اصحاب صفه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَصْحاب صُفّه '''، گروهی از یاران [[پیامبر(ص)|پیامبر اسلام(ص)]] که پس از [[هجرت]] به [[مدینه]] در قسمت شمالی [[مسجد النبی]] سکنی گزیدند و به سبب از دست دادن و یا رهاکردن خانه، دارایی و جایگاه خود در قبایل، با پذیرش فقر و تنگدستی، به عبادت و تعلیم و تعلم و شرکت در [[جهاد]] روی آوردند.<ref>بیضاوی، انوار التنزیل، ج۱، ص۲۶۷</ref> پیامبر اسلام(ص) ایشان را تحت حمایت خود قرار داد. برخی از مفسران، از نزول شماری از [[آیه|آیات قرآنی]] در شأن آنان سخن گفته‌اند.

اینان در قسمت شمالی [[مسجد النبی|مسجد پیامبر(ص)]]<ref>ابن تیمیه، مجموعه الرسائل و المسائل، ج۱، ص۳۴</ref> در محلی مسقف و بزرگ و خارج از مسجد، ولی متصل به آن به نام صُفّه به معنای سکو یا ایوان،<ref>ابن منظور، لسان، ج۹، ص۱۵۹</ref> زندگی می‌کردند و به تدریج به اصحاب صفه، اهل صفه و گاه اصحاب الظله شهرت یافتند.<ref>نک: ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، ج۱ (۲)، ص۴۸، جاهای مختلف</ref> اصحاب صفه به اسوه‌های رها ساختن مظاهر دنیا برای روی آوری به [[آخرت]] تبدیل شدند.

در روایات از فقر و تنگدستی اصحاب صفه بسیار گفته شده است؛ تا آنجا که گفته‌اند آنان از شدت فقر به خرمایی قانع بودند و از بی‌پوششی، خود را گاه در ریگ‌ها پنهان می‌کردند. اگر چه در پی مساعی پیامبر اسلام(ص) مشکلات مالی آنها به تدریج کاهش یافت و کسانی که تمایل به خروج از صفه را داشتند، امکان سکونت در جایی مناسب‌تر را یافته بودند، گروهی از آنان که دنیا را به کلی رها کرده بودند، به رغم فراهم بودن این امکان، همچنان به عبادت و تعلیم و تعلم ادامه می‌دادند.