پرش به محتوا

محمد بن حنفیه: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۷: خط ۳۷:
| پانویس            =
| پانویس            =
}}
}}
'''محمد بن حَنَفیه'''([[سال ۱۶ هجری قمری|۱۶]]-[[سال ۸۱ هجری قمری|۸۱]]ق)، فرزند [[حضرت علی(ع)]] و [[خوله حنفیه]] (<small>دختر جعفر بن قیس</small>) و از طبقه اول [[تابعان|تابعین]] است. گاه از او با نام «محمد بن علی» یاد می‌شود و او را «محمدِ اکبر» هم گفته‌اند. او در [[جنگ جمل]، [[جنگ صفین]] و [[جنگ نهروان]] حضور داشته و گاه پرچم‌دار سپاه علی(ع) بود. در [[واقعه کربلا]] در [[مدینه]] ماند. پس از [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] بنابر نقلی ابتدا ادعای [[امامت]] کرد اما پس از گواهی [[حجرالاسود]] به [[امامت]] [[امام سجاد(ع)]] از این ادعا دست کشید و به امامت پسر برادرش معتقد شد.
'''محمد بن حَنَفیه'''([[سال ۱۶ هجری قمری|۱۶]]-[[سال ۸۱ هجری قمری|۸۱]]ق)، فرزند [[حضرت علی(ع)]] و [[خوله حنفیه]] (<small>دختر جعفر بن قیس</small>) و از طبقه اول [[تابعان|تابعین]] است. گاه از او با نام «محمد بن علی» یاد می‌شود و او را «محمدِ اکبر» هم گفته‌اند. او در [[جنگ جمل]]، [[جنگ صفین]] و [[جنگ نهروان]] حضور داشته و گاه پرچم‌دار سپاه علی(ع) بود. در [[واقعه کربلا]] در [[مدینه]] ماند. پس از [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] بنابر نقلی ابتدا ادعای [[امامت]] کرد اما پس از گواهی [[حجرالاسود]] به [[امامت]] [[امام سجاد(ع)]] از این ادعا دست کشید و به امامت پسر برادرش معتقد شد.


پس از تسلط [[مختار]] بر [[کوفه]]، نامه‌ای به مختار نوشت و مختار گروهی را به [[مکه]] فرستاد و او را از دست [[عبدالله بن زبیر]] نجات داد. [[کیسانیه]]، او را امام خود می‌دانند. او اولین کسی است که [[مهدی|مهدی موعود]] دانسته شده است. مشی سیاسی او در زندگی، بسیار مسالمت‌آمیز بوده است. پسر او، [[ابوهاشم عبدالله بن محمد]] فرد مشهوری در تاریخ علویان است.
پس از تسلط [[مختار]] بر [[کوفه]]، نامه‌ای به مختار نوشت و مختار گروهی را به [[مکه]] فرستاد و او را از دست [[عبدالله بن زبیر]] نجات داد. [[کیسانیه]]، او را امام خود می‌دانند. او اولین کسی است که [[مهدی|مهدی موعود]] دانسته شده است. مشی سیاسی او در زندگی، بسیار مسالمت‌آمیز بوده است. پسر او، [[ابوهاشم عبدالله بن محمد]] فرد مشهوری در تاریخ علویان است.
confirmed، protected، templateeditor
۲۰۸

ویرایش