نجاست کفار: تفاوت میان نسخه‌ها

[[نجس]] به معنای ناپاک، آلوده و غیر طاهر است.<ref> دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش، ج۱۴، ص۲۲۳۴۸.</ref> در اصطلاح فقهی، نجس به چیزی گفته می‌شود که پاک نباشد<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰؛ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.</ref> و بر [[مسلمان]] [[واجب]] است که برای انجام برخی از اعمال دینی مانند نماز که در انجام آن‌ [[طهارت]] شرط است، از آن دوری کند.<ref>غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.</ref><br>

[[کافر]] در اصطلاح فقهی به کسی گفته می‌شود که [[خداوند]] یا [[توحید|یکتایی او]] یا پیامبری [[حضرت محمد(ص)]]، [[معاد]] و یا یکی از [[ضروری دین|ضررویات دین]] را قبول نداشته باشد.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۱.</ref> بر این اساس نجاست کافر اشاره به این دارد که کافر عین نجاست است<ref>غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۶-۵۷۷.</ref> و تمام اعضای بدن او حتی اعضای بدون روح(مو و ناخن) نجس می‌باشد<ref>امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.</ref> و با هیچ‌کدام از [[مطهرات]] مگر اسلام پاک نمی‌شود.<ref>غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۶-۵۷۷.</ref> بنابراین اگر چیزی بدن کافر را لمس کند و رطوبتی از بدن کافر به هر صورتی به آن چیز منتقل شود، آن چیز نجس می‌شود و باید با مطهرات (مانند آب) پاک شود. مثلا اگر دست فردی به بدن خیس کافر بخورد، به صورتی که خیسی بدن کافر به دست منتقل شود، آن دست نجس می‌شود.<ref>غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵-۵۷۷؛ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۶؛ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.</ref><br>

==اهل کتاب==

{{اصلی|اهل کتاب}}