۱۷٬۱۳۹
ویرایش
بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱۳۷: | خط ۱۳۷: | ||
* '''[[حدود]]:''' براساس کتاب اقدس، قتل، [[زنا]]، [[غیبت]] و افترا [[حرام]] است.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۱۹، بند۲۰.</ref> اگر کسی، از روی عمد دیگری را به قتل رساند، او باید کشته شود و اگر کسی خانه دیگری را عمداً به آتش کشید، او را باید سوزاند.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۵۶ و ۵۷، بند۶۲.</ref> طبق کتاب اقدس، حد زنا [[دیه|دیه‌ای]] به مقدار نه مثقال طلاست که باید به بیت‌العدل پرداخت شود.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۴۷، بند۴۹.</ref> در صورت تکرار، دیه دو برابر می‌شود.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۳۰۱.</ref> | * '''[[حدود]]:''' براساس کتاب اقدس، قتل، [[زنا]]، [[غیبت]] و افترا [[حرام]] است.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۱۹، بند۲۰.</ref> اگر کسی، از روی عمد دیگری را به قتل رساند، او باید کشته شود و اگر کسی خانه دیگری را عمداً به آتش کشید، او را باید سوزاند.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۵۶ و ۵۷، بند۶۲.</ref> طبق کتاب اقدس، حد زنا [[دیه|دیه‌ای]] به مقدار نه مثقال طلاست که باید به بیت‌العدل پرداخت شود.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۴۷، بند۴۹.</ref> در صورت تکرار، دیه دو برابر می‌شود.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۳۰۱.</ref> | ||
در بهائیت همه چیز پاک است.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۲، ص۸۷-۹۲؛ روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۵.</ref> طبق گفته بهاءالله بر بهائیان واجب است اگر اموالشان به یکصد مثقال طلا رسید، نوزده مثقال آن را به عنوان حقوق‌الله بپردازند.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۹۴، بند ۹۷.</ref> این حکم را برای تأمین مالی بهائیت و الگوبرداری شده از اسلام دانسته‌اند.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۸.</ref> [[ازدواج]] با [[محارم]] به جز زن پدر جایز دانسته شده است.<ref>زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران،۱۳۸۸ش، ص۱۱۲؛ موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۰۹ و ۲۱۰.</ref> | در بهائیت همه چیز پاک است و نجس وجود ندارد.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۲، ص۸۷-۹۲؛ روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۵.</ref> طبق گفته بهاءالله بر بهائیان واجب است اگر اموالشان به یکصد مثقال طلا رسید، نوزده مثقال آن را به عنوان حقوق‌الله بپردازند.<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۹۴، بند ۹۷.</ref> این حکم را برای تأمین مالی بهائیت و الگوبرداری شده از اسلام دانسته‌اند.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۸.</ref> [[ازدواج]] با [[محارم]] به جز زن پدر جایز دانسته شده است.<ref>زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران،۱۳۸۸ش، ص۱۱۲؛ موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۰۹ و ۲۱۰.</ref> | ||
==رهبران== | ==رهبران== | ||
| خط ۱۶۱: | خط ۱۶۱: | ||
وی در [[۱۳ آبان|سیزده آبان]] ۱۳۳۶ش (۱۹۵۷م) در لندن از دنیا رفت و همانجا دفن شد.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۹۱.</ref> | وی در [[۱۳ آبان|سیزده آبان]] ۱۳۳۶ش (۱۹۵۷م) در لندن از دنیا رفت و همانجا دفن شد.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۹۱.</ref> | ||
