Automoderated users، confirmed
۹٬۴۴۹
ویرایش
مباح: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
'''مُباح''' اصطلاحی | '''مُباح''' [[اصطلاحات فقهی|اصطلاحی فقه]]ی است و به عملی اشاره دارد که فرد درباره آن تکلیف خاصی ندارد و در نتیجه، انجام و ترک آن مساوی است و پاداش یا کیفری در پی ندارد. بر این اساس، هر عملی که یکی از چهار حکمِ [[واجب]]، [[حرام]]، [[مستحب]] یا [[مکروه]] را نداشته نباشد، مباح به حساب می‌آید. | ||
در روایات و منابع، مباح به معنای عام نیز به کار رفته و مراد از آن، «جائز» و «[[حلال]]» است. اباحه معنای دیگری نیز دارد و در معنایی خاص‌تر در فقه و حقوق، برای اشاره به اذن تملکِ چیزی یا اذن انتفاع از چیزی به کار می‌رود. | در روایات و منابع، مباح به معنای عام نیز به کار رفته و مراد از آن، «جائز» و «[[حلال]]» است. اباحه معنای دیگری نیز دارد و در معنایی خاص‌تر در فقه و حقوق، برای اشاره به اذن تملکِ چیزی یا اذن انتفاع از چیزی به کار می‌رود. | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
* مباحات قابل تملک، مباحاتی است که به اذن امام مسلمین و موافق موازین شرعی قابل تملک است، مثل تملک [[احیا موات|اراضی موات]] از طریق احیای آن یا صید ماهی از آب‌های مباح. | * مباحات قابل تملک، مباحاتی است که به اذن امام مسلمین و موافق موازین شرعی قابل تملک است، مثل تملک [[احیا موات|اراضی موات]] از طریق احیای آن یا صید ماهی از آب‌های مباح. | ||
قانون مدنی ایران به پیروی از فقه [[امامیه]] مباحات را به دو دسته تقسیم می‌کند: (۱) مباحات قابل استفاده و انتفاع غیرانحصاری (۲) مباحات قابل تملک. از دسته اول به نام اموال عمومی یا اموالی که مورد استفاده عموم است، یاد می‌کند<ref> قانون مدنی ایران ماده ۲۴</ref> و در ماده ۲۷ می‌گوید: «اموالی که مِلک اشخاص نمی‌باشد و افراد مردم می‌توانند آنها را مطابق مقررات مندرجه در این قانون و قوانین مخصوصه مربوط به هر یک از اقسام مختلفه آنها تملک کرده و یا از آنها استفاده کنند، مباحات نامیده می‌شود مثل اراضی موات یعنی زمین‌هایی که معطل افتاده و آبادی و کشت و زرع در آنها نباشد». | قانون مدنی ایران به پیروی از [[فقه]] [[امامیه]] مباحات را به دو دسته تقسیم می‌کند: (۱) مباحات قابل استفاده و انتفاع غیرانحصاری (۲) مباحات قابل تملک. از دسته اول به نام اموال عمومی یا اموالی که مورد استفاده عموم است، یاد می‌کند<ref> قانون مدنی ایران ماده ۲۴</ref> و در ماده ۲۷ می‌گوید: «اموالی که مِلک اشخاص نمی‌باشد و افراد مردم می‌توانند آنها را مطابق مقررات مندرجه در این قانون و قوانین مخصوصه مربوط به هر یک از اقسام مختلفه آنها تملک کرده و یا از آنها استفاده کنند، مباحات نامیده می‌شود مثل اراضی موات یعنی زمین‌هایی که معطل افتاده و آبادی و کشت و زرع در آنها نباشد». | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
* فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع)، جمعی از پژوهشگران زیر نظر هاشمی شاهرودی، سید محمود، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۲۶ق. | * فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع)، جمعی از پژوهشگران زیر نظر هاشمی شاهرودی، سید محمود، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، قم، چاپ اول، ۱۴۲۶ق. | ||
* قانون مدنی ایران. | * قانون مدنی ایران. | ||
* قرآن کریم. | * [[قرآن کریم]]. | ||
* موسوعة جمال عبدالناصر الفقهیة، قاهره، ۱۳۸۶ق /۱۹۶۶م. | * موسوعة جمال عبدالناصر الفقهیة، قاهره، ۱۳۸۶ق /۱۹۶۶م. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||