بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها

بهائیت تشکیلات انتصابی نیز دارد که شامل دارالتبلیغ بین‌المللی، اَیادی امرالله،{{یادداشت|بهاءالله در دوران حیات خود، تعدادی از بهائیان مشهور را به عنوان ایادی امرالله برای حفظ و تبلیغ بهائیت برگزید.(موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۸۲) در سال ۱۹۵۷م/۱۳۳۵ش نیز ۲۷ نفر توسط شوقی افندی به عنوان ایادیان امرالله انتخاب شدند؛(زاهدزاهدانی، بهائیت در ایران، ۱۳۸۸ش، ص۲۶۳) اما از آنجا که ایادی امرالله تنها توسط ولی امر منصوب می‌شوند، پس از مرگ شوقی افندی و با مرگ آخرین نفر از آنها، عمر این نهاد به پایان رسید.(لاوسون، «بهائی/بهائیت»،‌ ص۷۳۶)}} هیئت‌های مشاوران قاره‌ای و هیئت‌های معاونت می‌شود و از سوی بیت‌العدل منصوب می‌شود.<ref>نگاه کنید به موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۸۱-۲۸۴.</ref>

در بهائیت اماکن مورد احترام و مقدسی وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از:

* خانه علی‌محمد باب در [[شیراز]] (بیت‌النقطه)

* خانه بهاءالله در [[بغداد]]

*‌ باغ رضوان (باغ نجیب‌پاشا) در بغداد که محل اظهار بهاءالله بود.

* مقام اعلی که مقبره باب در کوه کرمل در شهر حیفا

* مقبره میرزا حسینعلی نوری در شهر عکّا (روضه مبارکه)

* مقبره عبدالبهاء که در کنار قبر باب است.

* مقبره شوقی افندی در شهر لندن

* مشرق الاذکار یا معابد بهائیان

* حظیرة القدس در [[تهران]]

مشرق الاذکار عشق‌آباد،‌ نخستین مشرق الاذکار بهائیان شمرده می‌شود که در سال ۱۳۲۰ق (۱۹۰۲م) ساخته شد.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۳۴.</ref>

طرح ظاهری معابد یا مشرق الاذکار بهائیان، دایره‌ای شکل است که شامل نُه خیابان، نُه باغچه، نُه حوض با فواره‌های آب و نُه دروازه در اطراف است.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۸۲.</ref> مشرق الاذکار شیکاگو در [[آمریکا]]، سیدنی در [[استرالیا]]، فرانکفورت در [[آلمان]]<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۳۸-۲۴۰.</ref> و مشرق الاذکار نیلوفر آبی (معبد لوتوس) در [[هند]]<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۳۵.</ref> از دیگر معابد مهم بهائیان به شمار می‌روند.

براساس تقویم و سال بهائی که بدیع<ref>اسلمنت،‌ بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۲۰۰.</ref> یا دور بهائی<ref>شاهرخ، اصول دیانت بهائی، ۱۹۹۸م، ص۵۸.</ref> نامیده می‌شود، هر سال بهائی، نوزده ماه و هر ماه، نوزده روز است.<ref>اسلمنت،‌ بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۲۰۰.</ref> تقویم بهائی از سال ۱۸۴۴م/۱۲۶۰ق که به اصطلاح بهائیان، سال ظهور باب است،<ref>شاهرخ، اصول دیانت بهائی، ۱۹۹۸م، ص۵۸.</ref> آغاز می‌شود و اولین ماه سال،‌ شهر البهاء است که معمولا از [[۱ فروردین|اول فروردین]] و [[۲۱ مارس]] شروع می‌شود.<ref>اسلمنت،‌ بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۲۰۰ و۲۰۱.</ref> آخرین ماه سال بدیع،‌ شهر العلا است که از [[۲ مارس]] شروع می‌شود.<ref>اسلمنت،‌ بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۲۰۱.</ref>

اعیاد بهائیان که روزهای تعطیل محسوب می‌شوند و هرگونه کار و تجارت در آنها [[حرام]] است،<ref>اسلمنت،‌ بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۲۰۵.</ref> عبارتند از:  

  |نقل‌قول= عدد نُه و پنج نزد بهائیان مهم و مبارک است. ستاره نه پَر و پنج پَر از نشانه‌های بهائیت به شمار می‌رود. طبق حروف ابجد،‌ نام باب مساوی با پنج و نام بهاء مساوی با نه است. نه ضلع بودن مشرق الاذکارها هم به جهت عدد نه و نام بهاء است.

# [[عید نوروز]]: (اول سال جدید بهائی)، [[۱ فروردین]] ([[۲۱ مارس]])؛

# اول عید رضوان (اعلام دعوت بهاءالله)، [[۱۱ اردیبهشت]] ([[۲۱ آوریل]])؛

# اعلام دعوی باب، [[۳ خرداد]] ([[۲۳ مه]])؛

# درگذشت بهاءالله، [[۸ خرداد]] ([[۲۹ مه]])؛

# درگذشت باب، [[۱۹ خرداد]] ([[۹ ژوئیه]])؛

# تولد باب، [[۲۸ مهر]] ([[۲۰ اکتبر]])؛

روز میثاق ([[۵ آذر]]/[[۲۶ نوامبر]]) و درگذشت عبدالبهاء([[۷ آذر]]/[[۲۸ نوامبر]]) را نیز مناسبات امریه نامیده‌اند؛<ref>اسلمنت،‌ بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۲۰۵.</ref> ولی در برخی منابع، این دو روز به جای نهم و دوازدهم عید رضوان، از جمله اعیاد بهائیت شمرده شده است.<ref>لاوسون، «بهائی/بهائیت»، ص۷۳۷.</ref>

به گفته اسلمنت، عید نوروز، عید رضوان، روز تولد باب و بهاءالله و اظهار دعوی باب (که همزمان با تولد عبدالبهاء است) بزرگ‌ترین اعیاد و ایام سرور بهائیان شمرده می‌شود.<ref>اسلمنت،‌ بهاءالله و عصر جدید، ۱۹۸۸م، ص۲۰۶.</ref>