پرش به محتوا

اشعث بن قیس کندی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ویکی سازی
(اصلاح نویسه‌های عربی)
جز (ویکی سازی)
خط ۳۴: خط ۳۴:
==زندگی==
==زندگی==
{{جعبه نقل قول
{{جعبه نقل قول
| عنوان = [[نامه امام علی(ع) به اشعث]]:
| عنوان = [[نامه امام علی به اشعث]]:
| نویسنده =  
| نویسنده =  
| نقل قول =  
| نقل قول =  
خط ۵۷: خط ۵۷:
اشعث در [[جنگ صفین]] در سپاه امام علی(ع) بود و ریاست سپاهیان قبایل [[قبیله کنده|کنده]] و ربیعه را بر عهده داشت.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۱۳۷.</ref> به گزارش [[نصر بن مزاحم منقری|نصر بن مزاحم]]، امام علی(ع) ریاست این قبایل را از او گرفت و به [[حسان بن مخدوج]] واگذار کرد، اما برخی از اصحاب یمنی امام علی(ع)، این کار را به صلاح ندانستند. در نتیجه میان لشکریان امام علی(ع) اختلاف افتاد. معاویه در صدد جذب اشعث برآمد اما امام علی(ع) فرماندهی جناح راست سپاه را به او سپرد.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref> هنگامی که لشکریان معاویه [[فرات|شریعه فرات]] را بر سپاه امام علی(ع) بستند، اشعث آنجا را از تسلط لشکر شام خارج کرد.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۱۶۵-۱۶۷.</ref>  
اشعث در [[جنگ صفین]] در سپاه امام علی(ع) بود و ریاست سپاهیان قبایل [[قبیله کنده|کنده]] و ربیعه را بر عهده داشت.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۱۳۷.</ref> به گزارش [[نصر بن مزاحم منقری|نصر بن مزاحم]]، امام علی(ع) ریاست این قبایل را از او گرفت و به [[حسان بن مخدوج]] واگذار کرد، اما برخی از اصحاب یمنی امام علی(ع)، این کار را به صلاح ندانستند. در نتیجه میان لشکریان امام علی(ع) اختلاف افتاد. معاویه در صدد جذب اشعث برآمد اما امام علی(ع) فرماندهی جناح راست سپاه را به او سپرد.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref> هنگامی که لشکریان معاویه [[فرات|شریعه فرات]] را بر سپاه امام علی(ع) بستند، اشعث آنجا را از تسلط لشکر شام خارج کرد.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۱۶۵-۱۶۷.</ref>  


به گزارش منابع تاریخی، اشعث در [[لیلة الهریر]] که تعداد زیادی کشته شدند و پیروزی سپاه امام علی(ع) نزدیک بود،<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۷۷-۴۸۰.</ref> ادامه جنگ را به صلاح ندانست.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۸۰.</ref> معاویه پس از اطلاع توسط جاسوسانش از موضع اشعث دستور داد قرآن‌ها را بر نیزه کنند و خواستار حکمیت شوند.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۸۰-۴۸۱؛ دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۱۸۸-۱۸۹.</ref> پس از آنکه لشکر معاویه قرآن‌ها را بر نیزه کردند، اشعث به امام علی(ع) اعتراض کرد<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۸۸-۱۸۹.</ref> و از او خواست پیشنهاد دعوت به کتاب‌الله را بپذیرد.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۸۲.</ref> گفته شده اشعث پیش از [[جنگ صفین]] هنگامی که نامه‌ای از امام علی(ع) به او رسید تصمیم گرفت که به [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] بپیوندد اما یارانش او را از این کار منصرف کردند.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۲۱.</ref>  
به گزارش منابع تاریخی، اشعث در [[لیلة الهریر]] که تعداد زیادی کشته شدند و پیروزی سپاه امام علی(ع) نزدیک بود،<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۷۷-۴۸۰.</ref> ادامه جنگ را به صلاح ندانست.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۸۰.</ref> معاویه پس از اطلاع توسط جاسوسانش از موضع اشعث دستور داد قرآن‌ها را بر نیزه کنند و خواستار حکمیت شوند.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۸۰-۴۸۱؛ دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۱۸۸-۱۸۹.</ref> پس از آنکه لشکر معاویه قرآن‌ها را بر نیزه کردند، اشعث به امام علی(ع) اعتراض کرد<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۸۸-۱۸۹.</ref> و از او خواست پیشنهاد دعوت به کتاب‌الله را بپذیرد.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۸۲.</ref> گفته شده اشعث پیش از [[جنگ صفین]] هنگامی که [[نامه امام علی به اشعث]] رسید تصمیم گرفت که به [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] بپیوندد اما یارانش او را از این کار منصرف کردند.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۲۱.</ref>  