===رهبری بهائیت پس از شوقی افندی=== | ===رهبری بهائیت پس از شوقی افندی=== | ||
پس از شوقی افندی، درباره جانشینی وی میان بهائیان اختلاف شد و به انشعاب آنها انجامید. روحیّه ماکْسوِل، همسر شوقی افندی و تعدادی از گروه منتخب شوقی افندی ملقب به «ایادیان امرالله»، اکثریت بهائیان را به خود جلب کرده و بیت‌العدل اعظم را تأسیس کردند و رهبری بهائیت را برعهده گرفتند. این گروه به «بهائیان بیت‌العدلی» مشهورند و مقام ولی امری را برای همیشه کنار گذاشتند.<ref> [https://rasekhoon.net/article/show/713732 فلاحتی و فاطمی‌نیا، «انشعابات و اختلافات در بابیت و بهائیت»، وبگاه راسخون.]</ref> در مقابل، چارْلز میسُن ریمی ادعای جانشینی شوقی و ولی امرالله بودن کرد و گروهی با نام «بهائیان ارتدکس» یا «ریمی‌ها» را پدید آورد.<ref>[https://rasekhoon.net/article/show/713732 فلاحتی و فاطمی‌نیا، «انشعابات و اختلافات در بابیت و بهائیت»، وبگاه راسخون.]</ref> پیروان ریمی معتقدند بودند هر تشکیلاتی اعم از ایادیان امرالله یا سازمان بیت‌العدل باید تحت نظارت ولایت امر بهائیان باشد و بدون آن مشروعیت ندارد. ازاین‌رو، تشکیلات ایادیان امرالله و بیت‌العدل را مشروع نمی‌دانند.<ref>[https://rasekhoon.net/article/show/713732 فلاحتی و فاطمی‌نیا، «انشعابات و اختلافات در بابیت و بهائیت»، وبگاه راسخون.]</ref> میسن ریمی، جوئل برای مارانجلا (Joel Bray Marangella) را به عنوان ولی امر سوم بهائیان و جانشین خود انتخاب کرد و مارانجلا نیز در سال ۲۰۰۶م، نصرت الله بهره‌مند را به عنوان ولی امر چهارم بهائیان تعیین کرد.<ref>[https://bahairesearch.org/article/ولی-امر-جدید-بهائیان-ارتدکس «ولی امر جدید بهائیان ارتدکس»، وبگاه بهائی پژوهی.]</ref> | |||
==انشعابات== | ==انشعابات== | ||
پس از مرگ بهاءالله، انشعاباتی در بهائیت پدید آمد که در زمان شوقی افندی به اوج رسید.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از انشعابات این فرقه از این قرار است: | پس از مرگ بهاءالله، انشعاباتی در بهائیت پدید آمد که در زمان شوقی افندی به اوج رسید.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۳.</ref> برخی از انشعابات این فرقه از این قرار است: | ||
# بهائیان موحد: بهائیانی که معتقدند پس از بهاءالله، فرزندش میرزا محمدعلی(غصن اکبر) جانشین واقعی اوست. | # بهائیان موحد: بهائیانی که معتقدند پس از بهاءالله، فرزندش میرزا محمدعلی (غصن اکبر) جانشین واقعی اوست. | ||
# بهائیان آزاد: پیروان «زیمر هِرمان» که براین باورند که با مرگ بهاءالله، دوره قدرت بهائی به پایان رسید و باید برای ظهور موعود بهاء، هزار سال صبر کرد. | # بهائیان آزاد: پیروان «زیمر هِرمان» که براین باورند که با مرگ بهاءالله، دوره قدرت بهائی به پایان رسید و باید برای ظهور موعود بهاء، هزار سال صبر کرد. | ||
# بهائیان اصلاح‌طلب: بهائیان متأثر از افکار و اندیشه‌های «روت وایت» و میرزا احمدسهراب هستند که بهائیت حیفایی (پیروان بیت العدل) را منحرف می‌دانند. رهبر فعلی این جریان، «فردریک گلیشر» است. | # بهائیان اصلاح‌طلب: بهائیان متأثر از افکار و اندیشه‌های «روت وایت» و میرزا احمدسهراب هستند که بهائیت حیفایی (پیروان بیت العدل) را منحرف می‌دانند. رهبر فعلی این جریان، «فردریک گلیشر» است. | ||
# بهائیان تحت قیادت میثاق: بهائیانی که شوقی افندی را ولی امر از افنان و میسن ریمی را ولی امیر از اغصان می‌دانستند. جوزف پیه، ولی امر دوم از اغصان و نیل چیس ولی امر سوم از اغصان و رهبر فعلی این گروه است. | # بهائیان تحت قیادت میثاق: بهائیانی