خلود: تفاوت میان نسخه‌ها

خلود (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۳

۵۴ بایت اضافه‌شده ، ۳ سپتامبر

←‏جاودانگی کافران و اهل کبائر

دیداریویکی‌متن

P.motahari

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۳٬۳۲۷

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 در باب خلود در جهنم روایات فراوانی ذکر شده است. به تعبیر علامه طباطبایی، تعداد روایات رسیده از اهل‌بیت درباره اصل خلود عذاب، به حد [[خبر مستفیض |استفاضه]] رسیده است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۱۲.</ref> [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] در [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] در بخش العدل و المعاد، یک باب با ۴۱ حدیث را به روایاتی اختصاص داده است که مضمون آن عذاب ابدی و نجات‌یافتگان از آن است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۳۵۱-۳۷۴.</ref> او از مجموع احادیث ذکرشده دربارهٔ خلود به این نتیجه رسیده که کافران و منکران [[اصول دین]] اسلام و دشمنان [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]] در آتش ابدی خواهند بود، جز کسانی که در عقلشان کاستی هست یا [[اتمام حجت|حجت بر آنان تمام]] نشده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۳۶۳.</ref>
 ===جاودانگی کافران و اهل کبائر===
-اکثر متکلمان معتقد به خلود کافران در جهنم بوده‌اند.<ref>برای نمونه: علامه حلی، کشف المراد، ۱۴۲۷ق، ص۵۶۱؛ تفتازانی،  شرح المقاصد، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۳۴، جرجانی، شرح المواقف، ۱۳۷۰ش، ج۸، ص۳۰۷؛ فاضل مقداد، اللوامع الالهیه، ۱۳۸۷ش، ص۴۴۱.</ref> با این حال جاحظ و عبدالله بن حسن عنبری معتقد بوده‌اند خلود در عذاب برای کافر معاند صادق است، اما اگر کسی کوشش کند و دلایل حق برایش آشکار نشود و اسلام نیاورد، معذور است و عذابش در جهنم قطع می‌شود.<ref>فخر رازی، المحصل، ۱۴۱۱ق، ص۵۶۶؛ تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۳۱؛ جرجانی، شرح المواقف، ۱۳۷۰ش، ج۸، ص۳۰۸-۳۰۹.</ref>
+اکثر متکلمان معتقد به خلود کافران در جهنم بوده‌اند.<ref>برای نمونه: علامه حلی، کشف المراد، ۱۴۲۷ق، ص۵۶۱؛ تفتازانی،  شرح المقاصد، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۳۴، جرجانی، شرح المواقف، ۱۳۷۰ش، ج۸، ص۳۰۷؛ فاضل مقداد، اللوامع الالهیه، ۱۳۸۷ش، ص۴۴۱.</ref> با این حال جاحظ و عبدالله بن حسن عنبری معتقد بودند خلود در عذاب مخصوص کافرِ معاند است؛ اما اگر کسی کوشش کند و دلایل حق برایش آشکار نشود و اسلام نیاورد، معذور است و عذابش در جهنم قطع می‌شود.<ref>فخر رازی، المحصل، ۱۴۱۱ق، ص۵۶۶؛ تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۳۱؛ جرجانی، شرح المواقف، ۱۳۷۰ش، ج۸، ص۳۰۸-۳۰۹.</ref>
-[[خوارج]] و به ویژه دو شاخهٔ [[وعیدیه]] و [[ازارقه]] معتقد بودند که مرتکب [[گناه کبیره|کبیره]] نیز کافر و مخلد در آتش است.<ref>اشعری، مقالات الاسلامیین، ۱۴۰۰ق، ص۴۷۴؛ شهرستانی، الملل و النحل، ج۱، ص۱۷۰، ۱۸۶. </ref> [[معتزله]] نیز بر آن بودند که هر چند [[فاسق]] نه کافر است و نه مؤمن، و جایگاهش [[منزلة بین المنزلتین]] است. ولی در آتش جهنم مخلد خواهد بود.<ref>اشعری، مقالات الاسلامیین، ۱۴۰۰ق، ص۴۷۴؛ بغدادی، الفرق بین الفرق، ص۱۱۵، ۱۱۸-۱۱۹؛ نیز: قاضی عبدالجبار، شرح الاصول الخمسه، ۱۴۰۸ق، ص۶۵۰.</ref> زیرا آیات [[آیه ۱۴ سوره نساء|۱۴ سوره نساء]] و ۲۳ سوره جن از خلود عاصیان، و در [[آیه ۷۴ سوره زخرف]] از خلود مجرمان خبر داده است و که هر دو شامل [[فاسق]] هم می‌شوند.<ref>قاضی عبدالجبار، شرح الاصول الخمسه، ۱۴۰۸ق، ص۶۵۷-۶۴۸، ۶۶۰.</ref>
+[[خوارج]] و به‌ویژه دو شاخهٔ [[وعیدیه]] و [[ازارقه|اَزارقه]] معتقد بودند که مرتکب [[گناه کبیره|کبیره]] نیز کافر و مُخَلَّد در آتش است.<ref>اشعری، مقالات الاسلامیین، ۱۴۰۰ق، ص۴۷۴؛ شهرستانی، الملل و النحل، ج۱، ص۱۷۰، ۱۸۶. </ref> [[معتزله]] نیز بر آن بودند که هرچند [[فاسق]] نه کافر است و نه مؤمن، و جایگاهش [[منزلة بین المنزلتین|منزلةٌ بینَ الْمنزلتَین]] است، در آتش جهنم مُخَلَّد خواهد بود؛<ref>اشعری، مقالات الاسلامیین، ۱۴۰۰ق، ص۴۷۴؛ بغدادی، الفرق بین الفرق، ص۱۱۵، ۱۱۸-۱۱۹؛ نیز: قاضی عبدالجبار، شرح الاصول الخمسه، ۱۴۰۸ق، ص۶۵۰.</ref> زیرا آیات [[آیه ۱۴ سوره نساء|۱۴ سوره نساء]] و ۲۳ سوره جن از خلود عاصیان، و [[آیه ۷۴ سوره زخرف]] از خلود مجرمان خبر داده است و که هردو شامل [[فاسق]] هم می‌شوند.<ref>قاضی عبدالجبار، شرح الاصول الخمسه، ۱۴۰۸ق، ص۶۵۷-۶۴۸، ۶۶۰.</ref>
 ===جاودانگی گناه‌کاران در جهنم===