوق عطری است ترکیب یافته از زعفران و دیگر مواد خوشبو، به رنگ زرد یا قرمز و با این عطر کعبه را خوشبو می‌کنند.)
# '''استفاده از بوی خوش''' به طور عام؛ اگر چه در خوراک باشد به جز در مورد خلوق کعبه(خلوق عطری است ترکیب یافته از زعفران و دیگر مواد خوشبو، به رنگ زرد یا قرمز و با این عطر کعبه را خوشبو می‌کنند.)
# '''پوشیدن لباس دوخته بر مردان'''؛ مگر در مواردی استثنایی،
# '''پوشیدن لباس دوخته بر مردان'''؛ مگر در مواردی استثنایی،
# '''سرمه کشیدن''' بر مرد و زن؛ که نوعی زینت به شمار می‌رود. خاصه سرمه‌ای که به رنگ سیاه یا خوشبو باشد،
# '''[[سرمه کشیدن]]''' بر مرد و زن؛ که نوعی زینت به شمار می‌رود. خاصه سرمه‌ای که به رنگ سیاه یا خوشبو باشد،
# '''نگاه کردن در آیینه'''؛
# '''نگاه کردن در آیینه'''؛
# '''پوشیدن چیزی که روی پا را بپوشاند''' مثل چکمه و جوراب،
# '''پوشیدن چیزی که روی پا را بپوشاند''' مثل چکمه و جوراب،
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۰۰۵

ویرایش