سید علی حسینی خامنه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

سیدعلی خامنه‌ای تحصیل را در چهار سالگی از مکتب‌خانه و با فراگیری [[قرآن|قرآن کریم]] آغاز کرد و همزمان با دوره دبستان، یادگیری [[تلاوت قرآن|قرائت]] و [[تجوید]] [[قرآن]] را در مشهد شروع نمود.<ref>بهبودی، شرح اسم، ۱۳۹۱ش، ص۴۹.</ref> در سال‌های پایان دبستان، تحصیلات مقدماتی حوزوی را نیز آغاز کرد. وی پس از اتمام دوره دبستان، تحصیل علوم دینی را در [[مدرسه علمیه سلیمانیه|مدرسه سلیمان‌خان]] ادامه داد و دوره سطح را در [[مدرسه علمیه نواب|مدرسه نواب]] گذراند. وی بخشی از مقدمات و سطح را نیز نزد پدر خود آموخت. همزمان با تحصیلات حوزوی، دبیرستان را نیز تا سال دوم متوسطه ادامه داد.<ref>آرشیو مرکز اسناد، شماره ۱۲۲۶.</ref>

وی در سال ۱۳۳۴ش، در [[درس خارج]] فقه [[سید محمدهادی میلانی]] حاضر شد و در سال [[سال ۱۳۳۶ هجری شمسی|۱۳۳۶ش]] طی سفر کوتاهی همراه خانواده به [[نجف]] رفت و در دروس مدرسان بنام [[حوزه علمیه نجف]] شرکت کرد ولی به دلیل عدم تمایل پدر برای اقامت در آن شهر به [[مشهد]] بازگشت<ref>آرشیو مرکز اسناد، شماره ۱۲۲۶.</ref> و یک سال دیگر در درس آیت‌الله میلانی حاضر شد و در ۱۳۳۷ش عازم [[حوزه علمیه قم]] شد.<ref>بهبودی، شرح اسم، ۱۳۹۱ش، ص۷۸.</ref>

سید علی خامنه‌ای از ابتدای حضور در [[مشهد]]، به تدریس سطوح عالی [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] ([[فرائد الاصول (کتاب)|رسائل]]، [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]] و [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]]) مشغول شد و برای عموم مردم نیز  جلسات [[تفسیر قرآن|تفسیر]] برگزار می‌کرد. از [[سال ۱۳۴۷ هجری شمسی|۱۳۴۷ش]] تدریس درس تخصصی تفسیر را برای طلاب علوم دینی شروع کرد. این دروس و جلسات تفسیر تا سال [[سال ۱۳۵۶ هجری شمسی|۱۳۵۶ش]] و قبل از [[تبعید آیت‌الله خامنه‌ای به ایرانشهر|دستگیری و تبعید به ایرانشهر]] ادامه داشت.<ref>[https://farsi.khamenei.ir/memory-content?id=5467#602 «نگاهی گذرا به زندگینامه‌ی حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی حسینی خامنه‌ای»]، سایت دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای.</ref> جلسات تفسیر در سالیانی از دوره ریاست‌جمهوری و پس از آن نیز ادامه داشت. پس از رسیدن به رهبری، از سال [[سال ۱۳۶۹ هجری شمسی|۱۳۶۹ش]] تدریس [[درس خارج|خارج فقه]] را در [[حسینیه امام خمینی (تهران)|حسینیه امام خمینی]] آغاز کرد و تاکنون به تدریس ابواب [[جهاد]]، [[قصاص]]، [[مکاسب محرمه]] و [[نماز شکسته|نماز مسافر]] پرداخته است. این درس همچنان ادامه دارد.<ref>[https://farsi.khamenei.ir/memory-content?id=5467#602 «نگاهی گذرا به زندگینامه‌ی حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی حسینی خامنه‌ای»]، سایت دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای.</ref>

* [[سید محمدهادی میلانی]].

*[[حسین بروجردی]].