که شوقی افندی را ولی امر از افنان و میسن ریمی را ولی امیر از اغصان می‌دانستند. جوزف پیه، ولی امر دوم از اغصان و نیل چیس ولی امر سوم از اغصان و رهبر فعلی این گروه است. | ||
# بهائیان ارتدکس: این گروه وجود ولی امر زنده را در هر عصر ضروری می‌دانند. شوقی، ریمی، مارانجلا، ولی‌امرهای این دسته‌اند. | # بهائیان ارتدکس: این گروه وجود ولی امر زنده را در هر عصر ضروری می‌دانند. شوقی، ریمی، مارانجلا، ولی‌امرهای این دسته‌اند. | ||
# پیروان | # پیروان بیت‌العدل (بهائیان حیفایی): این دسته که اکثریت بهائیان را تشکیل می‌دهند، براین باورند که پس از شوقی، وجود ولی امر ضرورتی ندارد و مرجع تشکلات اداری، تصمیم‌گیری و صدور احکام، بیت العدل اعظم در حیفا است.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۴-۲۷۶.</ref> | ||
عصاره آیین بهائی (پیروان جمشید معانی که خود را پس از باب و بهاء، سومین مظهره الله می دانست)، جامعه تربیت بهائی (بهائیانی که ریمی را به عنوان نائب پذیرفتند و برآنند که در آینده، ولی امری از نسل بهاءالله خواهد آمد) جامعه تاریخ جدید (پیروان میرزا احمدسهراب، از فعالان بهائیت در آمریکا و منشی و مترجم عبدالبهاء)، قلب آیین بهائی، پیروان پیران خمسه، دهشی‌ها (پیروان دکتر دهش سلیم موسی الاوشی) از دیگر دسته‌ها و انشعابات بهائیت به شمار می‌روند.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۴-۲۷۶.</ref> | عصاره آیین بهائی (پیروان جمشید معانی که خود را پس از باب و بهاء، سومین مظهره الله می دانست)، جامعه تربیت بهائی (بهائیانی که ریمی را به عنوان نائب پذیرفتند و برآنند که در آینده، ولی امری از نسل بهاءالله خواهد آمد) جامعه تاریخ جدید (پیروان میرزا احمدسهراب، از فعالان بهائیت در آمریکا و منشی و مترجم عبدالبهاء)، قلب آیین بهائی، پیروان پیران خمسه، دهشی‌ها (پیروان دکتر دهش سلیم موسی الاوشی) از دیگر دسته‌ها و انشعابات بهائیت به شمار می‌روند.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۴-۲۷۶.</ref> | ||
==تشکیلات== | ==تشکیلات== | ||
تشکیلات بهائیت که از دو شاخه انتخابی و انتصابی تشکیل شده، زیر نظر | تشکیلات بهائیت که از دو شاخه انتخابی و انتصابی تشکیل شده، زیر نظر بیت‌العدل اعظم اداره می‌شود.<ref>موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۶۳.</ref> | ||
[[پرونده:بیت العدل و مرکز جهانی بهائی در کوه کرمل. حیفا.jpg|بندانگشتی|مرکز جهانی بهائی (بیت العدل و ساختمان‌های پیرامون آن) در کوه کرمل شهر حیفا.]] | [[پرونده:بیت العدل و مرکز جهانی بهائی در کوه کرمل. حیفا.jpg|بندانگشتی|مرکز جهانی بهائی (بیت العدل و ساختمان‌های پیرامون آن) در کوه کرمل شهر حیفا.]] | ||
* ''' | * '''بیت‌العدل اعظم''': دستور تشکیل بیت‌العدل توسط بهاءالله صادر شد<ref>نوری، کتاب اقدس، ص۲۶، بند۳۰؛ اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۱۳-۲۱۶.</ref> اما در سال ۱۹۶۳م تأسیس<ref>نوری،کتاب اقدس، مقدمه، ص۱۱.</ref> و اولین انتخابات آن برگزار شد.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۱.</ref> این مرکز از نه نفر تشکیل شده که همه آنها باید مرد باشند<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۱۸ و۲۱۹.</ref> و هر پنج سال یک‌بار، توسط محافل ملی بهائیان جهان انتخاب می‌شوند.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۰؛ موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۶۴.</ref> این مرکز در کوه کرمل در شهر حیفا قرار دارد.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۱.</ref> | ||
