تحدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَحَدّی'''، اصطلاحی در علوم [[قرآن|قرآنی]] و [[کلام|کلام اسلامی]]، به معنای هماوردجویی [[قرآن]] کریم (یا در تعریف گسترده‌تر آن، هماوردطلبی هر [[پیامبر]] آورندۀ [[معجزه]]) با هدف اثبات ارتباط پیامبر با [[عالم غیب|غیب]] و ناتوانی مخالفان از اظهار معجزه الهی است. خداوند در قرآن کریم از مخالفان خواسته است اگر در ردّ نبوّت درست می‌گویند، مانند قرآن را بیاورند.

تحدی از ریشه حُدا به معنای هماورد خواستن و به مبارزه طلبیدن<ref> لسان العرب، ج ۳، ص۹۰، «حدا».</ref> برای ظاهر شدن عجز آن هماورد است.<ref> مقاییس اللغه، ج ۲، ص۳۵، «حدا»؛ المصطلحات الکلامیه، ص۶۴.</ref> و در اصطلاح عبارت است از دعوت نمودن منکران پیامبر اسلام به این‌که اگر ایشان را قبول ندارند، مثل و مانند معجزات پیامبر را بیاورند. این اصطلاح نخستین بار در نوشته‌های کلامی سدۀ سوم رواج یافت.