امام حسن مجتبی علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

==سکونت در کوفه، خلافت امام علی(ع)==

*'''در جنگ جمل'''

در برخی گزارش‌ها آمده است، پس از شورش [[ناکثین]] و حرکت امام علی(ع) و سپاهیانش برای مقابله با آنها، حسن بن علی در میانه راه از پدر خواست که از این جنگ بپرهیزد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۸ق، ج۴، ص۴۵۸؛ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج۳۲، ص۱۰۴.</ref>

بنابر نقل [[شیخ مفید]] (درگذشته ۴۱۳ق)، امام حسن(ع) از سوی پدر مامور شد به همراه [[عمار یاسر|عمار بن یاسر]] و [[قیس بن سعد بن عباده|قیس بن سعد]] مردم [[کوفه]] را برای پیوستن به سپاه امام علی(ع) بسیج کند.<ref>شیخ مفید، الجمل، ۱۴۱۳ق، ص ۲۴۴ و ۲۶۱.</ref>

امام مجتبی(ع) در این جنگ فرماندهی جناح راست سپاه را بر عهده داشت.<ref>شیخ مفید، الجمل، ۱۴۱۳ق، ص۳۴۸؛ ذهبی، تاریخ الإسلام‏، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۸۵.</ref>

[[ابن‌شهرآشوب]] روایت کرده است امام علی(ع) در این جنگ نیزه خود را به [[محمد بن حنفیه]] داد و از او خواست شتر عایشه را از پا درآورد ولی او موفق نشد، سپس حسن بن علی نیزه را گرفت و توانست شتر را زخمی کند.<ref>ابن‌شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۱.</ref>

نقل شده است پس از جنگ جمل، امام علی(ع) بیمار شد و اقامه [[نماز جمعه]] با مردم بصره را به عهده فرزندش حسن گذاشت. او در خطبه نماز، بر جایگاه [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]] و عاقبت سوء کوتاهی در حق آنان تاکید کرد.<ref>مسعودی، مروج‏ الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۳۱، شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۸۲؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۵۳۶.</ref>

*'''جنگ صفین'''

به گفته [[نصر بن مزاحم منقری|نصر بن مزاحم]] (درگذشته ۲۱۲ ق) حسن بن علی پیش از حرکت سپاه امام علی(ع) به سوی [[صفین]]، خطبه‌ای خواند و مردم را به [[جهاد]] ترغیب کرد.<ref>نصر بن‌مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۱۱۳-۱۱۴.</ref> بر اساس پاره‌ای اخبار، او در [[جنگ صفین]] به همراه برادرش حسین بن علی(ع) فرماندهی جناح راست لشکر را بر عهده داشت.<ref>ابن‌اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱، ج۳، ص۲۴؛ ابن‌شهرآشوب‏، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۱۶۸. </ref> در گزارش [[محمد بن عبدالله اسکافی|اسکافی]] (درگذشته ۲۴۰ ق) آمده است وقتی حسن بن علی در میان جنگ با یکی از بزرگان سپاه شام روبه‌رو شد، او از جنگیدن با امام حسن(ع) خودداری کرد و گفت من رسول خدا را دیده بودم در حالی که سوار بر شتری می‌آمد و تو جلوی او سوار بودی. من نمی‌خواهم در حالی رسول خدا را ملاقات کنم که خون تو بر گردنم باشد.<ref>اسکافی، المعیار و الموازنة، ۱۴۰۲ق، ص ۱۵۰-۱۵۱.</ref>