بیت‌العدل اعظم، مرجع همه امور بهائیان به شمار می‌رود<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۱۶.</ref> و دارای وظایفی است که از جمله مهم‌ترین آنها عبارتند از: تفسیر متون و آثار رهبران بهائیت، وضع قوانین و احکام غیرمنصوص متناسب با مقضیات هر زمان،<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۱۶؛ نوری، کتاب اقدس، مقدمه، ص۱۲-۱۴.</ref> اداره امور جامعه بهائیان در سراسر جهان، ایجاد مؤسسه‌های تبلیغی و تبلیغ بهائیت، فیصله دادن به اختلافات جامعه بهائیان.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۲ و ۱۷۳؛ موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۶۴ و ۲۶۵.</ref> | |||
به گفته عبدالحمید اشراق خاوری، پژوهشگر و نویسنده بهائی، آنچه در | به گفته عبدالحمید اشراق خاوری، پژوهشگر و نویسنده بهائی، آنچه در بیت‌العدل تصویب شود، حق و مرادالله بوده و مخالفت با قوانین بیت العدل، مظهر نفاق و روی‌گردانی از درگاه الهی محسوب می‌شود.<ref>اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نشر مؤسسه ملی مطبوعات امری، ص۲۱۷.</ref> براساس متون بهائیت، تشکیلات بهائی بر دو پایه ولی امرالله و بیت العدل استوار است. ولی امرالله رئیس دائمی بیت العدل است و طبق تصریح عبدالبهاء، بیت العدل بدون ولی امر مشروعیت ندارد؛ اما به جهت عقیم بودن شوقی افندی، سلسله ولایت امری با مرگ او پایان پذیرفت. ازاین‌رو، بیت العدل از مشروعیت برخوردار نیست و همین امر نیز موجب انشعابات متعددی در بهائیت شده است.<ref>نگاه کنید به موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۶۵-۲۷۳.</ref> | ||
* '''محافل ملی و محلی''': در هر شهر یا روستایی که تعداد بهائیان، حداقل نه نفر باشند، آنها موظند محفل روحانی محلی تشکیل دهند. محافل محلی، | * '''محافل ملی و محلی''': در هر شهر یا روستایی که تعداد بهائیان، حداقل نه نفر باشند، آنها موظند محفل روحانی محلی تشکیل دهند. محافل محلی، زیرمجموعه محفل ملی هستند و نمایندگان این محافل، اعضای محفل روحانی ملی را انتخاب می‌کنند. محافل ملی، رابط جامعه بهائی هر کشور با بیت‌العدل و اجراکننده سیاست‌ها و اهداف بیت‌العدل هستند.<ref>روزبهانی، تحلیل و نقد بهائیت،۱۳۸۹ش، ص۱۷۳.</ref> اعضای بیت‌العدل نیز توسط محافل ملی انتخاب می‌شوند.<ref>موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۸.</ref> محافل روحانی ملی و محلی هر دو سال یک بار انتخاب می‌شوند و همه انتخابات در نخستین روز از ضیافت رضوان انجام می‌گیرد.<ref>لاسون، «بهائی/بهائیت»، ص۷۳۶.</ref> | ||
در هر ماه بهائی (هر نوزده روز یک بار)، هر محفل با بهائیان محل خود ملاقات می‌کنند که نام این جلسات را «ضیافت نوزده روزه» می‌نامند و خود تشکیلاتی دارد.<ref>موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۹.</ref> | در هر ماه بهائی (هر نوزده روز یک بار)، هر محفل با بهائیان محل خود ملاقات می‌کنند که نام این جلسات را «ضیافت نوزده روزه» می‌نامند و خود تشکیلاتی دارد.<ref>موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۹.</ref> | ||
بهائیت | بهائیت تشکیلات انتصابی نیز دارد که شامل دارالتبلیغ بین‌المللی، ایادی امرالله،{{یادداشت|بهاءالله در دوران حیات خود، تعدادی از بهائیان مشهور را به عنوان ایادی امرالله برای حفظ و تبلیغ بهائیت برگزید.(موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۸۲) در سال ۱۹۵۷م/۱۳۳۵ش نیز ۲۷ نفر توسط شوقی افندی به عنوان ایادیان امرالله انتخاب شدند؛(زاهدزاهدانی، بهائیت در ایران، ۱۳۸۸ش، ص۲۶۳) اما از آنجا که ایادی امرالله تنها توسط ولی امر منصوب می‌شوند، پس از مرگ شوقی افندی و با مرگ آخرین نفر از آنها، عمر این نهاد به پایان رسید.(لاوسون، «بهائی/بهائیت»، ص۷۳۶)}} هیئت‌های مشاوران قاره‌ای و هیئت‌های معاونت می‌شود و از سوی بیت‌العدل منصوب می‌شوند.<ref>نگاه کنید به موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۸۱-۲۸۴.</ref> | ||
