ابوحنیفه: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوحنیفه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۱۸

۱۷۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۲ نوامبر ۲۰۱۷

جز

←‏ارتباط با امام باقر و امام صادق: افزایش مطلب

دیداریویکی‌متن

Shamsoddin

Automoderated users، دیوان‌سالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران، templateeditor

۱۷٬۳۳۲

ویرایش

@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 ===ارتباط با امام باقر و امام صادق===
-در برخی منابع اهل سنت به ارتباط روایی ابوحنیفه با دو [[امام]] شیعه اشاره شده است؛ ذهبی و قرمانی به روایت او از [[امام باقر]]<ref>ذهبی، تذکرةالحفاظ، ج۱، ص ۱۶۸.</ref> و [[امام صادق]]<ref>قرمانی، اخبارالدول، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۳۴؛ مزی، تهذیب الکمال،۱۴۱۳ق، ج۵، ص ۷۶.</ref> اشاره کرده‌اند. ابوالحجاج مزی امام باقر را در شمار مشایخ او آورده است.<ref>مزی، تهذیب المال، ۱۴۱۳ق، ج۲۹ ص۴۱۹.</ref> برخی دیگر از عالمان اهل‌سنت مانند ابن حجر هیثمی<ref>ابن حجر هیثمی، الصواعق المحرقه، تهران، ص۲۳۴.</ref>، ابن صباغ مالکی<ref>ابن صباغ مالکی، الفصول المهمه، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۹۰۹.</ref> و سلیمان قندوزی<ref>قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۱۲،۱۶۰.</ref> به روایت او از امام صادق تصریح کرده‌اند.
+در برخی منابع اهل سنت به ارتباط روایی ابوحنیفه با دو [[امام]] شیعه اشاره شده است؛ ذهبی و قرمانی به روایت او از [[امام باقر]]<ref>ذهبی، تذکرةالحفاظ، ج۱، ص ۱۶۸.</ref> و [[امام صادق]]<ref>قرمانی، اخبارالدول، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۳۴؛ مزی، تهذیب الکمال،۱۴۱۳ق، ج۵، ص ۷۶.</ref> اشاره کرده‌اند. ابوالحجاج مزی امام باقر را در شمار مشایخ او آورده است.<ref>مزی، تهذیب المال، ۱۴۱۳ق، ج۲۹ ص۴۱۹.</ref> برخی دیگر از عالمان اهل‌سنت مانند ابن حجر هیثمی<ref>ابن حجر هیثمی، الصواعق المحرقه، تهران، ص۲۳۴.</ref>، ابن صباغ مالکی<ref>ابن صباغ مالکی، الفصول المهمه، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۹۰۹.</ref> و سلیمان قندوزی<ref>قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۱۲،۱۶۰.</ref> به روایت او از امام صادق تصریح کرده‌اند. [[شیخ طوسی]] نیز نام وی را در شمار اصحاب امام صادق ذکر کرده است.<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۳۱۵.</ref>
 [[ابن ابی‌الحدید|ابن ابی‌الحدید معتزلی]] به شاگردی ابوحنیفه نزد امام صادق تصریح کرده است.<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۹۶۲ق، ج۱۵، ص۲۷۴.</ref> عبارت معروفی به ابوحنیفه منسوب است که «{{عربی|لولا السنتان لهک النعمان}}». گفته شده است که این عبارت نخستین‌بار در قرن چهاردهم قمری در ''کتاب مختصر تحفة الاثناعشریه''<ref>آلوسی، مختصر تحفة الاثناعشریه، ۱۳۸۷ش، ص۸.</ref> مطرح شده است.<ref>رستگار، بررسی سخن پیشوای حنفیان؛ لولا السنتان لهک النعمان، ۱۳۹۰ش، ص۱۰۷-۱۰۸.</ref> برخی این عبارت را به علم‌آموزی ابوحنیفه نزد امام صادق تفسیر کرده و با استناد به آن شاگردی او را نزد آن حضرت اثبات می‌کنند.<ref>رک. ک. رستگار، بررسی سخن پیشوای حنفیان؛ لولا السنتان لهک النعمان، ۱۳۹۰ش، ص۹۵.</ref>