قاعده حرمت تغریر جاهل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حرمت تغریر جاهل''' یا '''حرمت اِغراء به جهل''' قاعده‌ای فقهی است که بر اساس آن پنهان‌کردن حقیقت یا گفتن خلاف آن برای فرد ناآگاه به حقیقت و به [[گناه]] کشاندن او [[حرام]] است. این قاعده در [[فقه]] و [[کلام امامیه|کلام]] مورد بررسی و استناد قرار گرفته و قواعد فقهی دیگر همچون [[وجوب ارشاد جاهل]]، [[قاعده نفی غرر|نفی غرر در معاملات]] و [[قاعده حرمت اعانه بر اثم|حرمت اعانه بر گناه]] آن را تأیید و پشتیبانی می‌کند.  

کلمه تغریر به معنای خدعه و نیرنگ‌زدن است. قاعده حرمت تغریر جاهل قاعده‌ای فقهی است که فریب‌دادن فرد جاهل و به گناه کشاندن او را [[حرام]] می‌داند. فرد جاهل را شامل فرد جاهل به [[احکام شرعی|حکم شرعی]] و جاهل نسبت به موضوع آن دانسته‌اند.<ref>مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۵ش، ج۶، ص۲۱۴.</ref> فقیهان از این قاعده با اصطلاح اغراء به جهل نیز تعبیر می‌کنند.<ref>مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، موسوعة الفقه الاسلامی، ۱۴۳۱ق، ج۱۵، ص۱۹۷ ـ ۱۹۸؛ مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۵ش، ج۶، ص۲۱۴.</ref> برخی محققان اغراء به جهل را خلاف واقع جلوه‌دادن قضیه و پنهان‌کردن حقیقت دانسته‌اند و این پنهان‌کاری می‌تواند با مطلع‌نکردن فرد دیگر از واقعیت باشد.<ref>مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، موسوعة الفقه الاسلامی، ۱۴۳۱ق، ج۱۵، ص۱۹۷.</ref>