Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۰۳
ویرایش
حوزه علمیه تهران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
ساخت مدارس علمیه پس از عصر ناصری از رونق افتاد. حسین کریمان<ref>کریمیان، ص ۳۰۸</ref> در کنار مدارس بسیاری که از دوره ناصری و قبل از آن نامبرده، فقط به یک مدرسه پس از عصر ناصری به نام [[مدرسه محمودیه|محمودیه]] اشاره کرده است که [[سید محمود جواهری]] آن را در ۱۳۲۵ در سرچشمه تهران ساخته بود.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج ۴، ص ۱۹</ref> سرآمدِ استادان این مدرسه، [[شیخ عبدالنبی نوری]] (متوفی ۱۳۴۴)، از مراجع تقلید تهران و استاد بسیار برجسته فقه و اصول، بود.<ref>رضوی، ص ۱۰۹</ref> | ساخت مدارس علمیه پس از عصر ناصری از رونق افتاد. حسین کریمان<ref>کریمیان، ص ۳۰۸</ref> در کنار مدارس بسیاری که از دوره ناصری و قبل از آن نامبرده، فقط به یک مدرسه پس از عصر ناصری به نام [[مدرسه محمودیه|محمودیه]] اشاره کرده است که [[سید محمود جواهری]] آن را در ۱۳۲۵ در سرچشمه تهران ساخته بود.<ref>آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج ۴، ص ۱۹</ref> سرآمدِ استادان این مدرسه، [[شیخ عبدالنبی نوری]] (متوفی ۱۳۴۴)، از مراجع تقلید تهران و استاد بسیار برجسته فقه و اصول، بود.<ref>رضوی، ص ۱۰۹</ref> | ||
===پس از سقوط رضاشاه=== | ===پس از سقوط رضاشاه=== | ||
پس از سقوط [[رضا شاه]] که پیگیر سیاستهای ضد مذهب و روحانیت بود، در دهه ۱۳۲۰ش، [[شیخ علی اکبر برهان]] (متوفی ۱۳۳۹ش) اقدام به تأسیس [[مدرسه لرزاده]] کرد. [[میرزا علی آقا فلسفی]]، مجتهد نامدار ساکن [[مشهد]] (متوفی ۱۳۸۴ش)، پس از بازگشت از [[نجف]] و پیش از انتقال به مشهد، مدتی در این مدرسه [[کفایه الاصول|کفایه]] تدریس می‌کرد.<ref>موسوی تهرانی، ص ۲۵۲</ref> | پس از سقوط [[رضا شاه]] که پیگیر سیاستهای ضد مذهب و روحانیت بود، در دهه ۱۳۲۰ش، [[شیخ علی اکبر برهان]] (متوفی ۱۳۳۹ش) اقدام به تأسیس [[مدرسه لرزاده]] کرد. [[میرزا علی آقا فلسفی]]، [[مجتهد]] نامدار ساکن [[مشهد]] (متوفی ۱۳۸۴ش)، پس از بازگشت از [[نجف]] و پیش از انتقال به مشهد، مدتی در این مدرسه [[کفایه الاصول|کفایه]] تدریس می‌کرد.<ref>موسوی تهرانی، ص ۲۵۲</ref> | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
* [[شیخ علی استرآبادی]] (متوفی ۱۳۱۵)، فقیه و دانشمند برجسته، کتاب البُرْدالیمانی فی الفاظ المعانی را تألیف کرد.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۴، ص ۱۳۶۴</ref> | * [[شیخ علی استرآبادی]] (متوفی ۱۳۱۵)، فقیه و دانشمند برجسته، کتاب البُرْدالیمانی فی الفاظ المعانی را تألیف کرد.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۴، ص ۱۳۶۴</ref> | ||
