پرش به محتوا

محمدابراهیم جوهری هروی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:طوفان البکاء.jpg|بندانگشتی|طوفان البکاء اثر محمد ابراهیم جوهری]]
[[پرونده:طوفان البکاء.jpg|بندانگشتی|طوفان البکاء اثر محمد ابراهیم جوهری]]


'''محمد ابراهیم جوهری‌ هروی‌،'''(درگذشته پس از 1240 یا 1253ق) ملقب به افصح‌الشعراء، شاعران و مرثیه‌سرایان فارسی‌زبان قرن سیزدهم است که معروفترین اثرش طوفان‌البكاء سال‌ها مورد توجه‌ ذاكران‌ و مداحان‌ اهل‌بیت‌ بوده‌ است. وی سالیانی در قزوین به خدمت رکن الدوله در آمد، و لقب افصح الشعراء را از او دریافت کرد. وی در پایان عمر در اصفهان نزد محمد باقر شفتی رفت و در همانجا درگذشت.
'''محمد ابراهیم بن محمد باقر جوهری‌ هروی‌،'''(درگذشته پس از 1240 یا 1253ق) ملقب به افصح‌الشعراء، شاعران و مرثیه‌سرایان فارسی‌زبان قرن سیزدهم است که معروفترین اثرش طوفان‌البكاء سال‌ها مورد توجه‌ ذاكران‌ و مداحان‌ اهل‌بیت‌ بوده‌ است. وی سالیانی در قزوین به خدمت رکن الدوله در آمد، و لقب افصح الشعراء را از او دریافت کرد. وی در پایان عمر در اصفهان نزد محمد باقر شفتی رفت و در همانجا درگذشت.


==زندگی و لقب==
==زندگی و لقب==
خط ۲۲: خط ۲۲:
وی‌ در اواخر عمر به‌ اصفهان‌ رفت‌ و از یاران‌ نزدیك‌ [[سید محمد باقر شفتی|سیدمحمد باقر شَفْتی‌]]، گردید.<ref>خوانساری‌، ج‌ 2، ص‌ 49؛ مهدوی‌، ص‌ 45</ref> در 1253 در همانجا درگذشت‌ و در گورستان‌ آب‌بخشان‌، از محلات‌ قدیمی‌ اصفهان‌، به‌ خاك‌ سپرده‌ شد.<ref>حبیب‌آبادی‌،ج‌4، ص 1440؛ مهدوی‌، ص‌ 45</ref> [[سید محمد باقر خوانساری|خوانساری]] درگذشت او چندی پس از 1240ق دانسته‌است.<ref> خوانساری‌، ج‌ 2، ص‌ 49 و قمی‌، ص‌ 138؛ آقابزرگ، ج‌ 9، قسم‌ 1، ص211 </ref> بر سنگ‌ قبر وی‌ اشعاری‌ در سوك‌ او و متضمن‌ مادّه‌تاریخ‌ وفاتش‌، سروده میرزابهاء، حك‌ شده‌ بود.<ref> حبیب‌آبادی‌، ج‌ 4، ص‌1440ـ1441؛ مهدوی‌، ص‌ 45ـ46</ref>
وی‌ در اواخر عمر به‌ اصفهان‌ رفت‌ و از یاران‌ نزدیك‌ [[سید محمد باقر شفتی|سیدمحمد باقر شَفْتی‌]]، گردید.<ref>خوانساری‌، ج‌ 2، ص‌ 49؛ مهدوی‌، ص‌ 45</ref> در 1253 در همانجا درگذشت‌ و در گورستان‌ آب‌بخشان‌، از محلات‌ قدیمی‌ اصفهان‌، به‌ خاك‌ سپرده‌ شد.<ref>حبیب‌آبادی‌،ج‌4، ص 1440؛ مهدوی‌، ص‌ 45</ref> [[سید محمد باقر خوانساری|خوانساری]] درگذشت او چندی پس از 1240ق دانسته‌است.<ref> خوانساری‌، ج‌ 2، ص‌ 49 و قمی‌، ص‌ 138؛ آقابزرگ، ج‌ 9، قسم‌ 1، ص211 </ref> بر سنگ‌ قبر وی‌ اشعاری‌ در سوك‌ او و متضمن‌ مادّه‌تاریخ‌ وفاتش‌، سروده میرزابهاء، حك‌ شده‌ بود.<ref> حبیب‌آبادی‌، ج‌ 4، ص‌1440ـ1441؛ مهدوی‌، ص‌ 45ـ46</ref>


{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = میرزا بهاء{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|در نود بعد از هزار و دوصد هجری طلب |از بها تاریخ فوتش کردی از دانشوری}}
{{ب|کلک سحر انگیز او بنوشت این مصرع تمام | همره سلطان دین آید به محشر جوهری)}}
{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی| منبع = <small>  </small>| تراز = وسط| عرض = 500px| اندازه خط = 20px| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
   
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس|3}}
{{پانویس|3}}