فضیل بن عیاض: تفاوت میان نسخه‌ها

فضیل بن عیاض بن مسعود بن بشر تمیمی یربوعی، در ناحیه [[مرو]] [[خراسان]] و در روستایی به نام فُندِین به دنیا آمده است. کنیه‌اش ابوعلی است و اصالتا او را از اهل [[کوفه]] می‌دانند.<ref>سلمی، طبقات الصوفیه، ۱۴۱۸ق، ص۷.</ref>

وی در ابتدا در محلی بین ابیورد و سرخس به راهزنی مشغول بود<ref>ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، دارالثقافه، ج۴، ص۴۷.</ref> ولی در پی واقعه‌ای توبه کرد و به عبادت و [[زهد]] مشغول شد.

فضیل با شنیدن این کلام دگرگون شد و فریاد برآورد: پروردگارا، اکنون زمانش رسیده است. وی در پی این حادثه به گوشه‌ای رفت و زهد اختیار کرد.<ref>ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، دارالثقافه، ج۴، ص۴۷.</ref> داستان توبه او در منبرهای واعظان زیاد یاد می‌شود.

عالمان رجال شیعه از جمله [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]]<ref>نجاشی، الرجال، ص۳۱۰.</ref>، [[محمد تقی شوشتری |محمد تقی شوشتری]] <ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۴۳۸.</ref> و [[سید ابوالقاسم خویی]]، فضیل را از رجال اهل سنت معرفی کرده‌اند. از [[وحید بهبهانی |وحید بهبهانی]] نقل شده که وی، فضیل را شیعه دانسته است.<ref>خویی، معجم الرجال، دارالزهرا، ج۱۳، ص۳۳۱-۳۳۲.</ref>

از منظر علمای شیعه فضیل از راویان موثق و قابل اعتماد،<ref>نجاشی، الرجال، ص۳۱۰.</ref> و از اصحاب امام صادق(ع) است.<ref>طوسی، رجال، ۱۴۱۵ق، ص۲۶۹.</ref>

فضیل در [[ماه محرم]] [[سال ۱۸۷ هجری قمری|سال ۱۸۷ق]] درگذشت.<ref>سلمی، طبقات الصوفیه، ۱۴۱۸ق، ص۸.</ref>

*ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، بیروت، دارالثقافه.

*خویی، ابوالقاسم، معجم الرجال الحدیث، بیروت، دارالزهرا.

*سلمی، عبدالرحمن، طبقات الصوفیه، قاهره، مکتبة الخانجی، ۱۴۱۸ق.

*شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، قم، موسسه نشر اسلامی، ۱۴۱۷ق.

*طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۴۱۵ق.

*نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، قم، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۴۲۴ق.