{{اصلی|میرزا ابوالفضل تهرانی}} | {{اصلی|میرزا ابوالفضل تهرانی}} | ||
* [[میرزا ابوالفضل تهرانی|حاج میرزا ابوالفضل تهرانی]] از شاگردان [[میرزای شیرازی]]، علاوه بر مقامات علمی، استاد مسلّم ادبیات عرب نیز بود و [[ملا علی کنی|حاج ملاعلی کنی]] در ۱۳۰۰ که حاج میرزا ابوالفضل عازم سفر به عتبات و ادامه تحصیل در آنجا بود، وی را مجتهد در همه علوم و بی‌نیاز از مهاجرت به عراق خوانده بود. وی در ۱۳۱۰ به تهران بازگشت و به تدریس علوم دینی مشغول شد.<ref>عبرت نائینی، ص ۱۰۶ ۱۰۸</ref> از وی دیوان شعری به عربی مانده که [[محدث ارموی|محدّث ارموی]] آن را تصحیح و در ۱۳۶۹ منتشر کرده است. | * [[میرزا ابوالفضل تهرانی|حاج میرزا ابوالفضل تهرانی]] از شاگردان [[میرزای شیرازی]]، علاوه بر مقامات علمی، استاد مسلّم ادبیات عرب نیز بود و [[ملا علی کنی|حاج ملاعلی کنی]] در ۱۳۰۰ که حاج میرزا ابوالفضل عازم سفر به عتبات و ادامه تحصیل در آنجا بود، وی را [[مجتهد]] در همه علوم و بی‌نیاز از مهاجرت به عراق خوانده بود. وی در ۱۳۱۰ به تهران بازگشت و به تدریس علوم دینی مشغول شد.<ref>عبرت نائینی، ص ۱۰۶ ۱۰۸</ref> از وی دیوان شعری به عربی مانده که [[محدث ارموی|محدّث ارموی]] آن را تصحیح و در ۱۳۶۹ منتشر کرده است. | ||
* [[محمد حسین گرگانی]] معروف به شمس العلما و ملقب به جناب (متوفی بعد از ۱۳۵۳)، از شاگردان حوزه درسی میرزا آشتیانی و ملاعلی کنی و حاج میرزا ابوالفضل تهرانی و صاحب اجازه از آنان،<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۲، ص ۵۰۸</ref> در ادبیات عرب و نیز فارسی سرآمد بوده و چند اثر در این زمینه تألیف کرده است مانند ابدع البدایع در علم بدیع که بسیار بدیع و همراه با مثالهای شیرین تنظیم شده، و نورالحدقة و نورالحدیقة در علم عروض. از وی بیش از سه هزار بیت شعر فارسی و عربی باقی مانده است.<ref>عاقلی، ج ۲، ص ۱۲۱۰</ref> | * [[محمد حسین گرگانی]] معروف به شمس العلما و ملقب به جناب (متوفی بعد از ۱۳۵۳)، از شاگردان حوزه درسی میرزا آشتیانی و ملاعلی کنی و حاج میرزا ابوالفضل تهرانی و صاحب اجازه از آنان،<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۲، ص ۵۰۸</ref> در ادبیات عرب و نیز فارسی سرآمد بوده و چند اثر در این زمینه تألیف کرده است مانند ابدع البدایع در علم بدیع که بسیار بدیع و همراه با مثالهای شیرین تنظیم شده، و نورالحدقة و نورالحدیقة در علم عروض. از وی بیش از سه هزار بیت شعر فارسی و عربی باقی مانده است.<ref>عاقلی، ج ۲، ص ۱۲۱۰</ref> | ||
