خلود: تفاوت میان نسخه‌ها

بیش از چهل آیه قرآن درباره [[عذاب ابدی|خلود انسان‌هایی در جهنم]] است. در برخی آیات مانند [[آیه ۱۶۹ سوره نساء]]، [[آیه ۶۵ سوره احزاب|۶۵ احزاب]] و [[آیه ۲۳ سوره جن|۲۳ سوره جن]] که دربارهٔ کافران و ظالمان و عاصیان در برابر خدا و پیامبر است، بعد از «خالدین فیها» عبارت «ابداً» آمده است.<ref>عبدالباقی، المعجم المفهرس، ذیل ریشه «خلد».</ref> به طور کلی، این افراد یا گروه‌ها در قرآن به خلود در آتش [[وعید]] داده شده‌اند: [[ کفر|کافران]]،<ref> سوره آل‌عمران، آیه ۱۱۶؛ سوره بینه، آیه ۶، سوره احزاب،آیه ۶۴-۶۵.</ref> [[شرک|مشرکان]]،<ref>سوره بینه، آیه ۶؛ سوره فرقان، آیه ۶۸-۶۹.</ref> و [[منافق|منافقان]].<ref>سوره توبه، آیه۶۸، سوره مجادله، آیه ۱۴-۱۷.</ref>  

در باب خلود در جهنم روایات فراوانی ذکر شده است. به تعبیر علامه طباطبایی تعداد روایات رسیده از اهل‌بیت درباره اصل خلود عذاب، به حد [[خبر مستفیض |استفاضه]] رسیده است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۱۲.</ref> [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] در [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] در کتاب العدل و المعاد، یک باب با ۴۱ حدیث را به روایاتی اختصاص داده است که مضمون آن عذاب ابدی و نجات‌یافتگان از آن است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۳۵۱-۳۷۴.</ref> او از مجموع احادیث ذکر شده دربارهٔ خلود به این نتیجه رسیده که کافران و منکران [[اصول دین]] اسلام و دشمنان اهل بیت در آتش ابدی خواهند بود جز کسانی که در عقلشان کاستی هست یا [[اتمام حجت|حجت بر آنان تمام]] نشده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۳۶۳.</ref>