==اماکن مقدس== | ==اماکن مقدس== | ||
[[پرونده:مشرق الاذکارعشق آباد. نخستین مشرق الاذکار بهائیان.jpg|بندانگشتی|مشرق | [[پرونده:مشرق الاذکارعشق آباد. نخستین مشرق الاذکار بهائیان.jpg|بندانگشتی|مشرق الاذکار عشق‌آباد. نخستین مشرق الاذکار بهائیان.]] | ||
در بهائیت اماکن مورد احترام و مقدسی وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از: | در بهائیت اماکن مورد احترام و مقدسی وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از: | ||
{{ستون|۲}} | {{ستون|۲}} | ||
* خانه علی‌محمد باب در [[شیراز]] ( | * خانه علی‌محمد باب در [[شیراز]] (بیت‌النقطه) | ||
* خانه بهاءالله در [[بغداد]] | * خانه بهاءالله در [[بغداد]] | ||
* باغ رضوان (باغ | * باغ رضوان (باغ نجیب‌پاشا) در بغداد که محل اظهار بهاءالله بود. | ||
* مقام اعلی که مقبره باب در کوه کرمل در شهر حیفا | * مقام اعلی که مقبره باب در کوه کرمل در شهر حیفا | ||
* مقبره میرزا حسینعلی نوری در شهر عکّا (روضه مبارکه) | * مقبره میرزا حسینعلی نوری در شهر عکّا (روضه مبارکه) | ||
* مقبره عبدالبهاء که در کنار قبر باب است. | * مقبره عبدالبهاء که در کنار قبر باب است. | ||
* مقبره شوقی افندی در شهر | * مقبره شوقی افندی در شهر لندن | ||
* مشرق الاذکار یا معابد | * مشرق الاذکار یا معابد بهائیان | ||
* حظیرة القدس در [[تهران]] | * حظیرة القدس در [[تهران]] | ||
* قبرستان‌های بهائی که به «گلستان جاوید» مشهور هستند.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۸۳.</ref> | * قبرستان‌های بهائی که به «گلستان جاوید» مشهور هستند.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۸۳.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
| خط ۲۸۰: | خط ۲۶۲: | ||
از نظر آنان، بهائیان دشمن دین و [[ایمان]]<ref>خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، ۱۴۲۴ق، ص۶۶.</ref> و کافر محارب<ref>مکارم شیرازی، استفتاءات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۳۴۹ وج۲، ص۵۰۳.</ref> هستند؛ [[ازدواج]] با آنان [[حرام]] و باطل است؛<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۸۱۲ و۸۷۲؛ تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۳۲۷ و۳۴۸.</ref> تصرف در اموال آنان حرام نیست<ref>بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۴، ص۳۱۵.</ref> و هر کاری که تقویت و ترویج این فرقه محسوب شود، جایز نیست.<ref>تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۱۹۹و۲۰۰؛ بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۲۳۸.</ref> | از نظر آنان، بهائیان دشمن دین و [[ایمان]]<ref>خامنه‌ای، اجوبة الاستفتاءات، ۱۴۲۴ق، ص۶۶.</ref> و کافر محارب<ref>مکارم شیرازی، استفتاءات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۳۴۹ وج۲، ص۵۰۳.</ref> هستند؛ [[ازدواج]] با آنان [[حرام]] و باطل است؛<ref>امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۸۱۲ و۸۷۲؛ تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۳۲۷ و۳۴۸.</ref> تصرف در اموال آنان حرام نیست<ref>بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۴، ص۳۱۵.</ref> و هر کاری که تقویت و ترویج این فرقه محسوب شود، جایز نیست.<ref>تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۱۹۹و۲۰۰؛ بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۲۳۸.</ref> | ||