* از استادان متأخر ادبیات باید از [[غلام حسین خیری دامغانی]]، [[محمد علی ادیب تهرانی]]، و [[باقر بن محمد رفیع تهرانی معزی]] نام برد. [[آقابزرگ طهرانى]] همراه حدود بیست طلبه دیگر مطوّل را در مدرسه مروی نزد شیخ باقر معزّی طهرانی خواند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات نقباء، قسم ۱، ص ۲۱۰۲۱۱؛ محقق، ص ۳۷۴</ref> | * از استادان متأخر ادبیات باید از [[غلام حسین خیری دامغانی]]، [[محمد علی ادیب تهرانی]]، و [[باقر بن محمد رفیع تهرانی معزی]] نام برد. [[آقابزرگ طهرانى]] همراه حدود بیست طلبه دیگر مطوّل را در مدرسه مروی نزد شیخ باقر معزّی طهرانی خواند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات نقباء، قسم ۱، ص ۲۱۰۲۱۱؛ محقق، ص ۳۷۴</ref> | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
# فرزند محمدجعفر استرآبادی، [[شیخ علی استرآبادی]]، از شاگردان [[شیخ مرتضی انصاری]] و صاحب [[جواهر الکلام|جواهر]]، نیز از فحول فقهای تهران بود که [[آقا بزرگ تهرانی|آقابزرگ]] افزون بر هفتاد اثر او را برشمرده است.<ref>آقابزرگ طهرانی: نقباء، قسم ۴، ص ۱۳۶۱-۱۳۶۴</ref> | # فرزند محمدجعفر استرآبادی، [[شیخ علی استرآبادی]]، از شاگردان [[شیخ مرتضی انصاری]] و صاحب [[جواهر الکلام|جواهر]]، نیز از فحول فقهای تهران بود که [[آقا بزرگ تهرانی|آقابزرگ]] افزون بر هفتاد اثر او را برشمرده است.<ref>آقابزرگ طهرانی: نقباء، قسم ۴، ص ۱۳۶۱-۱۳۶۴</ref> | ||
# فرزند علی بن محمدجعفر شریعتمدار، [[عبدالنبی استرآبادی]] (متوفی ۱۳۴۰) نیز از فقیهان و مراجع تهران بود.<ref>آقابزرگ طهرانی، نقباء، قسم ۳، ص ۱۲۴۳</ref> | # فرزند علی بن محمدجعفر شریعتمدار، [[عبدالنبی استرآبادی]] (متوفی ۱۳۴۰) نیز از فقیهان و مراجع تهران بود.<ref>آقابزرگ طهرانی، نقباء، قسم ۳، ص ۱۲۴۳</ref> | ||
# [[محمد حسن آشتیانی]] (متوفی ۱۳۱۹) و فرزندان وی نیز از استادان [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] حوزه تهران بودند. وی از شاگردان خاص شیخ انصاری و نخستین عالمی بود که به طور گسترده‌اندیشه‌های اصولی شیخ مرتضی انصاری را در ایران نشر داد<ref>امین، ج ۵، ص ۳۷</ref> و احتمالا از همین رو وی ناشر اصول فقه به سبک نوین در تهران شمرده شده است.<ref>رجوع کنید به:اعتمادالسلطنه، المآثر و الآثار، ص ۲۰۴</ref> حلقه درس وی یکی از گسترده‌ترین و پربارترین حلقه‌های درسی حوزه تهران بود و صدها فقیه و مجتهد در درس او شرکت می‌کردند.<ref>تبریزی خیابانی، ص ۳۷۹؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۱۴، قسم ۲، ص ۶۵۵-۶۵۷</ref> | # [[محمد حسن آشتیانی]] (متوفی ۱۳۱۹) و فرزندان وی نیز از استادان [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] حوزه تهران بودند. وی از شاگردان خاص شیخ انصاری و نخستین عالمی بود که به طور گسترده‌اندیشه‌های اصولی شیخ مرتضی انصاری را در ایران نشر داد<ref>امین، ج ۵، ص ۳۷</ref> و احتمالا از همین رو وی ناشر اصول فقه به سبک نوین در تهران شمرده شده است.