یتیم‌نوازی: تفاوت میان نسخه‌ها

==سفارش قرآن به تکریم یتیم==

قرآن یتیم را گرامی داشته و با سفارش‌هایی مخاطبان خود را به رعایت حقوق یتیمان و توجه و نیکی به آنان دعوت کرده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، قم. ج۱۳، ص۱۵۳؛ انصاریان، زیباهای اخلاق، قم، ص۳۲۰؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳۷۹.</ref> در قرآن به تکریم یتیم ([[آیه ۱۷ سوره فجر]])، اِطعام یتیم ([[آیه اطعام|آیه ۸ سوره انسان]]، [[آیه ۱۵ سوره بلد]])، احسان و نیکی به یتیم<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۲۸.</ref> ([[آیه ۸۳ سوره بقره]]، [[آیه ۳۶ سوره نساء]]) و انفاق به یتیم<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۰۴.</ref> ([[آیه ۲۱۵ سوره بقره]]) سفارش شده است.<ref>انصاریان، زیباهای اخلاق، قم، ص۳۲۰.</ref>

گفته شده حق یتیم آن است که اموال او را در بهترین وجه به کار اندازند تا فایده بیشتری داشته باشد و وقتی بالغ شد، حق او را به او تسلیم نمایند.<ref>محسنی، نقش اسلام در عصر حاضر، ۱۳۸۷ش، ص۸۹.</ref> مطابق [[آیه ۱۷ سوره فجر]]، دلیل ذلت برخی این است که یتیم را گرامی نداشته و حقوقش را رعایت نکرده‌اند.<ref>انصاریان، زیباهای اخلاق، قم، ص۳۲۰.</ref> از این آیه استفاده شده که هرکس به اکرام یتیم و رعایت حق او برخیزد، مورد اکرام خدا قرار می‌گیرد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان‏، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۲۷۱؛ انصاریان، زیباهای اخلاق، قم، ص۳۲۰.</ref> به‌گفته [[جعفر سبحانی]] از مراجع تقلید، قرآن بسیار کوشیده تا دیدگان جامعه را به‌سوی یتیمان جلب کند؛ تا آنجا که دستور می‌دهد هنگام تقسیم اموال میت، هرگاه یتیمی در میان نزدیکان او باشد، سهمی نیز به او بدهند، هرچند وارث نباشد.<ref>سبحانی، منشور جاوید، قم، ج۱۳، ص۱۶۰.</ref>

==احسان به یتیم در روایات==