سنت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
←نمونه‌هایی از سنت‌های الهی در قرآن
Seyedkarimi (بحث | مشارکتها) |
|||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
*[[استدراج|سنت اِستِدراج]]: به‌معنای مهلت الهی به ظالمان، با نعمت‌های مداوم مادی است که سبب [[غفلت]] ایشان شده و آنان را به‌تدریج به [[عذاب الهی|عذاب]] نزدیک‌تر می‌کند (مطابق با آیات ۱۸۲–۱۸۳ [[سوره اعراف]]، [[آیه ۵۵ سوره توبه]]، [[آیه ۸۵ سوره توبه]]).<ref>جمعی از نویسندگان، معارف قرآن، ۱۳۸۷ش، ص۱۲۵.</ref> | *[[استدراج|سنت اِستِدراج]]: به‌معنای مهلت الهی به ظالمان، با نعمت‌های مداوم مادی است که سبب [[غفلت]] ایشان شده و آنان را به‌تدریج به [[عذاب الهی|عذاب]] نزدیک‌تر می‌کند (مطابق با آیات ۱۸۲–۱۸۳ [[سوره اعراف]]، [[آیه ۵۵ سوره توبه]]، [[آیه ۸۵ سوره توبه]]).<ref>جمعی از نویسندگان، معارف قرآن، ۱۳۸۷ش، ص۱۲۵.</ref> | ||
*[[سنت نصرت مؤمنان]]: به‌معنای آنکه زیست مؤمنانه سبب نزول [[برکت|برکات]] آسمان و زمین برای [[مؤمن|مؤمنان]] بوده و یاری خداوند را در حساس‌ترین برهه‌های زندگی در پی دارد (مطابق با [[آیه ۹۶ سوره اعراف]]، [[آیه ۴ سوره فتح]]، [[آیه ۲۵ سوره توبه]]، [[آیه ۴۰ سوره توبه]]، [[آیه ۱۲۴ سوره آل عمران]]).<ref>جمعی از نویسندگان، معارف قرآن، ۱۳۸۷ش، ص۱۱۰.</ref> | *[[سنت نصرت مؤمنان]]: به‌معنای آنکه زیست مؤمنانه سبب نزول [[برکت|برکات]] آسمان و زمین برای [[مؤمن|مؤمنان]] بوده و یاری خداوند را در حساس‌ترین برهه‌های زندگی در پی دارد (مطابق با [[آیه ۹۶ سوره اعراف]]، [[آیه ۴ سوره فتح]]، [[آیه ۲۵ سوره توبه]]، [[آیه ۴۰ سوره توبه]]، [[آیه ۱۲۴ سوره آل عمران]]).<ref>جمعی از نویسندگان، معارف قرآن، ۱۳۸۷ش، ص۱۱۰.</ref> | ||
*سنت اتمام حجت: بدین معناست که خداوند مردم را به‌جهت ظلمشان، بی‌خبر و قبل از [[اتمام حجت]]، هلاک نمی‌کند (مطابق با [[آیه ۱۳۱ سوره انعام|آیه ۱۳۱ سوره | *سنت اتمام حجت: بدین معناست که خداوند مردم را به‌جهت ظلمشان، بی‌خبر و قبل از [[اتمام حجت]]، هلاک نمی‌کند (مطابق با [[آیه ۱۳۱ سوره انعام|آیه ۱۳۱ سوره انعام]] و [[آیه ۱۵ سوره اسراء]]).<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۳۵۵.</ref> | ||
*[[امتحان الهی|سنت امتحان]] (سنت ابتلاء): خداوند همه انسان‌ها را در حیات دنیوی‌شان به‌وسیله سختی‌ها و خوشی‌ها امتحان می‌کند (مطابق با [[آیه ۲ سوره عنکبوت]] و [[آیه ۳۵ سوره انبیاء]]).<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۹۹.</ref> | *[[امتحان الهی|سنت امتحان]] (سنت ابتلاء): خداوند همه انسان‌ها را در حیات دنیوی‌شان به‌وسیله سختی‌ها و خوشی‌ها امتحان می‌کند (مطابق با [[آیه ۲ سوره عنکبوت]] و [[آیه ۳۵ سوره انبیاء]]).<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۹۹.</ref> | ||
*[[سنت هدایت]]: خداوند نسبت به سرنوشت بندگان خویش بی‌تفاوت نبوده و برای [[هدایت]] ایشان [[پیامبران]] و هادیانی را فرستاده است (مطابق با آیه ۱۳۳ و ۱۳۴ [[سوره طه]]، [[آیه ۴۷ سوره یونس]]، [[آیه ۱۶ سوره نحل]]، و [[آیه ۲۴ سوره فاطر|آیه ۲۴ سوره فاطر)]].<ref>دایرة المعارف قرآن کریم، ج۴، ص۲۶۳.</ref> | *[[سنت هدایت]]: خداوند نسبت به سرنوشت بندگان خویش بی‌تفاوت نبوده و برای [[هدایت]] ایشان [[پیامبران]] و هادیانی را فرستاده است (مطابق با آیه ۱۳۳ و ۱۳۴ [[سوره طه]]، [[آیه ۴۷ سوره یونس]]، [[آیه ۱۶ سوره نحل]]، و [[آیه ۲۴ سوره فاطر|آیه ۲۴ سوره فاطر)]].<ref>دایرة المعارف قرآن کریم، ج۴، ص۲۶۳.</ref> | ||