===حمایت از حکمیت ابوموسی اشعری===
===حمایت از حکمیت ابوموسی اشعری===
اشعث در جنگ صفین نظر [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] را درباره قرار دادن یک حَکَم از [[شام]] و دیگری از [[عراق]] پسندید.<ref>منقری، وقععة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۹۹.</ref> او با حَکَم بودن [[عبدالله بن عباس]] از جانب امام علی(ع) و عراقیان مخالفت کرد و خودش [[ابوموسی اشعری]] را پیشنهاد داد.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۸۹.</ref> به گزارش [[احمد بن ابی‌یعقوب|یعقوبی]] مورخ قرن سوم، هنگام نوشتن صلح‌نامه میان نمایندگان دو سپاه بر سر لقب [[امیرالمؤمنین (لقب)|امیرالمؤمنین]] برای امام علی(ع) اختلاف شد و اشعث خواستار محو آن در صلح‌نامه گردید.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۸۹.</ref>
اشعث در [[جنگ صفین]] نظر [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] را درباره قرار دادن یک حَکَم از [[شام]] و دیگری از [[عراق]] پسندید.<ref>منقری، وقععة صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۹۹.</ref> او با حَکَم بودن [[عبدالله بن عباس]] از جانب امام علی(ع) و عراقیان مخالفت کرد و خودش [[ابوموسی اشعری]] را پیشنهاد داد.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۸۹.</ref> به گزارش [[احمد بن ابی‌یعقوب|یعقوبی]] مورخ قرن سوم، هنگام نوشتن صلح‌نامه میان نمایندگان دو سپاه بر سر لقب [[امیرالمؤمنین (لقب)|امیرالمؤمنین]] برای امام علی(ع) اختلاف شد و اشعث خواستار محو آن در صلح‌نامه گردید.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۱۸۹.</ref>


اشعث اعتقاد داشت که پیش از آغاز دوباره جنگ با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] باید با خوارج نهروان جنگید،<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۸۲.</ref> اما پس از [[جنگ نهروان]] که امام علی(ع) یارانش را به جنگ با معاویه فراخواند، خستگی از جنگ را بهانه کرد. گفته او در سپاه امام علی(ع) نیز تأثیر گذاشت و به همین سبب امام علی(ع) از جنگ با معاویه منصرف و راهی کوفه شد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۸۹؛ ثقفی، الغارات، ۱۳۵۵ش، ج۱، ص۲۴-۲۵؛ دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۱۱؛ ابن‌عدیم، بغیة الطلب، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۹۱۱.</ref>
اشعث اعتقاد داشت که پیش از آغاز دوباره جنگ با [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] باید با خوارج نهروان جنگید،<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۸۲.</ref> اما پس از [[جنگ نهروان]] که امام علی(ع) یارانش را به جنگ با معاویه فراخواند، خستگی از جنگ را بهانه کرد. گفته او در سپاه امام علی(ع) نیز تأثیر گذاشت و به همین سبب امام علی(ع) از جنگ با معاویه منصرف و راهی کوفه شد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۸۹؛ ثقفی، الغارات، ۱۳۵۵ش، ج۱، ص۲۴-۲۵؛ دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۱۱؛ ابن‌عدیم، بغیة الطلب، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۱۹۱۱.</ref>
confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹

ویرایش