پرش به محتوا

اعتکاف: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۸۷۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۵: خط ۳۵:
===اعتکاف از نگاه عارفان===
===اعتکاف از نگاه عارفان===
در اصطلاح [[عرفان نظری|عرفانی]]، اعتکاف، فارغ و تهی‌ساختن دل از اشتغالات دنیوی و تسلیم‌کردن نفس به مولا است.<ref>جرجانی، التعریفات، ۱۳۵۷ق، ص۲۵. </ref>
در اصطلاح [[عرفان نظری|عرفانی]]، اعتکاف، فارغ و تهی‌ساختن دل از اشتغالات دنیوی و تسلیم‌کردن نفس به مولا است.<ref>جرجانی، التعریفات، ۱۳۵۷ق، ص۲۵. </ref>
[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] حقیت اعتکاف را روی‌آوردن بنده به اطاعت از خدواند و پای‌بندی به [[مراقبه|مراقبت]] دانسته است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۴.</ref> {{ یادداشت|اعلم أن الاعتکاف حقیقته عکوف العبد علی طاعة الله جل جلاله ، ومراقبته}} وی همچنین کمال آن را در وقف کردن دل و عقل و اعضای بدن بر انجام عمل صالح و پرهیز از [[غفلت]] و مقید ساختن خویش به انجام دستورات الهی و تحقق اراده او و دور ساختن غیر خدا از همه وجود خویش می‌داند.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۱۵۰.</ref>{{یادداشت| واعلم أن کمال الاعتکاف هو إیقاف العقول والقلوب والجوارح علی مجرد العمل الصالح ، وحبسها علی باب الله جل جلاله ، ومقدس إرادته ، وتقییدها بقیود مراقباته }}
[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] حقیت اعتکاف را روی‌آوردن بنده به اطاعت از خدواند و پای‌بندی به [[مراقبه|مراقبت]] دانسته است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۴.</ref> وی همچنین کمال آن را در وقف کردن دل و عقل و اعضای بدن بر انجام عمل صالح و پرهیز از [[غفلت]] و مقید ساختن خویش به انجام دستورات الهی و تحقق اراده او و دور ساختن غیر خدا از همه وجود خویش می‌داند.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۱۵۰.</ref>


==آداب و احکام ==
==آداب و احکام ==
=== زمان ===
=== زمان ===
[[پرونده:اعتکاف ۷.jpg|بندانگشتی|250px|اعتکاف در مرکز اسلامی هامبورگ]]
[[پرونده:اعتکاف ۷.jpg|بندانگشتی|250px|اعتکاف در مرکز اسلامی هامبورگ]]
برای اعتکاف زمان مخصوصی معین نشده است، ولی براساس برخی روایات، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] در ماه [[رمضان]] اعتکاف می‌کرد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۱۷۵. </ref> ازاین‌رو، بهترین زمان برای اعتکاف را، ماه رمضان، به‌ویژه دهه سوم آن، دانسته‌اند.<ref>مثلاً نک: شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۴۹؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵۸۲. </ref> امروزه در [[ایران]] مراسم اعتکاف در [[ایام البیض]] (روزهای ۱۳، ۱۴ و ۱۵) [[رجب|ماه رجب]] رواج دارد<ref>[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1396/01/09/1366053/تاریخچه-اعتکاف-و-ایّام-البیض «تاریخچه اعتکاف»]، خبرگزرای تسنیم.</ref> و در برخی کشورهای دیگر نیز در همین زمان برگزار می‌شود.<ref>[https://www.irna.ir/news/82024973/مراسم-اعتکاف-در-کشورهای-جهان-در-حال-فراگیر-شدن-است «مراسم اعتکاف در کشورهای جهان»]، خبرگزرای ایرنا؛ [https://www.shia-news.com/fa/news/139765  «استقبال چشمگیر جوانان»]، شیعه نیوز.</ref>
برای اعتکاف زمان مخصوصی معین نشده است، ولی براساس برخی روایات، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] در ماه [[رمضان]] اعتکاف می‌کرد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۱۷۵. </ref> ازاین‌رو، بهترین زمان برای اعتکاف را، ماه رمضان، به‌ویژه دهه سوم آن، دانسته‌اند.<ref>مثلاً نک: شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۴۹؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵۸۲. </ref> امروزه در [[ایران]] مراسم اعتکاف در [[ایام البیض]] (روزهای ۱۳، ۱۴ و ۱۵) [[رجب|ماه رجب]] رواج دارد<ref>[https://www.tasnimnews.com/fa/news/1396/01/09/1366053 «تاریخچه اعتکاف»]، خبرگزاری تسنیم.</ref> و در برخی کشورهای دیگر نیز در همین زمان برگزار می‌شود.<ref>[https://www.irna.ir/news/82024973 «مراسم اعتکاف در کشورهای جهان»]، خبرگزرای ایرنا؛ [https://www.shia-news.com/fa/news/139765  «استقبال چشمگیر جوانان»]، شیعه نیوز.</ref>