<ref>رجوع کنید به:اعتمادالسلطنه، المآثر و الآثار، ص ۲۰۴</ref> حلقه درس وی یکی از گسترده‌ترین و پربارترین حلقه‌های درسی حوزه تهران بود و صدها فقیه و [[مجتهد]] در درس او شرکت می‌کردند.<ref>تبریزی خیابانی، ص ۳۷۹؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۱۴، قسم ۲، ص ۶۵۵-۶۵۷</ref> | ||
# [[ابوالقاسم کلانتر تهرانی|حاج میرزا ابوالقاسم کلانتر تهرانی]] نیز یکی دیگر از شاگردان برجسته شیخ انصاری و نویسنده تقریرات درس اصول او بود که در تهران کرسی تدریس مهمی داشت. | # [[ابوالقاسم کلانتر تهرانی|حاج میرزا ابوالقاسم کلانتر تهرانی]] نیز یکی دیگر از شاگردان برجسته شیخ انصاری و نویسنده تقریرات درس اصول او بود که در تهران کرسی تدریس مهمی داشت. | ||
# فرزند حاج میرزا ابوالقاسم کلانتر، حاج میرزاابوالفضل تهرانی نیز در سیاق همین فقیهان بزرگ درخور ذکر است. | # فرزند حاج میرزا ابوالقاسم کلانتر، حاج میرزاابوالفضل تهرانی نیز در سیاق همین فقیهان بزرگ درخور ذکر است. | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
# از دیگر مدرّسان برجسته فقه و اصول، [[سید عبدالکریم لاهیجی]] (متوفی ۱۳۲۳) شاگرد برجسته [[شیخ مرتضی انصاری|مرتضی انصاری]] بود که پس از بازگشت از نجف با تأکید شیخ انصاری و پی گیریهای حاج ملاعلی کنی، به تدریس در مدرسه مروی مشغول شد. | # از دیگر مدرّسان برجسته فقه و اصول، [[سید عبدالکریم لاهیجی]] (متوفی ۱۳۲۳) شاگرد برجسته [[شیخ مرتضی انصاری|مرتضی انصاری]] بود که پس از بازگشت از نجف با تأکید شیخ انصاری و پی گیریهای حاج ملاعلی کنی، به تدریس در مدرسه مروی مشغول شد. | ||
# [[سید ابراهیم حسینی تهرانی|سیدابراهیم بن سیدعلی اصغر حسینی تهرانی]]، شاگرد میرزای شیرازی، و فرزندش سیدمحمدصادق تهرانی نیز از مدرّسان برجسته فقه بودند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۱، ص ۱۸-۱۹</ref> | # [[سید ابراهیم حسینی تهرانی|سیدابراهیم بن سیدعلی اصغر حسینی تهرانی]]، شاگرد میرزای شیرازی، و فرزندش سیدمحمدصادق تهرانی نیز از مدرّسان برجسته فقه بودند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۱، ص ۱۸-۱۹</ref> | ||
# [[شیخ فضل الله نوری]] (متوفی ۱۳۲۷)، از شاگردان میرزای شیرازی در [[سامرا]]، مدرّس برجسته و فقیه صاحب نظر حوزه تهران بود. مجلس درس او سخت مورد استقبال و مایه مباهات شاگردان او بود و مجتهدان بسیاری پای درس او می‌نشستند.<ref>انصاری، ص ۳۵-۳۶</ref> | # [[شیخ فضل الله نوری]] (متوفی ۱۳۲۷)، از شاگردان میرزای شیرازی در [[سامرا]]، مدرّس برجسته و فقیه صاحب نظر حوزه تهران بود. مجلس درس او سخت مورد استقبال و مایه مباهات شاگردان او بود و [[مجتهدان]] بسیاری پای درس او می‌نشستند.