بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها

==دیدگاه مراجع شیعه==

[[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید شیعه]] اعتقاد به بهائیت را [[کفر]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به گلپایگانی،‌ مجمع المسائل، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ص۲۱۵؛ تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۱۹۹؛ بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۱۰؛ مکارم شیرازی، استفتاءات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۵۰۳.</ref> و بهائیان را [[نجس]]<ref>بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۱۱۰؛ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، ۱۴۲۴ق، ص۶۵ و۶۶.</ref> می‌دانند و از هر گونه معاشرت با آنان برحذر می‌دارند.<ref>تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۱۹۹ و۳۲۷؛ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، ۱۴۲۴ق، ص۶۶.</ref> از نظر آنان، بهائیان دشمن دین و [[ایمان]]<ref>خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، ۱۴۲۴ق، ص۶۶.</ref> و کافر [[محاربه|مُحارِب]]<ref>مکارم شیرازی، استفتاءات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۳۴۹ وج۲، ص۵۰۳.</ref> هستند، [[ازدواج]] با آنان [[حرام]] و باطل است،<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ق، ج۲،‌ ص۸۱۲ و۸۷۲؛ تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۳۲۷ و۳۴۸.</ref> تصرف در اموال آنان حرام نیست<ref>بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۴، ص۳۱۵.</ref> و هر کاری که تقویت و ترویج این فرقه محسوب شود، جایز نیست.<ref>تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۱۹۹و۲۰۰؛ بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۲۳۸.</ref>

[[حسن مصطفوی]]،‌ [[تفسیر قرآن|مفسر]] و [[مجتهد|فقیه]] شیعهٔ قرن پانزدهم قمری، در کتاب «محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء» ده اصل کلی و اساسی [[اسلام]] را نام می‌برد و می‌گوید هریک از این ده اصل، در بطلان و بی‌پایه و جعلی بودن [[بابیه|بابیت]] و بهائیت کافی است.<ref> مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۱۳.</ref> برخی از این ده اصل عبارت‌اند از: [[خاتمیت]] و باقی بودن دین اسلام تا [[قیامت|روز قیامت]]؛ امامتِ [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(عج)]] امام دوازدهم؛ [[نبوت]]، [[توحید]]، توقیفی بودن [[عبادت|عبادات]] و عدم تناقض در دین.<ref>نگاه کنید به مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۱۴-۲۰۵.</ref> از نظر علامه مصطفوی، اگر دین اسلام و [[قرآن]] و [[احکام شرعی|احکام]] و آداب اسلامی با کتاب پر از غلط‌های لفظی، ادبی و معنویِ کتاب بیان و اقدس و مطالب و احکام آنها مقایسه شود، پاینده و همیشگی بودن دین اسلام ثابت خواهد شد.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۳۲.</ref>

شرح برخی انتقادات به بهائیت بدین ترتیب است:

* '''ادعای الوهیت''': به گفته عبدالبهاء در کتاب مکاتیب،‌ بهاءالله، فراوان اظهار الوهیت و ربوبیت کرده است و یک کتاب نیز در تفسیر صمد نوشته است که از عنوان کتاب تا پایانش، «إنی أنا الله» (من خدا هستم) است.<ref>عبدالبهاء، مکاتیب، ۱۹۲۱م، ج۲، ص۲۵۴.</ref> میرزا حسینعلی نوری نیز در موارد مختلف ادعای الوهیت کرده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۴۰۲-۴۱۷.</ref> ادعای الوهیت برخلاف آموزه‌های اسلام و به‌نوعی دعوت به بت‌پرستی و خرافه‌پرستی و جهالت و نادانی دانسته شده است.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۷۶-۷۹.</ref> همچنین در بهائیت،‌ برخلاف آموزه‌های صریح اسلام، میرزا حسینعلی نوری معبود خوانده شده و [[عبادت]] او،‌ جزو وظایف بهائیان شمرده شده است.<ref> نگاه کنید به مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۸۵.</ref>

==کتابشناسی==

[[پرونده:تصویر کتاب کشف الحیل.jpg|200px|بندانگشتی|تصویر کتاب کشف الحیل]]

== جستارهای وابسته ==

* [[بابیه]]

== پانویس ==