===مدت===
===مدت===
خط ۴۶: خط ۴۶:


===مکان===
===مکان===
در برخی روایات، اعتکاف مختص [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]]، [[مسجدالنبی]]، [[مسجد کوفه]] و مسجد بصره {{یادداشت|مسجد جامع قدیم بصره، یکی از مساجد مهم صدر اسلام  که امروزه در شهر زبیر کنار جاده این شهر به [[بصره]]  واقع شده است. در این مسجد مقام امام علی (ع) قرار دارد. حضرت پس از پایان جنگ جمل دراین مسجد هم نماز خوانده و هم برای مردم خطبه ای  ایراد کرده است. مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۷، ص۲۲۴ به نقل از شرح نهج البلاغه [[ابن‌میثم بحرانی]] . امروزه مسجد جامع قدیم بصره، تقریباً از بین رفته و تنها بقایای‌ اندکی از آن، در گوشه شمال غربی مسجد، باقی مانده است. اما در محل شبستان آن که به مقام امام علی (ع) شناخته می‌شود، مسجد بزرگی با معماری به سبک جدید ساخته شده است. مناظره مشهور و تاریخی [[هشام بن حکم]] با [[عمرو بن عبید]] در باره [[امامت]] در این مسجد انجام گرفته است. مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۸، ص ۲۴۸.}}دانسته شده است، اما روایاتی وجود دارد که در آنها اعتکاف در [[مسجد جامع]] یا مسجدی که امامی عادل در آن [[نماز جمعه]] یا [[نماز جماعت|جماعت]] خوانده باشد، روا شمرده شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق،  ج۴، ص۱۷۶؛ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق،  ص۳۶۳. </ref> ازاین‌رو، بیشتر فقیهان متقدم معتقدند اعتکاف به این مساجد چهارگانه اختصاص دارد،<ref>نک: صدوق، المقنع، ۱۴۰۴ق، ص ۱۸؛ نیز نک: سیدمرتضی، الانتصار، ۱۳۹۱ق، ص۷۲؛ طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۷۲. </ref> اما [[شهید اول]] و [[شهید ثانی]] گفته‌اند: اینکه اعتکاف را فقط به مساجد چهارگانه منحصر کنیم سخنی ضعیف است.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۵۰.</ref>
در برخی روایات، اعتکاف مختص [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]]، [[مسجدالنبی]]، [[مسجد کوفه]] و مسجد بصره دانسته شده است، اما روایاتی وجود دارد که در آنها اعتکاف در [[مسجد جامع]] یا مسجدی که امامی عادل در آن [[نماز جمعه]] یا [[نماز جماعت|جماعت]] خوانده باشد، روا شمرده شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق،  ج۴، ص۱۷۶؛ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق،  ص۳۶۳. </ref> ازاین‌رو، بیشتر فقیهان متقدم معتقدند اعتکاف به این مساجد چهارگانه اختصاص دارد،<ref>نک: صدوق، المقنع، ۱۴۰۴ق، ص ۱۸؛ نیز نک: سیدمرتضی، الانتصار، ۱۳۹۱ق، ص۷۲؛ طوسی، الخلاف، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۷۲. </ref> اما [[شهید اول]] و [[شهید ثانی]] گفته‌اند: اینکه اعتکاف را فقط به مساجد چهارگانه منحصر کنیم سخنی ضعیف است.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۱۵۰.</ref>
بیشتر فقیهان قرن چهاردهم نیز، برگزاری اعتکاف در [[مسجد جامع|مساجد جامع]] شهرها را صحیح دانسته<ref>خمینی، تحریر الوسیلة، دارالعلم، ج۱، ص۳۰۵؛ گلپایگانی، مجمع المسائل، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۷۵؛ صافی گلپایگانی، جامع الاحکام، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص ۱۴۴؛ بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص ۴۴۲.</ref> و برخی، انجام آن در غیر از مساجد چهارگانه را (اعم از جامع و غیرجامع) به [[قصد رجاء|قصد رجا]] و رسیدن به ثواب، جایز شمرده‌اند.<ref>[https://hawzah.net/fa/Question/View/64508 «مکان اعتکاف»]، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref>
بیشتر فقیهان قرن چهاردهم نیز، برگزاری اعتکاف در [[مسجد جامع|مساجد جامع]] شهرها را صحیح دانسته<ref>خمینی، تحریر الوسیلة، دارالعلم، ج۱، ص۳۰۵؛ گلپایگانی، مجمع المسائل، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۷۵؛ صافی گلپایگانی، جامع الاحکام، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص ۱۴۴؛ بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص ۴۴۲.</ref> و برخی، انجام آن در غیر از مساجد چهارگانه را (اعم از جامع و غیرجامع) به [[قصد رجاء|قصد رجا]] و رسیدن به ثواب، جایز شمرده‌اند.<ref>[https://hawzah.net/fa/Question/View/64508 «مکان اعتکاف»]، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref>