[[سید حسین طباطبایی بروجردی| | [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیت‌الله بروجردی]] (۱۲۹۲ق-۱۳۸۰ق/ ۱۲۵۴ش-۱۳۴۰ش)، از مراجع تقلید شیعه، بهائیت را ضد [[شیعه]] و استقلال کشور ایران می‌دانست.<ref> نگاه کنید به رجبی، «نگران از نفوذ؛ آیت الله بروجردی و بهائیان»، ص۳۴۴.</ref> مبارزه با بهائیت از دغدغه‌های مهم وی بود<ref>رجبی، «نگران از نفوذ؛ آیت الله بروجردی و بهائیان»، ص۳۴۶.</ref> و او سعی داشت از اقدامات بهائیان در حذف و آزار [[اسلام|مسلمانان]] جلوگیری کند؛ به همین جهت پیام‌های خود را از طریق [[محمدتقی فلسفی]] به شاه و مسئولان وقت ابلاغ می‌کرد.<ref>رجبی، «نگران از نفوذ؛ آیت الله بروجردی و بهائیان»، ص۳۳۸.</ref> | ||
آیت الله بروجردی خطر بهائیت را جدی می‌دانست و گفته شده مبارزه با بهائیت توسط او آغاز شد. او برای این منظور، برخی از علما همچون [[حسینعلی منتظری|آیت الله منتظری]]، [[ابراهیم | آیت الله بروجردی خطر بهائیت را جدی می‌دانست و گفته شده مبارزه با بهائیت توسط او آغاز شد. او برای این منظور، برخی از علما همچون [[حسینعلی منتظری|آیت الله منتظری]]، [[ابراهیم امینی]] و احمدی شاهرودی را به شهرهای دیگر می‌فرستاد.<ref>رجبی، «نگران از نفوذ؛ آیت الله بروجردی و بهائیان»، ص۳۴۱.</ref> اقدامات سید حسین بروجردی باعث شد به دستور شاه حظیرة‌القدس، ساختمان مرکز اداری بهائیان در [[تهران]]، در سال [[سال ۱۳۳۴ هجری شمسی|۱۳۳۴ش]] بسته شد.<ref>رجبی، «نگران از نفوذ؛ آیت الله بروجردی و بهائیان»، ص۳۴۳ و۳۴۴.</ref> | ||
[[امام خمینی]] بهائیان را عمال اسرائیل<ref>رفیعی، «خروش بر توطئه‌ها؛ امام خمینی و بهائیت»، ص۳۵۱ و ۳۵۲.</ref> و جاسوس [[اسرائیل]] و [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] می‌دانست.<ref>نگاه کنید به امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۲۶۷ و ۴۶۱؛ رفیعی، «خروش بر توطئه‌ها؛ امام خمینی و بهائیت»، ص۳۵۲و۳۵۵.</ref> از دیدگاه او بهائیت برای شکستن مذهب شیعه به وجود آمده بود.<ref>رفیعی، «خروش بر توطئه‌ها؛ امام خمینی و بهائیت»، ص۳۵۲.</ref> از نظر امام، صهیونیست‌ها در ایران به صورت حزب بهائی ظاهر شدند و درصددند استقلال و اقتصاد ایران را در دست گیرند.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۱۱۰ و۲۱۶.</ref> امام بهائیت را مذهب نمی‌دانست؛ بلکه آن را یک حزب می‌دانست که نخست مورد حمایت [[انگلیس]] بودند و سپس مورد حمایت آمریکا قرار گرفتند.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۲۶۷ و ۴۶۰.</ref> | [[امام خمینی]] بهائیان را عمال اسرائیل<ref>رفیعی، «خروش بر توطئه‌ها؛ امام خمینی و بهائیت»، ص۳۵۱ و ۳۵۲.</ref> و جاسوس [[اسرائیل]] و [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]] می‌دانست.<ref>نگاه کنید به امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۲۶۷ و ۴۶۱؛ رفیعی، «خروش بر توطئه‌ها؛ امام خمینی و بهائیت»، ص۳۵۲و۳۵۵.</ref> از دیدگاه او بهائیت برای شکستن مذهب شیعه به وجود آمده بود.<ref>رفیعی، «خروش بر توطئه‌ها؛ امام خمینی و بهائیت»، ص۳۵۲.</ref> از نظر امام، صهیونیست‌ها در ایران به صورت حزب بهائی ظاهر شدند و درصددند استقلال و اقتصاد ایران را در دست گیرند.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۱۱۰ و۲۱۶.</ref> امام بهائیت را مذهب نمی‌دانست؛ بلکه آن را یک حزب می‌دانست که نخست مورد حمایت [[انگلیس]] بودند و سپس مورد حمایت آمریکا قرار گرفتند.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۲۶۷ و ۴۶۰.</ref> | ||