<ref>انصاری، ص ۳۵-۳۶</ref> | ||
# از مراجع و فقهای معاصرِ شیخ فضل اللّه نوری، [[سید جمال الدین افجه ای]] (متوفی ح ۱۳۳۰) بود که سپیده دمان در خانه خود تدریس می‌کرد و پدر [[آقا بزرگ طهرانی]] نیز تبرکاً در این جلسات حضور می‌یافت.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۱، ص ۳۱۵-۳۱۶</ref> | # از مراجع و فقهای معاصرِ شیخ فضل اللّه نوری، [[سید جمال الدین افجه ای]] (متوفی ح ۱۳۳۰) بود که سپیده دمان در خانه خود تدریس می‌کرد و پدر [[آقا بزرگ طهرانی]] نیز تبرکاً در این جلسات حضور می‌یافت.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۱، ص ۳۱۵-۳۱۶</ref> | ||
# [[شیخ عبدالنبی نوری]] نیز مدرّس برجسته فقه و اصول بود و برخی او را در دانش‌های عقلی و نقلی اعلم علما در شهر تهران شمرده‌اند.<ref>رجوع کنید به:حسن زاده آملی، ص ۱۹۶</ref> | # [[شیخ عبدالنبی نوری]] نیز مدرّس برجسته فقه و اصول بود و برخی او را در دانش‌های عقلی و نقلی اعلم علما در شهر تهران شمرده‌اند.<ref>رجوع کنید به:حسن زاده آملی، ص ۱۹۶</ref> | ||
| خط ۱۴۴: | خط ۱۴۴: | ||
# [[ملا فیض الله دربندی]] پیش نماز [[مسجد سقاباشی|مسجد سقّاباشی]] سخنوری بی‌پروا بود و به علت خرده گیری بر سیاستهای [[ناصرالدین شاه]] از تهران تبعید شد.<ref>امین الدوله، ص۱۵۰</ref> | # [[ملا فیض الله دربندی]] پیش نماز [[مسجد سقاباشی|مسجد سقّاباشی]] سخنوری بی‌پروا بود و به علت خرده گیری بر سیاستهای [[ناصرالدین شاه]] از تهران تبعید شد.<ref>امین الدوله، ص۱۵۰</ref> | ||
# [[فاضل دربندی|ملاآقا دربندی]] مشهور به فاضلِ دربندی (متوفی۱۲۸۵یا۱۲۸۶)، فقیه و رجالی برجسته و صاحب تألیفاتی چون خزائن الاحکام و اسرارالشهادة منبرهای پررونقی داشت و در [[امر به معروف و نهی از منکر]] صریح و کوشا بود.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات:الکرام، قسم۱، ص۱۵۲-۱۵۳</ref> | # [[فاضل دربندی|ملاآقا دربندی]] مشهور به فاضلِ دربندی (متوفی۱۲۸۵یا۱۲۸۶)، فقیه و رجالی برجسته و صاحب تألیفاتی چون خزائن الاحکام و اسرارالشهادة منبرهای پررونقی داشت و در [[امر به معروف و نهی از منکر]] صریح و کوشا بود.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات:الکرام، قسم۱، ص۱۵۲-۱۵۳</ref> | ||
# از دیگر واعظان مشهور این دوره باید به [[ملا باقر واعظ تهرانی]] (متوفی ۱۳۱۳) صاحب الخصایص الفاطمیة<ref>رجوع کنید به:تبریزی خیابانی، ص۳۵۹ ۳۶۷</ref> و [[ملا اسماعیل واعظ سبزواری]] (متوفی ۱۳۱۲)،<ref>بامداد، ج۱، ص۱۴۳-۱۴۴</ref> [[شیخ عباس نهاوندی]] (متوفی۱۳۱۱) شاگرد [[مرتضی انصاری|شیخ مرتضی انصاری]] و پیش نماز مسجد دانگی و [[محمدرضا همدانی تهرانی|میرزا محمدرضا همدانی تهرانی]] (متوفی ۱۳۱۸) اشاره کرد. محمدرضا تهرانی، مؤلف چنداثر در رد مسالک انحرافی،مثل [[شیخیه]]، واعظی بسیار خوش سخن بود و در پای منبر او مردمِ بسیار و حتی مجتهدان حاضر می‌شدند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات:نقباء، قسم۲، ص ۷۶۴۷۶۵</ref> پای منبر [[سید ریحان الله بروجردی]]، مشهور به کشفی (متوفی ۱۳۲۸) فقیه، مفسر و مؤلف برجسته نیز انبوه عوام و خواص حضور می‌یافتند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم۲، ص۷۹۱</ref> | # از دیگر واعظان مشهور این دوره باید به [[ملا باقر واعظ تهرانی]] (متوفی ۱۳۱۳) صاحب الخصایص الفاطمیة<ref>رجوع کنید به:تبریزی خیابانی، ص۳۵۹ ۳۶۷</ref> و [[ملا اسماعیل واعظ سبزواری]] (متوفی ۱۳۱۲)،<ref>بامداد، ج۱، ص۱۴۳-۱۴۴</ref> [[شیخ عباس نهاوندی]] (متوفی۱۳۱۱) شاگرد [[مرتضی انصاری|شیخ مرتضی انصاری]] و پیش نماز مسجد دانگی و [[محمدرضا همدانی تهرانی|میرزا محمدرضا همدانی تهرانی]] (متوفی ۱۳۱۸) اشاره کرد. محمدرضا تهرانی، مؤلف چنداثر در رد مسالک انحرافی،مثل [[شیخیه]]، واعظی بسیار خوش سخن بود و در پای منبر او مردمِ بسیار و حتی [[مجتهدان]] حاضر می‌شدند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات:نقباء، قسم۲، ص ۷۶۴۷۶۵</ref> پای منبر [[سید ریحان الله بروجردی]]، مشهور به کشفی (متوفی ۱۳۲۸) فقیه، مفسر و مؤلف برجسته نیز انبوه عوام و خواص حضور می‌یافتند.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم۲، ص۷۹۱</ref> | ||
'''وعاظ و خطیبان نامدار حوزه تهران''' | '''وعاظ و خطیبان نامدار حوزه تهران''' | ||
در میان دیگر وعاظ و خطیبان نامدار حوزه تهران این نام‌ها مشهورترند : محمدعلی معروف به [[فاضل هزار جریبی]] (متوفی ۱۳۳۴)،<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم ۴، ص ۱۳۲۱</ref> [[عیسی چاله میدانی]] (متوفی ۱۳۳۹) عالم برجسته تهران،<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم ۴، ص ۱۶۳۸</ref> [[شیخ محمد واعظ تهرانی]] ملقب به سلطان المتکلمین مؤلف کتاب بشارات الامة و زبدةالمآثر (متوفی ۱۳۵۳)<ref>تبریزی خیابانی، ص ۳۶۷-۳۶۸</ref> [[سلطان الواعظین شیرازی]] (متوفی ۱۳۹۱)، [[شیخ محمد حسن زاهد|شیخ محمدحسین زاهد فصیح الزمان شیرازی]]، [[میرزا عبدالله صبوحی]] (متوفی ۱۳۷۰)،<ref>فلسفی، ص ۶۲</ref> [[سید صادق تهرانی]] (متوفی ۱۳۷۰)،<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۲، ص ۸۵۸۸۵۹</ref> [[شیخ عباس تهرانی]] (متوفی ۱۳۴۴ش)، [[میرزا علی هسته ای]] (متوفی ۱۳۴۷ش) مجتهد برآمده از [[حوزه علمیه اصفهان|حوزه اصفهان]]، [[شیخ حسین خندق آبادی]] (متوفی ۱۳۴۵ش)، [[محمد ابراهیم آیتی]] (متوفی ۱۳۴۰ش)، [[مرتضی مطهری|شهید مرتضی مطهری]]، [[حسینعلی راشد|حسین علی راشد