۱۷٬۸۰۹
ویرایش
آیه مباهله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←متن و ترجمه) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
:::آنچه گفتی درست نیست، زیرا دعوت‌کننده، کسی غیر از خودش را دعوت می‌کند، همچنان که امرکننده، به غیر خودش دستور می‌دهد، و درست نیست که کسی خودش را حقیقتاً دعوت کند، همچنان که کسی حقیقتاً نمی‌تواند به خودش دستور دهد. رسول خدا(ص) مردی را در مباهله غیر از امام علی(ع) دعوت نکرد، پس ثابت می‌شود که وی، نفسی است که مقصود خداوند در کتابش است و حکم آن را در قرآن قرار داده است.<ref>مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۴ق، ص۳۸.</ref> | :::آنچه گفتی درست نیست، زیرا دعوت‌کننده، کسی غیر از خودش را دعوت می‌کند، همچنان که امرکننده، به غیر خودش دستور می‌دهد، و درست نیست که کسی خودش را حقیقتاً دعوت کند، همچنان که کسی حقیقتاً نمی‌تواند به خودش دستور دهد. رسول خدا(ص) مردی را در مباهله غیر از امام علی(ع) دعوت نکرد، پس ثابت می‌شود که وی، نفسی است که مقصود خداوند در کتابش است و حکم آن را در قرآن قرار داده است.<ref>مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۴ق، ص۳۸.</ref> | ||
== کاربردهای فقهی== | == کاربردهای فقهی== | ||
* مشروعیت مباهله: نویسنده مقاله «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله» با استفاده از آیه مباهله، مشروعیت مباهله در [[اسلام|دین اسلام]] را استنباط کرده است | * مشروعیت مشارکت زنان در امور سیاسی اجتماعی جامعه: این مطلب از واژه نساءنا و حضور [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] در ماجرای مباهله برداشت شده است.<ref> الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله(۲)»، ص۴۸-۴۹.</ref> به گفته [[سید عبدالاعلی سبزواری]] با اینکه بنای قرآن بر کنایه و حفظ حرمت زنان است استفاده از واژه نساء در آیه مباهله دلایلی دارد از جمله آنها اشاره به مشارکت زنان در امور بر مربوط به دین است.<ref>سبزواری، مواهب الرحمان، ۱۴۰۹-۱۴۱۰ق، ج۶، ص۱۸-۱۹.</ref> به گفته رشید رضا در آیه مباهله به مشارکت زنان با مردان در مبارزه‌های قومی و دینی حکم شده است و این حکم مبنی است بر تساوی زنان و مردان در کارهای عمومی و عادی مگر در اموری مثل جنگ که استثنا شده است.<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج۳، ص۲۶۶.</ref> | ||
* مشروعیت مباهله: نویسنده مقاله «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله» با استفاده از آیه مباهله، مشروعیت مباهله در [[اسلام|دین اسلام]] را استنباط کرده است.<ref>الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله(۱)»، ص۷۳.</ref> او برای اثبات ادعای خود به نمونه‌هایی از سفارش به مباهله یا آموزش چگونگی آن توسط [[چهارده معصوم|معصومان]] استناد کرده است مانند اینکه [[بریر بن خضیر همدانی]] از اصحاب امام حسین(ع) در روز عاشورا از یزید بن معقل از [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر بن سعد]] در [[روز عاشورا]] برای مباهله دعوت کرد<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۳۲.</ref> و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] او را از این کار نهی نکرد.<ref> الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله(۱)»، ص۷۶-۷۹.</ref> | |||
در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] (تألیف قرن ۱۴ش) آمده است که هر چند خطاب دعوت به مباهله در آیه مباهله، مختص پیامبر(ص) است اما دعوت به مباهله، امری مشروع و حکمی عمومی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۸۹.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
* [[آیه تطهیر]] | * [[آیه تطهیر]] | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۰: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* بیضاوی، عبدالله بن عمر، انوار التنزیل و اسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، بیروت، الاحیاء التراث العربی، ۱۴۱۸ق/۱۹۹۸م. | * بیضاوی، عبدالله بن عمر، انوار التنزیل و اسرار التأویل (تفسیر البیضاوی)، بیروت، الاحیاء التراث العربی، ۱۴۱۸ق/۱۹۹۸م. | ||
* رشید رضا، محمد رشید بن علیرضا، تفسیر القرآن الکریم (تفسیر المنار)، الهیئة المصریة العامة للکتاب، ۱۹۹۰م. | |||
* زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، قم، نشر البلاغه، الطبعة الثانیة، ۱۴۱۵ق. | * زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، قم، نشر البلاغه، الطبعة الثانیة، ۱۴۱۵ق. | ||
* سبزواری، سید عبدالاعلی، مواهب الرحمان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه اهل البیت(ع)، ۱۴۰۹-۱۴۱۰ق. | |||
* شوشتری، قاضى نورالله، احقاق الحق و إزهاق الباطل، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | * شوشتری، قاضى نورالله، احقاق الحق و إزهاق الباطل، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | ||
* طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۵۱/۱۳۵۲. | * طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۵۱/۱۳۵۲. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | ||
* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، الطبعة الثانیة، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م. | * طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، الطبعة الثانیة، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م. | ||
* الغفوری، خالد، «[https://quran.isca.ac.ir/fa/Article/Detail/15202 خوانش فقهی جدید از آیه مباهله(۲)]»، ترجمه محمودرضا توکلی محمدی، کوثر معارف، ش۲۲، تابستان ۱۳۹۱ش. | |||
* الغفوری، خالد، «[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/878684 خوانش فقهی جدید از آیه مباهله(۱)]»، ترجمه محمودرضا توکلی محمدی، کوثر معارف، ش۲۱، بهار ۱۳۹۱ش. | * الغفوری، خالد، «[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/878684 خوانش فقهی جدید از آیه مباهله(۱)]»، ترجمه محمودرضا توکلی محمدی، کوثر معارف، ش۲۱، بهار ۱۳۹۱ش. | ||
* فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق/۱۹۹۹م. | * فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق/۱۹۹۹م. | ||
* مفید، محمد بن محمد، الفصول المختاره، تحقیق سید میرعلی شریفی، بیروت، دار المفید، الطعبة الثانیة، ۱۴۱۴ق. | * مفید، محمد بن محمد، الفصول المختاره، تحقیق سید میرعلی شریفی، بیروت، دار المفید، الطعبة الثانیة، ۱۴۱۴ق. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش. | * مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||