Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱
ویرایش
المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←جایگاه و اهمیت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==جایگاه و اهمیت== | ==جایگاه و اهمیت== | ||
تفسیر المیزان از مهم‌ترین تفاسیر جهان اسلام، بزرگ‌ترین | تفسیر المیزان از مهم‌ترین تفاسیر جهان اسلام، اثری کم‌نظیر، از افتخارات شیعه،<ref>ایازی، سیر تطور تفاسیر شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۲۰۹.</ref> گنجینه‌ای از اندیشه‌های اسلامی، دارای نوآوری‌های قابل‌توجه<ref>«امتیازات المیزان در گفت‌وگو با استاد محمدهادی معرفت»، ص۱۱۷.</ref> و بزرگ‌ترین و مهم‌ترین اثر علمی علامه طباطبایی،<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه؛ نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۶۴۵.</ref> شمرده شده است.[[مرتضی مطهری]] (درگذشت ۱۳۵۸ش)، تفسیر المیزان را بهترین تفسیر در میان تفاسیر شیعه و اهل‌سنت از صدر اسلام تا قرن چهاردهم شمسی دانسته است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۹ش، ج۲۵، ص۴۲۹.</ref> برخی آن را پس از [[التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|التبیان شیخ طوسی]] و [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان طبرسی]]، بزرگ‌ترین و جامع‌ترین تفسیر شیعی و از نظر قوت علمی و روش تفسیری، بی‌نظیر دانسته‌اند.<ref>ایازی، سیر تطور تفاسیر شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۲۰۹.</ref> | ||
آیت‌الله مصباح یزدی از مرتضی مطهری نقل کرده است: تفسیر المیزان همه‌اش با فکر نوشته نشد. من معتقدم بسیاری از این مطالب با الهامات غیبی است. کمتر مشکلی در مسائل اسلامی و دینی برایم پیش آمده که کلید حل آن را در تفسیر المیزان پیدا نکرده باشم.<ref>مصباح یزدی، «نقش علامه طباطبائی در معارف اسلامی»، ص۲۰۰.</ref> | |||
| خط ۷۹: | خط ۷۴: | ||
همچنین گفته شده المیزان را در عصر خود، تحولی در جهان تفسیر پدید آورده و مانند برخی از تفاسیر، راه تقلید را در پیش نگرفته است.<ref>«امتیازات المیزان در گفت‌وگو با استاد محمدهادی معرفت»، ص۱۳۳.</ref> | همچنین گفته شده المیزان را در عصر خود، تحولی در جهان تفسیر پدید آورده و مانند برخی از تفاسیر، راه تقلید را در پیش نگرفته است.<ref>«امتیازات المیزان در گفت‌وگو با استاد محمدهادی معرفت»، ص۱۳۳.</ref> | ||
آقابزرگ تهرانی، در کتاب نقباء البشر، روش تفسیر المیزان را فلسفی بیان کرده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه؛ نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۶۴۵.</ref> | |||