تربتی]] (متوفی ۱۳۵۸ش)، [[صدر بلاغی]] (متوفی۱۳۷۳ش)، و [[محمد تقی فلسفی]] (متوفی ۱۳۷۷ش) که خطیبی بسیار توانا بوده و شهرتش از تهران و حتی [[ایران]] هم فراتر رفته است. | در میان دیگر وعاظ و خطیبان نامدار حوزه تهران این نام‌ها مشهورترند : محمدعلی معروف به [[فاضل هزار جریبی]] (متوفی ۱۳۳۴)،<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم ۴، ص ۱۳۲۱</ref> [[عیسی چاله میدانی]] (متوفی ۱۳۳۹) عالم برجسته تهران،<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم ۴، ص ۱۶۳۸</ref> [[شیخ محمد واعظ تهرانی]] ملقب به سلطان المتکلمین مؤلف کتاب بشارات الامة و زبدةالمآثر (متوفی ۱۳۵۳)<ref>تبریزی خیابانی، ص ۳۶۷-۳۶۸</ref> [[سلطان الواعظین شیرازی]] (متوفی ۱۳۹۱)، [[شیخ محمد حسن زاهد|شیخ محمدحسین زاهد فصیح الزمان شیرازی]]، [[میرزا عبدالله صبوحی]] (متوفی ۱۳۷۰)،<ref>فلسفی، ص ۶۲</ref> [[سید صادق تهرانی]] (متوفی ۱۳۷۰)،<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات: نقباء، قسم ۲، ص ۸۵۸۸۵۹</ref> [[شیخ عباس تهرانی]] (متوفی ۱۳۴۴ش)، [[میرزا علی هسته ای]] (متوفی ۱۳۴۷ش) [[مجتهد]] برآمده از [[حوزه علمیه اصفهان|حوزه اصفهان]]، [[شیخ حسین خندق آبادی]] (متوفی ۱۳۴۵ش)، [[محمد ابراهیم آیتی]] (متوفی ۱۳۴۰ش)، [[مرتضی مطهری|شهید مرتضی مطهری]]، [[حسینعلی راشد|حسین علی راشد تربتی]] (متوفی ۱۳۵۸ش)، [[صدر بلاغی]] (متوفی۱۳۷۳ش)، و [[محمد تقی فلسفی]] (متوفی ۱۳۷۷ش) که خطیبی بسیار توانا بوده و شهرتش از تهران و حتی [[ایران]] هم فراتر رفته است. | ||
===برگزاری مجالس مناظره=== | ===برگزاری مجالس مناظره=== | ||
| خط ۲۰۱: | خط ۲۰۱: | ||
==مدرسه‌های فعال== | ==مدرسه‌های فعال== | ||
از مدرسه‌های فعال دهه‌های اخیر تاکنون، علاوه بر مدرسه سپهسالار و مروی، باید از مدرسه قائم چیذر و مدرسه مجتهدی یاد کرد. | از مدرسه‌های فعال دهه‌های اخیر تاکنون، علاوه بر مدرسه سپهسالار و مروی، باید از مدرسه قائم چیذر و [[مدرسه مجتهدی]] یاد کرد. | ||
# بانی [[مدرسه چیذر]] که در میدان چیذر در منطقه یک شهر تهران واقع شده [[علی اصغر هاشمیان]] بوده است. در ۱۳۴۵ش در این مدرسه حدود پنجاه طلبه مشغول تحصیل بوده‌اند. [[سید علی اندرزگو]]، از مبارزان مشهور زمان شاه، در همین مدرسه تحصیل کرده است. | # بانی [[مدرسه چیذر]] که در میدان چیذر در منطقه یک شهر تهران واقع شده [[علی اصغر هاشمیان]] بوده است. در ۱۳۴۵ش در این مدرسه حدود پنجاه طلبه مشغول تحصیل بوده‌اند. [[سید علی اندرزگو]]، از مبارزان مشهور زمان شاه، در همین مدرسه تحصیل کرده است. | ||
[[پرونده:3765 786.jpg|بندانگشتی|مدرسه علمیه آیت الله مجتهدی تهران]] | [[پرونده:3765 786.jpg|بندانگشتی|مدرسه علمیه آیت الله مجتهدی تهران]] | ||