بحث:افترا
@H.shayegh: سلام و عرض ادب.
- در شناسه آمده: «گفته شده افترا دروغی است که از روی عمد گفته می‌شود و افتراگو کسی است که به دروغ بودن حرفش یقین دارد به‌طوری که نمی‌تواند دروغ بودن حرفش را اثبات کند.» علاوه بر طولانی‌شدن جمله، احتمال می‌دهم مخاطب هم مانند بنده تعریف و منظور از افتراگو در این جمله را نفهمد. خدا قوت.--Naghavi (بحث) ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۲ (+0330)
- سلام وادب وخدا قوت...(برخی از عالمان دینی با استناد به عبارت «بَاهِتُوهُمْ» در حَدیث مُباهِته، افترا به اهل بدعت را به‌دلیل وجود مصلحت، لازم و آن را جایز دانسته‌اند) ظاهراً لازم بودن یعنی واجب بودن ولی جایز بودن یعنی صرف اباحه.شایدهم دقت طلبگی باشد.الامرالیکم.--Mahdi1382 (بحث) ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۶ (+0330)
- به نظر می رسد مطلبی که درباره اخص بودن افترا از دروغ آمده پیچیده و مبهم است:(گفته شده افترا اخص از دروغ است به‌دلیل اینکه افترا زمانی است که شخصی دروغی را به دیگری نسبت دهد درحالی‌که آن شخص به آن دروغ و نسبت راضی نیست اما دروغ در مقایسه با افترا عام است یعنی هم معنایی که در افترا به کار می‌رود را شامل می‌شود و هم اینکه شخص در مورد خودش دروغی را می‌سازد (عمدی یا سهوی)؛ چه راضی به دروغش باشد یا نباشد. بنابراین شخصی که ادعا می‌کند کاری را انجام داده یا نداده است می‌توان گفت او دروغگو است اما هیچ‌وقت نمی‌توان به چنین شخصی مُفتَر (افترا زن) گفت چراکه این شخص به چنین نسبت‌دادنی راضی شده است درحالی‌که در افترا رضایت نداشتن آن شخص شرط است.) شاید منظور این باشد: افترا همان دروغ است که درباره دیگری ساخته شده در حالی که آن فرد به دروغی که در باره‌اش ساخته شده راضی نیست ولی دروغ هم شامل جایی می‌شود که فردی که دروغ را به او نسبت داده‌اند راضی باشد یا نباشد مانند موردی که انسان به دروغ مطلبی را برای خودش ادعا می‌کند و می‌تواند از این دروغ راضی باشد یا نباشد. الامرالیکم. Mahdi1382 (بحث) ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۶ (+0330)
- (علامه طباطبایی در ذیل آیه ۵۸ سوره احزاب، افترا و بهتان را از جمله گناهانی می‌داند که عقل انسان، زشتی آن را بدون نیاز به صدور نهی از جانب خدا درک می‌کند.) عبارت المیزان این است:
وكونه إثما مبينا لأن الافتراء والبهتان مما يدرك العقل كونه إثما من غير حاجة إلى ورود النهي عنهما شرعا.شاید اثم فقط به معنای زشتی نباشد و شرع هم فقط خداوند نباشد. و شاید اشاره به مستقلات عقلیه مفید بود یعنی اشاره می‌شد که حکم به زشتی افترا و بهتان از مستقلات عقلیه است و عقل به تنهایی زشتی‌اش را ادراک می‌کند و علامه هم به این اشاره کرده است. الامرالیکم. Mahdi1382 (بحث) ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۴ (+0330)
- (وی معتقد است افترا در این آیات اگر به معنای استناد حکمی به خدا باشد که یقین وجود دارد که چنین حکمی از سوی خدا نیامده است، و همچنین عباراتی که در این آیات به‌کار‌رفته است نظیر «إِنَّ اللَّهَ لَا يهَْدِى الْقَوْمَ الظَّلِمِين» و «فَأُوْلَئكَ هُمُ الظَّالِمُون» دلیل بر حرام بودن افترا و تشریع در دین است)افترا در این آیات اگر به معنای نسبت دادن حکمی غیر یقینی به خدا باشد...--Mahdi1382 (بحث) ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۶ (+0330)
- با سلام مجدد واحترام...(در روایات اسلامی از آسیب‌های افترا به مواردی نظیر از بین رفتن آبرو و مختل شدن زندگی شخصی افراد[۱] و از بین رفتن نَسب‌ها[۲] اشاره شده است.) به نظر می‌رسد کار جداسازی مقوله افترا از قذف و تهمت و بهتان بخصوص در موارد اتهامات جنسی کمی یا شاید بیش از کم کار را دچار مشکل و تداخل مطالب کرده است که نمی‌دانم واقعا بتوان مرزبندی دقیقی ارائه کرد یاخیر؟ در همین فراز ازبین رفتن نَسب‌ها از آسیب‌های افترا برشمرده شده در حالی که صریح روایت در وسائل مربوط به قذف محصنات است.( وحرم الله قذف المحصنات لما فيه من فساد الأنساب ، ونفي الولد ، وإبطال المواريث...)الامر الیکم. Mahdi1382 (بحث) ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۴ (+0330)
دو نکته
@H.shayegh: با سلام
۱. اضافه نویسی خیلی دارد امکان کاهش مطلب هست.
*لطفا از کلی گویی پرهیز فرمایید؛ از نظر بنده اضافه‌نویسی ندارد اگر از نظر ارزیاب‌های محترم اضافه‌نویسی دارد حذف فرمایید H.shayegh (بحث) ۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۵ (+0330)
۲. این مقاله همپوشانی زیادی با مقاله بهتان دارد.
*نوشته هیچ‌گونه همپوشانی ندارد و سراسر سعی شده تک‌پوشانی با بهتان و تهمت شود.H.shayegh (بحث) ۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۵ (+0330)