پرش به محتوا

افترا: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
'''إفْتِرا''' از [[گناهان کبیره]] به‌معنای دروغ‌سازی و نسبت‌دادن آن به اشخاص است؛ به‌طوری که موجب حیرت و ناخشنودی شنونده‌اش گردد. افترا زدن [[حرام]] است. گفته شده افترا [[دروغ|دروغی]] است که از روی عمد گفته می‌شود و افتراگو کسی است که به دروغ بودن حرفش یقین دارد. قرآن کریم افترا را عملی ناپسند و [[ظلم]] در حق دیگران می‌داند و از آن به‌عنوان گناهی بزرگ یاد می‌کند و افترا‌زنندگان را از ظالم‌ترین افراد معرفی می‌کند.  
'''إفْتِرا''' از [[گناهان کبیره]] به‌معنای دروغ‌سازی و نسبت‌دادن آن به اشخاص است؛ به‌طوری که موجب حیرت و ناخشنودی شنونده‌اش گردد. افترا زدن [[حرام]] است. گفته شده افترا [[دروغ|دروغی]] است که از روی عمد گفته می‌شود و افتراگو کسی است که به دروغ بودن حرفش یقین دارد. قرآن کریم افترا را عملی ناپسند و [[ظلم]] در حق دیگران می‌داند و از آن به‌عنوان گناهی بزرگ یاد می‌کند و افترا‌زنندگان را از ظالم‌ترین افراد معرفی می‌کند.  


گفته شده افترا نوعی دروغ است که افترا زننده آن را علیه دیگران به کار می‌برد؛ اما دروغ گاهی در حق خود است و گاهی در حق دیگران، افزون بر آن ممکن است شخص نسبت به آن دروغ رضایت نیز داشته باشد. به عقیده برخی از محققان افترا نوعی از [[بهتان|بُهتان]] است؛ چراکه همانند بهتان شنونده‌اش را مبهوت می‌کند.  
افترا نوعی دروغی است که افتراگو، آن را علیه دیگران به کار می‌برد؛ اما دروغ گاهی در حق خود است و گاهی در حق دیگران، به عقیده برخی از محققان افترا نوعی از [[بهتان|بُهتان]] است؛ چراکه همانند بهتان شنونده‌اش را مبهوت می‌کند.  


در [[فقه|فقه اسلامی]] افترا جرم است و [[حد شرعی|مجازات شرعی]] آن در صورت افترا به [[زنا]] و [[لواط]]، موجب اجرای هشتاد ضربه شلاق است و در مواردی که موضوع آن حدآور نباشد موجب ثبوت [[تعزیر]] است. همچنین افترا یکی از دلایل حرام بودن [[تشریع در احکام|تشریع در دین]] و رجوع به [[کهانت#حکم فقهی|کاهن]] و ترتیب اثر دادن به گفته‌های اوست.  
در [[فقه|فقه اسلامی]] افترا جرم است و در صورتی که به شخصی افترا به [[زنا]] و [[لواط]] زده شود، [[حد شرعی|مجازات شرعی]] آن زدن هشتاد ضربه شلاق به افترازننده است و در مواردی که موضوع آن حدآور نباشد باعث ثبوت [[تعزیر]] است. همچنین افترا یکی از دلایل حرام بودن [[بدعت|تشریع در دین]] و مراجعه به [[کهانت#حکم فقهی|کاهن]] و ترتیب اثر دادن به گفته‌های اوست.  


برخی از عالمان دینی با استناد به عبارت «بَاهِتُوهُمْ» در [[حدیث مباهته|حَدیث مُباهِته]]، افترا به اهل [[بدعت]] را به‌دلیل وجود مصلحت، لازم و آن را [[مباح|جایز]] دانسته‌اند با این حال اکثر [[مجتهد|فقیهان]]، این برداشت را ناصحیح دانسته و [[حدیث]] را به «قانع‌کردن اهل بدعت با استدلال‌های محکم» معنا کرده‌اند.
برخی از عالمان دینی با استناد به عبارت «بَاهِتُوهُمْ» در [[حدیث مباهته|حَدیث مُباهِته]]، افترا به اهل [[بدعت]] را به‌دلیل وجود مصلحت، لازم و آن را [[مباح|جایز]] دانسته‌اند؛ با این حال اکثر [[مجتهد|فقیهان]]، این برداشت را ناصحیح دانسته و [[حدیث]] را به «قانع‌کردن اهل بدعت با استدلال‌های محکم» معنا کرده‌اند.


==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱

ویرایش