واجب توصلی: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفتهٔ [[جعفر سبحانی|آیت‌الله سبحانی]] (تولد: [[سال ۱۳۰۸ هجری شمسی|۱۳۰۸ش]]) از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید]]، عالمان قدیم معتقد بودند که اصل در واجبات، توصلی بودن آنهاست؛ پس اگر امری [مانند [[وقف|وقف کردن]]] از طرف شارع صادر شده و شک کنیم که قصد قربت در آن شرط است یا خیر، باید گفت که قصد لازم ندارد.<ref>[https://www.eshia.ir/feqh/archive/text/sobhani/osool/94/941201/ «درس خارج اصول آیت الله سبحانی»]، وبگاه مدرسه فقاهت.</ref> به اعتقاد وی، پس از [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] (درگذشت: [[سال ۱۲۴۳ هجری شمسی|۱۲۴۳ش]])، عالمانی از جمله آخوند خراسانی<ref>آخوند خراسانی، کفایةالاصول، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۷۲-۷۴.</ref> و محقق نائینی<ref>خویی، اجودالتقریرات، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۱۱۳.</ref> - بر خلاف نظر شیخ<ref>خویی، اجودالتقریرات، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۱۱۲.</ref> - قائل شدند که اصل، تعبدی بودن واجبات است و توصلی بودن احتیاج به دلیل دارد.<ref>سبحانی، جعفر، المبسوط فی أُصول الفقه، ۱۴۳۱ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref>