تعزیه‌خوانی (آیین): تفاوت میان نسخه‌ها

اما در طول حدود ۱۵۰ سال سلطنت [[خاندان قاجار]] در ایران، دورۀ سلطنت [[ناصرالدین شاه]] (۱۲۶۴-۱۳۱۳ق)، دورۀ توسعه و شکوه و جلال تعزیه‌خوانی در ایران، به‌ویژه در تهران، بوده است. ناصرالدین شاه به مراسم تعزیه‌خوانی بسیار علاقه نشان می‌داد و در [[محرم]] هر سال اگر در [[تهران]] به سر می‌برد، برای دیدن شبیه‌خوانی به تکیه‌های حکومتی، و اگر در ییلاق و بیرون از شهر تهران بود، به تکیه‌ها و حسینیه‌های محلی می‌رفت. او کارگزاران و مسئولان برپایی مجالس تعزیه‌های درباری را در مجلل ساختن محیط تعزیه‌خوانی و جذاب کردن صحنه‌های وقایع ترغیب و تشویق می‌کرد.<ref>مستوفی، ج۱، ص۲۸۸</ref>

[[تکیه دولت]] مهم‌ترین تکیه اجرای تعزیه در زمان ناصرالدین شاه بود که به دستور وی ساخته شد، این تکیه در ترویج تعزیه بسیار مؤثر بود. تعزیه‌خوانانِ آنجا ــ که در حقیقت تعزیه‌خوانِ دولتی بودند ــ زیرنظر «‌مُعین البُکا‌»ی دربار، در برابر شاه و درباریان تعزیه می‌خواندند.<ref>مستوفی، ج۱، ص۲۹۰</ref>