آیات شیطانی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

به باور مهاجرانی، سلمان رشدی همانند چهار خاورشناس مشهور، یعنی تئودور نولدکه، ویلیام موئر، مونتگمری وات و [[ایگناس گلدزیهر|گلدزیهر]]، با پذیرش [[افسانه غرانیق]] اصالت قرآن کریم را زیر سؤال برده است.<ref>[http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/491351 «نقد توطئه آیات شیطانی»]، سایت کتابخانه ملی.</ref> [[نصرالله پورجوادی]]، استاد فلسفه در ایران، در بهار ۱۳۶۸ش، رمان آیات شیطانی را ملال‌آور و مشمئزکننده خواند و آن را حاوی تمسخر [[فرشته|فرشتگان]]، ناسزا گفتن به [[پیامبران|پیامبران الهی]]، به‌خصوص پیامبر اسلام، صحابه و [[همسران پیامبر(ص)|همسران پیامبر]] دانسته است.<ref>پورجوادی، «آیه‌های شیطانی و مسأله تمدن غرب»، ص۳.</ref> پورجوادی با اشاره به بخشی از آیات شیطانی، معتقد است سلمان رشدی در این کتاب اشارات و کنایاتی برای تحقیر [[انقلاب اسلامی ایران]] به کار برده است.<ref>پورجوادی، «آیه‌های شیطانی و مسأله تمدن غرب»، ص۳.</ref>

مصطفی حسینی طباطبایی در پاییز ۱۳۶۸ش، کتابچه‌ای ۴۰ صفحه‌ای با عنوان «حقارت سلمان رشدی» منتشر کرد و کار سلمان رشدی را نوعی توطئه سیاسی دانست که به دور از عالَم دانش و تحقیق است.<ref>حسینی طباطبایی، حقارت سلمان رشدی، ۱۳۶۸ش، ص۹.</ref> حسینی طباطبایی، کتاب آیات شیطانی را ادامه دشمنی دیرینه با اسلام، پس از [[جنگ‌های صلیبی]] دانسته که در پی آن، مسیحیان افسانه‌های دروغین و زننده درباره [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] ساخته‌اند تا چهره اسلام و فرهنگ مسلمانان را زشت سازند.<ref>حسینی طباطبایی، حقارت سلمان رشدی، ۱۳۶۸ش، ص۱۱.</ref>