علائم ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از نشانه‌های ظهور مانند سایر پدیده‌ها به روال طبیعی تحقق می‌یابد و تحقق برخی دیگر مانند [[صیحه آسمانی]]، به طور عادی ممکن نیست و در قالب [[معجزه]] خواهد بود.<ref> سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۴۴۷.</ref>

نشانه‌های ظهور به دو دسته حتمی و غیرحتمی تقسیم می‌شوند:<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۷۰.</ref>

نشانه‏‌های حتمی، علائمی هستند که پدیدار شدن آنها قطعی است و تا آنها واقع نگردد، حضرت مهدی ‏(عج) ظهور نخواهد کرد. نشانه‏‌های غیرحتمی، علائمی که به قطعی بودن آنها تصریح نشده و امکان دارد بدون تحقق آنها امام زمان ظهور کند.{{مدرک}}

بر پایه روایتی که [[شیخ صدوق]] نقل کرده، [[خروج سفیانی]]، [[قیام یمانی]]، [[صیحه آسمانی]]، [[قتل نفس زکیه]] و [[خسف بیداء]] از علائم حتمی ظهور هستند.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۵۰.</ref> همچنین شیخ مفید در کتاب الارشاد فهرستی از علائم ظهور ارائه کرده برخی از آنها عبارتند از: خسوف و کسوف، مرگ و میرها، جنگ‏‌ و آشوب‏‌های فراگیر، [[پرچم‌های سیاه|پرچم‌های سیاه]] از مشرق، باران‌های پیاپی و قتل [[سید حسنی]].<ref>نگاه کنید به مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۶۸-۳۶۹.</ref> برخی با استناد به عبارت «والله اعلم» که شیخ مفید در پایان فهرست مذکور آورده<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۷۰.</ref> گفته‌اند شیخ مفید نسبت به برخی از این علائم تردید کرده است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۷، ص۴۲۵.</ref>

همچنین از برخی نشانه‌های ظهور مانند [[خروج سفیانی]] و [[دجال]] در کنار برخی از نشانه‌های قیامت مانند [[دابة الارض]]، خروج عیسی، [[قیام امام زمان]] و [[طلوع خورشید از مغرب]] به عنوان نشانه برپایی قیامت یاد شده است.<ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۴۳۶.</ref> گفته شده از آن‌جا كه در منابع دينى، قيام حضرت مهدى، از نشانه‌هاى برپايى قيامت شمرده شده،<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۴۳۶.</ref> پاره‌اى از نشانه‌هاى ظهور، نشانه‌هاى قيامت نيز شمرده مى‌شود.<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۴۴۸.</ref>