| خط ۲۸۸: | خط ۲۷۰: | ||
==انتقادات== | ==انتقادات== | ||
گفته شده هرچند پیشوایان بهائیت، در ابتدا [[شیعه]] بودند و حرکت ابتدایی آنها براساس آموزه‌های شیعی بود، ولی با ادعای | گفته شده هرچند پیشوایان بهائیت، در ابتدا [[شیعه]] بودند و حرکت ابتدایی آنها براساس آموزه‌های شیعی بود، ولی با ادعای دین و شریعت جدید که لازمه آن انکار [[خاتمیت |خاتمیت پیامبر(ص)]] است، نمی‌توان این فرقه را صورت جدیدی از شیعه به شمار آورد. از همین‌رو، علمای شیعه و مسلمان، بهائیت را خارج از [[اسلام|دین اسلام]] دانسته‌اند<ref>لاوسون، «بهائی/بهائیت»، ج۱، ص۷۳۱(پاورقی مترجم).</ref> و آیین بهائی در میان مسلمانان به عنوان یک انحراف اعتقادی و فرقه ضاله شناخته شده است.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۴۳.</ref> با این حال، بی. تاد. لاوسون نویسنده مقاله «بهائیت» در «دایرة‌المعارف جهان نوین اسلام»، بهائیت را گونه‌ای جدید از [[توحید]] اسلام و شیعه قلمداد کرده است.<ref>لاوسون، «بهائی/بهائیت»، ص۷۳۰.</ref> | ||
[[حسن مصطفوی]]، [[تفسیر قرآن|مفسر]] و [[مجتهد|فقیه]] شیعی قرن پانزدهم قمری، در کتاب «محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء» ده اصل کلی و اساسی [[اسلام]] را نام می‌برد و می‌گوید هر یک از این ده اصل، در بطلان و بی‌پایه و جعلی بودن [[بابیه|بابیت]] و بهائیت کافی است.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۱۳.</ref> این ده اصل عبارتند از: [[خاتمیت]] و باقی بودن دین اسلام تا [[قیامت|روز قیامت]]، [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(عج)]] امام دوازدهم، [[نبوت]]، [[توحید]] و [[الوهیت]]، توقیفی بودن [[عبادت|عبادات]]، قیامت، نبوت و [[پیامبر امی|امی بودن]]، نبوت و درستی، کتاب آسمانی و عدم تناقض در دین | [[حسن مصطفوی]]، [[تفسیر قرآن|مفسر]] و [[مجتهد|فقیه]] شیعی قرن پانزدهم قمری، در کتاب «محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء» ده اصل کلی و اساسی [[اسلام]] را نام می‌برد و می‌گوید هر یک از این ده اصل، در بطلان و بی‌پایه و جعلی بودن [[بابیه|بابیت]] و بهائیت کافی است.<ref> مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۱۳.</ref> این ده اصل عبارتند از: [[خاتمیت]] و باقی بودن دین اسلام تا [[قیامت|روز قیامت]]، [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(عج)]] امام دوازدهم، [[نبوت]]، [[توحید]] و [[الوهیت]]، توقیفی بودن [[عبادت|عبادات]]، قیامت، نبوت و [[پیامبر امی|امی بودن]]، نبوت و درستی، کتاب آسمانی و عدم تناقض در دین.<ref>نگاه کنید به مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۱۴-۲۰۵.</ref> | ||
از نظر علامه مصطفوی، اگر دین اسلام و [[قرآن]] و [[احکام شرعی|احکام]] و آداب اسلامی با کتاب پر از غلط‌های لفظی، ادبی و معنویِ کتاب بیان و اقدس و مطالب و احکام آنها مقایسه شود، پاینده و همیشگی بودن دین اسلام ثابت خواهد شد.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۳۲.</ref> | از نظر علامه مصطفوی، اگر دین اسلام و [[قرآن]] و [[احکام شرعی|احکام]] و آداب اسلامی با کتاب پر از غلط‌های لفظی، ادبی و معنویِ کتاب بیان و اقدس و مطالب و احکام آنها مقایسه شود، پاینده و همیشگی بودن دین اسلام ثابت خواهد شد.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۳۲.</ref> | ||