لی خمسة اطفی بهم حر الجحیم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لی خَمْسَةٌ اُطْفی بِهِم حَرَّ الجَحیم''' شعری با مضمون مدح [[پنج‌تن]] [[اصحاب کساء|آل‌عبا]] و [[توسل]] به آنها.<ref>نگاه کنید به: کاشانی، منهج‌الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۹، ص۱۱۹-۱۲۰؛ مشکینی، المواعظ العددیه، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۲۷۱.</ref> در این دوبیت گفته می‌شود که من متوسل به پنج شخص می‌شوم و از این طریق آتش [[جهنم]] را از خود دور می‌سازم. این پنج نفر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] هستند.<ref>نگاه کنید به: کاشانی، منهج‌الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۹، ص۱۱۹-۱۲۰؛ مشکینی، المواعظ العددیه، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۲۷۱.</ref>

به‌گفته [[مقدس اردبیلی]] خواندن این دو بیت علاو‌ه بر این که باعث نجات از [[جهنم|آتش دوزخ]] می‌شود، موجب برآورده شدن حوائج نیز می‌گردد. وی این دستورالعمل را مُجَرَّب دانسته است.<ref>مقدس اردبیلی، حدیقةالشیعه، ۱۳۸۳ش، ص۲۳۳-۲۳۴.</ref> برخی دیگر خواندن، همراه داشتن و آویزان کردن آن بر در خانه را برای دفع طاعون مفید دانسته‌اند.<ref>«منتخبات نسمات الاسحار»، ص۱۷۴.</ref>

*«[https://www.noormags.ir/view/fa/magazine/number/30494 منتخبات نسمات الاسحار]»، در مجله میراث حدیث شیعه، شماره ۱۸، ۱۳۸۶ش.

{{پایان}}

{{ادبیات آئینی}}