پرش به محتوا

استعمال دخانیات: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ویکی سازی
جز (ویکی سازی)
جز (ویکی سازی)
خط ۱۵: خط ۱۵:
[[شیخ حر عاملی|حر عاملی]] در کتاب [[الفوائد الطوسیة (کتاب)|الفوائد الطوسیة]]، فائده ۵۱ این کتاب را به بحث درباره [[احکام شرعی|حکم شرعی]] استعمال دخانیات اختصاص داده و در آنجا توتون و تنباکو را از واردات فرنگ به کشورهای اسلامی دانسته است.<ref>حر عاملی، فوائد الطوسیة، ۱۴۲۳ق، ص۲۲۴.</ref> آغاز ورود دخانیات از غرب به کشورهای اسلامی را از سال‌های آخر قرن دهم هجری دانسته‌اند.<ref>عبد السلام الطویلة، فقه الاشربة و حدها، ۱۴۰۶ق، ص۴۳۶.</ref>  
[[شیخ حر عاملی|حر عاملی]] در کتاب [[الفوائد الطوسیة (کتاب)|الفوائد الطوسیة]]، فائده ۵۱ این کتاب را به بحث درباره [[احکام شرعی|حکم شرعی]] استعمال دخانیات اختصاص داده و در آنجا توتون و تنباکو را از واردات فرنگ به کشورهای اسلامی دانسته است.<ref>حر عاملی، فوائد الطوسیة، ۱۴۲۳ق، ص۲۲۴.</ref> آغاز ورود دخانیات از غرب به کشورهای اسلامی را از سال‌های آخر قرن دهم هجری دانسته‌اند.<ref>عبد السلام الطویلة، فقه الاشربة و حدها، ۱۴۰۶ق، ص۴۳۶.</ref>  


همچنین نقل شده است که نخستین بار توتون و تنباکو به کشور [[ترکیه]] در سال ۱۶۰۵م، از طریق قسطنطنیه، به [[دمشق]] در سال ۱۶۰۶م، به [[حجاز]]، [[مکه]] و کشور [[مصر]] در اواخر سال ۱۶۰۱م، وارد گردید.<ref>عتیق، الاحکام الفقهیة المتعلقة بالتدخین، دار المیمان، ص۲۴-۲۵.</ref> بنا به برخی نقل‌ها ورود دخانیات به کشور [[ایران]] از اوایل قرن ۱۱ هجری بوده است.<ref>فتح‌الله‌پور، «دخانیات»، ص۳۸۹.</ref> پس از گسترش دخانیات در کشورهای اسلامی و شیوع استعمال آن در بین مسلمانان، فقها به بررسی حکم شرعی آن پرداختند.<ref>رحیمی، «بررسی آیات فقهی در حلیت یا حرمت استعمال دخانیات در نگاه فریقین»، ص۷۰.</ref> گروهی از فقها آن را جایز و گروه دیگری آن را حرام اعلام کردند.<ref>رحیمی، «بررسی آیات فقهی در حلیت یا حرمت استعمال دخانیات در نگاه فریقین»، ص۷۰.</ref>
همچنین نقل شده است که نخستین بار توتون و تنباکو به کشور [[ترکیه]] در سال ۱۶۰۵م، از طریق قسطنطنیه، به [[دمشق]] در سال ۱۶۰۶م، به [[حجاز]]، [[مکه]] و کشور [[مصر]] در اواخر سال ۱۶۰۱م، وارد گردید.<ref>عتیق، الاحکام الفقهیة المتعلقة بالتدخین، دار المیمان، ص۲۴-۲۵.</ref> بنا به برخی نقل‌ها ورود دخانیات به کشور [[ایران]] از اوایل قرن ۱۱ هجری بوده است.<ref>فتح‌الله‌پور، «دخانیات»، ص۳۸۹.</ref> پس از گسترش دخانیات در کشورهای اسلامی و شیوع استعمال آن در بین مسلمانان، فقها به بررسی حکم شرعی آن پرداختند.<ref>رحیمی، «بررسی آیات فقهی در حلیت یا حرمت استعمال دخانیات در نگاه فریقین»، ص۷۰.</ref> گروهی از فقها آن را [[مباح|جایز]] و گروه دیگری آن را [[حرام]] اعلام کردند.<ref>رحیمی، «بررسی آیات فقهی در حلیت یا حرمت استعمال دخانیات در نگاه فریقین»، ص۷۰.</ref>
===مناقشه اصولی و اخباری در حکم شرعی استعمال دخانیات===
===مناقشه اصولی و اخباری در حکم شرعی استعمال دخانیات===
گفته می‌شود اصولیان و [[اخباریان]] در اثر اختلاف مبانی‌شان در [[شبهات حکمیه تحریمیه]]، در حکم شرعی استعمال دخانیات نیز اختلاف نظر دارند، به‌طوری که در برهه‌ای، حرمت استفاده از توتون و استعمال دخانیات نماد اخباری‌گری و جواز استعمال آن، نماد اندیشه اصولی به شمار می‌رفت.<ref>عدالت‌نژاد، «دخانیات: مباحث فقهی»، ص۳۹۱.</ref>  
گفته می‌شود اصولیان و [[اخباریان]] در اثر اختلاف مبانی‌شان در [[شبهات حکمیه تحریمیه]]، در حکم شرعی استعمال دخانیات نیز اختلاف نظر دارند، به‌طوری که در برهه‌ای، حرمت استفاده از توتون و استعمال دخانیات نماد اخباری‌گری و جواز استعمال آن، نماد اندیشه اصولی به شمار می‌رفت.<ref>عدالت‌نژاد، «دخانیات: مباحث فقهی»، ص۳۹۱.</ref>  
confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۸۳

ویرایش