سید صدرالدین صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

او وصی [[عبدالکریم حائری یزدی]] بود و پس از وفات استاد خود، به همراه [[سید محمد حجت کوه‌کمری |سید محمد حجت]] و [[سید محمدتقی خوانساری]]، سرپرستی [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|حوزه علمیه قم]] را بر عهده داشت و در حفظ حوزه کوشید. وی پدر [[امام موسی صدر]] و [[سید رضا صدر]] است.

نام اصلی سید صدر الدین صدر٬ محمدعلی، کنیه‌اش ابوالرضا و لقبش صدرالدین بود. با این حال به نام لقبش شهرت یافت و خود نیز همه جا خویش را «صدرالدین» می‌خواند. در [[کاظمین]] به دنیا آمد. پدرش [[سید اسماعیل صدر]] است. او در کودکی به همراه پدر خود علامه سید صالح کبیر (متوفای۱۲۲۷ق)٬ به خاطر ظلم‌های سلاطین عثمانی٬ نسبت به شیعیان از لبنان به عراق مهاجرت کرد.<ref>صدر، تكملة أمل الآمل، ۱۴۲۹ق٬ ج‏۶، ص۴۱۷</ref> صفیه، مادر سید صدرالدین دختر [[سید هادی صدر]] بود. سید صدر الدین دوران کودکی و نوجوانی را کنار پدر و خانواده در [[سامرا]] سپری کرد. ریاضیات، ادبیات، منطق و اغلب دروس سطح [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] را در همان جا نزد اساتید برادر بزرگترش، سید مهدی، فراگرفت. هنگامی که پدرش سید اسماعیل صدر در سال ۱۳۱۴ق به [[کربلا]] هجرت کرد، او نیز به این شهر رفت و به بهره‌گیری از پدر و دیگر استادان کربلا پرداخت. سپس به سفارش پدرش، برای تکمیل تحصیلات، رهسپار [[نجف]] شد و دروس دوره سطح و [[درس خارج|خارج]] را آنجا آموخت.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۲، ص۴۶۶؛ امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۵۰.</ref>

سید صدر یکی از مدرسان حوزه بود و شاگردانی تربیت کرد. نام برخی از شاگردان وی :

صدرالدین صدر مورد توجه آیت‌الله حائری بود. مؤسس [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|حوزه علمیه قم]] [[عبدالکریم حائری یزدی]] در دوران کهنسالی خود نگران آینده حوزۀ تازه تاسیس بود. او به منظور تقویت حوزه علمیه قم و تامین آینده آن، از صدر برای اقامت در [[قم]] دعوت کرد. وی با اعزام گروهی به مشهد او را به قم فرا خواند. صدر علاوه بر تدریس سطوح عالی، از مشاوران حائری شمرده می‌شد و در امور حوزه نیز به او کمک می‌کرد. آیت الله حائری، صدر را وصی خود قرار داد و به پیشنهاد صدر، [[سید محمد حجت]] نیز به وصایت وی برگزیده شد.<ref>امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۴۹-۵۰.</ref>

هنگامی که [[سید حسین طباطبایی بروجردی |آیت‌الله بروجردی]] برای معالجه به [[تهران]] رفت، صدر، از وی خواست به قم بیاید. پس از ورود او جایگاه [[نماز جماعت]] خود در [[حرم حضرت معصومه(س)|حرم حضرت معصومه]] را به آیت الله بروجردی واگذار کرد؛ از ریاست حوزه فاصله گرفت و به پشتیبانی گسترده از آیت‌الله بروجردی بسنده کرد. او در تبیین فلسفه این کار، این [[آیه ۸۳ سوره قصص]] را تلاوت می‌کرد: {{قرآن جدید|قصص|۸۳}} {{قرآن جدید|قصص|۸۳|نوع=فولادوند|منبع=نه}} <ref>امین، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۵۰؛ هزار، دانشوران قم، ص۱۴۹.</ref>

[[سید حسین طباطبایی قمی|سید حسین قمی]]، به صدر [[اجازه اجتهاد]] داده بود و در احتیاطات مقلدانش را به او ارجاع می داد.<ref>امین٬ طبقات أعلام الشيعة، ۱۴۳۰ق٬ ج‏۱۵، ص۹۴۵</ref>

اولین همسر آیت‌الله صدر، دخترخاله‌اش بود که در جوانی در [[عراق]] درگذشت. وی پس از بازگشت به [[ایران]]، در حوالی سال ۱۳۳۹ق در مشهد با بی‌بی صفیه قمی دختر [[سید حسین طباطبایی قمی]] (از [[مراجع تقلید]]) [[ازدواج]] کرد و صاحب ده فرزند (سه پسر و هفت دختر) شد:

*[[سید رضا صدر]]، از مدرسان [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|حوزه علمیه قم]].

*[[امام موسی صدر|سید موسی صدر]]

*سید علی صدر

*صدیقه صدر، همسر [[سید محمدباقر سلطانی طباطبایی]]. چهار فرزند داشت: ۱) صادق طباطبایی، ۲) فاطمه طباطبایی، که با [[سید احمد خمینی]] [[ازدواج]] کرد ۳) مرتضی طباطبایی ۴) عبدالحسین طباطبایی

*زهرا همسر مصطفی فیروزان

*منصوره صدر، همسر [[علی‌اکبر صادقی]] و مادر زهره صادقی (همسر [[سید محمد خاتمی]])

==پانویس==