آل بویه: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از محققان با استناد به منابع تاریخی و ارائه شواهدی این سلسه را [[شیعه]] دانسته‌اند. با این حال درباره اینکه اینان از ابتدا [[امامیه|شیعه اثناعشری]] بوده یا از [[زیدیه]] به این مذهب گرویده‌اند، نظرات مختلفی وجود دارد. [[حسن بن بویه|رکن‌الدوله]]، [[معزالدوله دیلمی|معزالدوله]] و [[عضدالدوله دیلمی|عضدالدوله]] از حاکمان مشهور این سلسله بودند. درباره آل بویه آثار مختلفی نوشته شده است. گفته شده کتاب [[تجارب الامم (کتاب)|تجارب الاُمَم]] ابن‌مسکویه از منابع مهم درباره تاریخ این سلسله است.

 

برخی از نویسندگان با توجه به سابقه [[زیدیه|مذهب زیدیه]] در [[طبرستان]] فرضیه زیدی‌بودن آل بویه را نیز مطرح کرده‌اند.<ref> جعفرنیا، «بررسی نقش دولت آل بویه در گسترش تشیع و عمران عتبات عراق»، ص۲۴.</ref> اینان معتقدند آل بویه ابتدا زیدی‌مذهب بودند و بعدها [[امامیه|امامی‌مذهب]] شدند.<ref>شیبی، الصلة بین التصوف و التشیع، ۱۹۸۲م، ج۲، ص۳۹.</ref> {{یادداشت|به گفته فاطمه جعفرنیا مردم [[دیلمیان|دیلم]] به‌وسیله علویانی چون [[ناصر کبیر|ناصر اطروش و [[حسن بن قاسم بن حسن|حسن بن قاسم]] با اسلام و تشیع آشنا شدند؛ حسن بن قاسم زیدی‌مذهب بوده و درباره مذهب ناصر اطروش نیز اختلاف‌نظر است.(جعفرنیا، «بررسی نقش دولت آل بویه در گسترش تشیع و عمران عتبات عراق»، ص۲۴.)}} همچنین رسول جعفریان، از کتاب تاریخ ری اثر [[علی بن عبیدالله رازی|منتجب‌الدین رازی]] عالم شیعه قرن ششم قمری مطلبی نقل کرده است که بر اساس آن، نویسنده از [[ابن شهرآشوب|ابن‌شهرآشوب]] نقل کرده که آل بویه به دست تاج‌الرؤسا بن ابی‌السعدا از علمای شیعه، به این مذهب گرویده‌اند.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ۱۳۸۷ش، ص۳۸۰.</ref> جعفریان این را محتمل دانسته است که گرویدن آل بویه از تشیع زیدی به تشیع اثناعشری، به خاطر این بوده که حاکمان آل بویه بنا بر زیدی‌بودن می‌بایست حکومت را به [[علویان (طبرستان)|علویان]] بسپارند اما بنا بر امامی‌بودن خود حکومت را در اختیار می‌گرفتند.<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ۱۳۸۷ش، ص۳۷۸.</ref>

*[[عضدالدوله دیلمی]] فرزند حسن بن بویه بود که پس از درگذشت عمویش عمادالدوله جانشین وی در فارس شد. او از قدرتمندترین امیران [[شیعه|شیعی]] [[ایران]] بود که بر مناطق وسیعی از سرزمین‌های [[اسلام|اسلامی]] و [[ایران]] حکمرانی کرد. از جمله اقدامات وی، بازسازی خرابی‌های بغداد<ref>ابن‌مسکویه، تجارب‌الامم، ج۶، ص۴۷۷ و ۴۷۸.</ref> احداث آب‌انبارهای بزرگ در فارس،<ref>فرشاد، تاریخ علم در ایران، ج۲، ص۷۹۰.</ref> ساخت [[بیمارستان عضدی]] در [[بغداد]]،<ref>فرشاد، تاریخ علم در ایران، ج۲، ص۸۴۹-۸۵۱.</ref> بازسازی قبور امامان از جمله [[حرم کاظمین]]<ref>آل یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ۱۴۳۵ق، ص۲۴.</ref> و [[حرم عسکریین]]<ref>محلاتی، مآثر الکبرا، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۳۲۱.</ref> و همچنین کشیدن حصار به دور شهر [[مدینه]]<ref> سمهودی، وفاءالوفاء، ۲۰۰۶م، ج۲، ص۲۶۹-۲۷۰.</ref> است.