امام علی علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از [[مبعث|بعثت]] پیامبر (۱۳ سال پیش از هجرت)، علی(ع) نخستین مرد و [[حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها|خدیجه(س)]]، نخستین زنی بود که به پیامبر(ص) ایمان آوردند.<ref>{{پک|مصاحب|۱۳۸۰|ک=دایرةالمعارف فارسی|ج=۲|ص=۱۷۶۰}}</ref><ref>{{پک|شهیدی|۱۳۸۰|ک=دانشنامه امام علی(ع)|ج=۸|ص=۱۳}}</ref> علی(ع) که در آن هنگام ده سال داشت به همراه پیامبر(ص) به صورت پنهانی و در کوه‌های اطراف مکه [[نماز]] می‌گزاردند.<ref>{{پک|معادیخواه|۱۳۷۷|ک=تاریخ اسلام (عصر بعثت)|ص=۶۴}}</ref><ref>{{پک|مصاحب|۱۳۸۰|ک=دایرةالمعارف فارسی|ج=۲|ص=۱۷۶۰}}</ref> پس از آنکه پیامبر(ص) دعوت به اسلام را در سال سوم بعثت علنی کرد، در واقعه دعوت از خویشاوندان نزدیک که به «انذار عشیره» یا «واقعه [[یوم الدار]]» معروف است، علی(ع) از وی حمایت کرد و پیامبر(ص) در پاسخ، او را برادر، وصی و جانشین خود خواند.<ref>{{پک|معادیخواه|۱۳۷۷|ک=تاریخ اسلام (عصر بعثت)|ص=۸۰}}</ref> در ابتدای سال هفتم بعثت، مسلمانان توسط مشرکان در [[شعب ابی‌طالب]]، [[شعب ابی‌طالب#محاصره بنی هاشم|محاصره]] شدند و از خرید و فروش و رفت و آمد منع شدند.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱،  ص۴۴.</ref> در این دوران ابوطالب برای حفظ جان پیامبر(ص) بارها علی(ع) را در جای خواب او خواباند.<ref>{{پک|شهیدی|۱۳۸۰|ک=دانشنامه امام علی(ع)|ج=۸|ص=۱۴}}</ref> مدتی پس از شکسته‌شدن محاصره، ۳ سال پیش از هجرت، علی(ع) در ۱۹ سالگی، پدرش ابوطالب را از دست داد.<ref>{{پک|قنوات|۱۳۸۰|ک=دانشنامه امام علی(ع)|ج=۸|ص=۹۹}}</ref> پس از درگذشت ابوطالب، شرایط مسلمانان دشوارتر شد و پیامبر(ص) به فکر هجرت به [[مدینه]] افتاد. در شب هجرت و با آگاهی از توطئه مشرکان برای کشتن پیامبر(ص)، علی(ع)، در ۲۳ سالگی، در خوابگاه وی خوابید که به [[لیلة المبیت]] مشهور است.<ref>{{پک|شهیدی|۱۳۸۰|ک=دانشنامه امام علی(ع)|ج=۸|ص=۱۴|نقطه=نه}}</ref> حضرت علی(ع) چند روز بعد و پس از [[ادا]]ی دیون پیامبر(ص) به همراه گروهی که در میان‌شان [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] و [[فاطمه بنت اسد]] (مادر امام علی) نیز بودند، به مدینه رفت.<ref>{{پک|معادیخواه|۱۳۷۷|ک=تاریخ اسلام (عصر بعثت)|ص=۱۵۵-۱۵۸|نقطه=نه}}{{پک|مصاحب|۱۳۸۰|ک=دایرةالمعارف فارسی|ج=۲|ص=۱۷۶۰}}</ref>