خط ۵۳: خط ۵۳:


===خارج‌نشدن از مسجد===
===خارج‌نشدن از مسجد===
در مدت اعتکاف، خروج از مسجد برای موارد ضروری؛ مانند تهیه خوراک لازم و قضای حاجت، یا امور دارای مصلحت؛ همچون اقامه [[نماز جمعه]]، [[تشییع جنازه]]، اقامه شهادت و [[عیادت]] بیمار، جایز شمرده شده است. البته در این موارد نیز باید معتکف به ضرورت اکتفا نماید و نباید در جایی بنشیند و تا حدی که ممکن است نباید در سایه راه برود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۱۷۸؛ ابن رشد، بدایةالمجتهد، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۱۷؛ محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۲۱۷. </ref>[[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|سید کاظم طباطبایی]] در [[عروه الوثقی|عروه]] خارج شدن از محل اعتکاف را برای ضرورت های عرفی و شرعی و دارای مصالح (خواه مصالح مربوط به شخص اعتکاف کنننده یا دیگری) را جایز دانسته است. <ref>طباطبایی، العروة الوثقی، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۶۸۶.</ref>{{یادداشت| [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] در گزارشی می‌گوید: [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] در [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] در اعتکاف و در حال [[طواف]] بود که شخصی از شیعیانش از او در خواست کمک مالی کرد و امام طوافش را قطع کرد و همراه آن شخص روانه شده به او گفتم فراموش کردید که در اعتکاف هستید امام پاسخ داد نه، اما از پدرم شنیدم که از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا (ص)]] شنید که فرمود:  كسى كه در راه برآوردن نياز برادر [[ایمان|مؤمن]] خود بكوشد، چنان است كه نُه هزار سال با روزه گرفتن و شب زنده دارى خدا را عبادت كرده باشد.«من قضى أخاه المؤمن حاجةً كان كَمَن عَبَد الله تسعة آلاف سنة صائماً نهاره قائماً ليله.» [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]]، [[بحارالانوار]]، ۱۴۰۳ق، ج۹۴، ص۱۲۹.}}
در مدت اعتکاف، خروج از مسجد برای موارد ضروری؛ مانند تهیه خوراک لازم و قضای حاجت، یا امور دارای مصلحت؛ همچون اقامه [[نماز جمعه]]، [[تشییع جنازه]]، اقامه شهادت و [[عیادت]] بیمار، جایز شمرده شده است. البته در این موارد نیز باید معتکف به ضرورت اکتفا نماید و نباید در جایی بنشیند و تا حدی که ممکن است نباید در سایه راه برود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۱۷۸؛ ابن رشد، بدایةالمجتهد، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۱۷؛ محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۲۱۷. </ref>[[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|سید کاظم طباطبایی]] در [[عروة الوثقی]] خارج شدن از محل اعتکاف را برای ضرورت های عرفی و شرعی و دارای مصالح (خواه مصالح مربوط به شخص اعتکاف کنننده یا دیگری) را جایز دانسته است. <ref>طباطبایی، العروة الوثقی، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۶۸۶.</ref>{{یادداشت| [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] در گزارشی می‌گوید: [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] در [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] در اعتکاف و در حال [[طواف]] بود که شخصی از شیعیانش از او در خواست کمک مالی کرد و امام طوافش را قطع کرد و همراه آن شخص روانه شده به او گفتم فراموش کردید که در اعتکاف هستید امام پاسخ داد نه، اما از پدرم شنیدم که از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا (ص)]] شنید که فرمود:  كسى كه در راه برآوردن نياز برادر [[ایمان|مؤمن]] خود بكوشد، چنان است كه نُه هزار سال با روزه گرفتن و شب‌زنده‌دارى خدا را عبادت كرده باشد.«من قضى أخاه المؤمن حاجةً كان كَمَن عَبَد الله تسعة آلاف سنة صائماً نهاره قائماً ليله.» مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۴، ص۱۲۹.}}


===محرمات===
===محرمات===