پرش به محتوا

انما الاعمال بالنیات: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۴۰۳]]|کاربر=P.motahari  }}
[[File:انما الاعمال بالنیات.jpg|thumb|حدیث انما الاعمال بالنیات، به [[خط ثلث]]]]
[[File:انما الاعمال بالنیات.jpg|thumb|حدیث انما الاعمال بالنیات، به [[خط ثلث]]]]


'''انَّما الاَعمالُ بِالنِیّات''' بخشی از روایت معروفی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول اکرم(ص)]] و بدین معناست که هر عملی در گرو [[نیت]] انسان است. از نظر برخی از [[محدث|محدثان]] این روایت [[حدیث متواتر|متواتر]] بوده و به جهت جایگاهی که در علوم مختلف، به ویژه [[فقه|علم فقه]] دارد از آن به عنوان یکی از سه پایه [[اسلام]] یاد شده است.
'''انَّما الاَعمالُ بِالنِیّات''' بخشی از روایت معروفی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] است، بدین معنا که هر عملی در گرو [[نیت]] انسان است. می‌گویند این حدیث جایگاه مهمی در علوم مختلف، به‌ویژه [[فقه|علم فقه]] دارد.


درباره سند این حدیث بحث‌های بسیاری صورت گرفته، اما در منابع روایی شیعه این حدیث به دو صورت [[حدیث مسند|مسند]] و [[حدیث مرسل|مرسل]] نقل شده است. مواردی همچون [[شهرت روایی]] و [[شهرت عملی|عملی]]، [[تواتر معنوی]] و استناد قطعی روایت به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|نبی اکرم(ص)]] را به عنوان قرائن اطمینان‌بخش در صحت این حدیث به شمار آورده‌اند.
از نظر برخی از [[محدث|محدثان]]، این روایت [[حدیث متواتر|متواتر]] است. با این حال، درباره سند این حدیث بحث‌های بسیاری صورت گرفته است. در منابع روایی شیعه، این حدیث به دو صورت [[حدیث مسند|مسند]] و [[حدیث مرسل|مرسل]] نقل شده است. مواردی همچون [[شهرت روایی]] و [[شهرت عملی|عملی]]، [[تواتر معنوی]] و استناد قطعی روایت به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] توسط برخی علما را به‌عنوان قرائن اطمینان‌بخش در صحت این حدیث به شمار آورده‌اند.


در خصوص گستره معنایی حدیث نیز چند احتمال نظیر پی‌آمد [[ثواب و عقاب]] بر نیت، و نیز بی‌اعتبار بودن عملِ بدون نیت در نظر گرفته شده است.
برداشت‌های مختلفی از این حدیث وجود دارد؛ از جمله: وابسته‌بودن [[ثواب و عقاب]] بر نیت انسان و نیز بی‌اعتباربودن برخی اعمال شرعی چون صیغهٔ [[ازدواج]] و [[طلاق]]، بدون نیت.
==اهمیت و جایگاه==
==اهمیت و جایگاه==
«اِنَّما الأَعمالُ بِالنِیّات» [[حدیث|روایت]] بسیار مشهوری است که در بسیاری از منابع روایی [[شیعه]]<ref>نگاه کنید به طوسی، التهذیب، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۸۳؛ سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۳۰۳؛ حرعاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>نگاه کنید به بخاری، الجامع المسند الصحیح، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۶ و ج۷، ص۱۷۷ و ج۸، ص۱۸۷؛ قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج المسند الصحیح، بیتا، ج۳، ص۱۵۱۵ و ج۳، ص۱۷۰۱؛ نسائی، المجتبی من السنن، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵.</ref> وجود دارد. برخی از حدیث‌شناسان آن را [[حدیث متواتر|متواتر]] دانسته‌اند.<ref>ابن کثیر، الباعث الحثیث الی اختصار علوم الحدیث، بیتا، ج۱، ص۵۷.</ref> به گفته ابی‌داود در کتاب [[سنن ابی‌داود]]، از میان ۴۸۰۰ روایت در کتابش، چهار حدیث برای دینداری انسان کفایت می‌کند که حدیث «انما الاعمال بالنیات» یکی از آن‌هاست.<ref>سید، «مقدمه» در سنن ابی‌داود، ص۳.</ref> [[احمد بن حنبل]] این حدیث را یکی از سه‌پایه [[اسلام]] دانسته<ref>ابن أبی یعلی، طبقات الحنابلة، بی تا، ج۱، ص۴۷.</ref> و برخی دیگر از [[محدث|محدثان]] بر این باورند که این حدیث در هفتاد باب از [[فقه]] کاربرد دارد.<ref>نووی، شرح صحیح مسلم، ۱۳۹۲ش، ج۱۳، ص۵۴.</ref> برخی دیگر گفته‌اند فقه بر پنج حدیث استوار است و یکی از آن‌ها همین حدیث است.<ref>ابن رجب، جامع العلوم و الحکم فی شرح خمسین حدیثا، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۵۹.</ref>
«اِنَّما الأَعمالُ بِالنِیّات» [[حدیث|روایت]] بسیار مشهوری است که در بسیاری از منابع روایی [[شیعه]]<ref>نگاه کنید به طوسی، التهذیب، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۸۳؛ سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۳۰۳؛ حرعاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>نگاه کنید به بخاری، الجامع المسند الصحیح، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۶ و ج۷، ص۱۷۷ و ج۸، ص۱۸۷؛ قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج المسند الصحیح، بیتا، ج۳، ص۱۵۱۵ و ج۳، ص۱۷۰۱؛ نسائی، المجتبی من السنن، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۵.</ref> وجود دارد. برخی از حدیث‌شناسان آن را [[حدیث متواتر|متواتر]] دانسته‌اند.<ref>ابن کثیر، الباعث الحثیث الی اختصار علوم الحدیث، بیتا، ج۱، ص۵۷.</ref> به گفته ابی‌داود در کتاب [[سنن ابی‌داود]]، از میان ۴۸۰۰ روایت در کتابش، چهار حدیث برای دینداری انسان کفایت می‌کند که حدیث «انما الاعمال بالنیات» یکی از آن‌هاست.<ref>سید، «مقدمه» در سنن ابی‌داود، ص۳.</ref> [[احمد بن حنبل]] این حدیث را یکی از سه‌پایه [[اسلام]] دانسته<ref>ابن أبی یعلی، طبقات الحنابلة، بی تا، ج۱، ص۴۷.</ref> و برخی دیگر از [[محدث|محدثان]] بر این باورند که این حدیث در هفتاد باب از [[فقه]] کاربرد دارد.<ref>نووی، شرح صحیح مسلم، ۱۳۹۲ش، ج۱۳، ص۵۴.</ref> برخی دیگر گفته‌اند فقه بر پنج حدیث استوار است و یکی از آن‌ها همین حدیث است.<ref>ابن رجب، جامع العلوم و الحکم فی شرح خمسین حدیثا، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۵۹.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷

ویرایش