*[[امام خمینی]]

*[[مرتضی حائری یزدی]].

*[[سید محمد محقق داماد]].

*[[علامه طباطبایی]].

#آینده در قلمرو اسلام، نوشته [[سید قطب]].

#جلد اول تفسیر فی ظلال القرآن، نوشته [[سید قطب]].

#مسلمانان در نهضت آزادی هندوستان، نوشته عبدالمنعم النمر.

#ادعانامه علیه تمدن غرب، نوشته [[سید قطب]].

*[[انسان ۲۵۰ ساله (کتاب)|انسان ۲۵۰ ساله]]، کتابی حاوی بخش‌هایی از سخنان پراکنده و برخی از نوشته‌های آیت‌الله خامنه‌ای درباره زندگی سیاسی امامان شیعه.  این کتاب بر اساس [[نظریه انسان ۲۵۰ ساله]] تدوین شده است.

نقطه آغازین ورود سید علی خامنه‌ای به فعالیت‌های سیاسی و مبارزه با نظام سلطنتی پهلوی، دیدار او با [[سید مجتبی نواب صفوی]] در مشهد بوده است. آیت‌الله خامنه‌ای در بهمن ۱۳۴۱ش<ref>جلالی، مشهد در بامداد نهضت اسلامی، ۱۳۷۸ش، ص۱۴۸.</ref> و نیز در ۱۳۴۲ش، واسطه انتقال پیام‌های [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] و [[سید محمدهادی میلانی|آیت‌الله میلانی]] بوده است.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۱۲۲۹-۱۲۳۱.</ref>

آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۴۲ش، در سفری به بیرجند سخنرانی‌هایی علیه حکومت وقت انجام داد<ref>بهبودی، شرح اسم، ۱۳۹۱ش، ص۱۲۹-۱۳۴.</ref> و به همین دلیل در [[۱۲ خرداد]] سال ۱۳۴۲ش/[[۷ محرم]] ۱۳۸۳ق دستگیر و در مشهد زندانی شد.<ref>آرشیو مرکز اسناد، شماره ۶۱۴و۱۲۳۱-۱۲۳۲.</ref> پس از آزادی، آیت‌الله محمدهادی میلانی با او دیدار کرد.<ref>آرشیو مرکز اسناد، شماره ۱۲۳۳.</ref> او از جمله روحانیونی بود که در ۱۱ دی ۱۳۴۲ش، پیامی به [[سید محمود طالقانی]]، [[مهدی بازرگان]] و [[یدالله سحابی]] که به دلیل حمایت از امام خمینی زندانی شده بودند، فرستاد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱۳۷۶-۱۳۸۲ش، ج۱، ص۴۶۸.</ref>

در همان زمان طلاب خراسانی حوزه علمیه قم با هدایت سید علی خامنه‌ای، در اعتراض به ادامه حصر امام خمینی، نامه‌ای به حسنعلی منصور، نخست‌وزیر وقت نوشته و منتشر کردند که از جمله آنها خود وی و [[ابوالقاسم خزعلی]] و [[محمد عبایی خراسانی]] بودند.<ref>امام خمینی در آیینه اسناد به روایت ساواک، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۳۹۲.</ref>

آیت‌الله خامنه‌ای در بهمن ۱۳۴۲ش، مقارن با رمضان۱۳۸۳ق برای تبلیغ و تبیین مسائل نهضت اسلامی راهی [[زاهدان]] شد.<ref>بهبودی، شرح اسم، ۱۳۹۱ش، ص۱۶۲-۱۶۶.</ref> سخنرانی‌های او در مساجد زاهدان باعث دستگیری و انتقال به زندان قزل‌قلعه شد<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۱۲۳۴.</ref> که در ۱۴ اسفند ۱۳۴۲ش از زندان آزاد شد.<ref>بهبودی، شرح اسم، ۱۳۹۱ش، ص۱۸۷.</ref> در پاییز ۱۳۴۳ش از [[قم]] به [[مشهد]] بازگشت.<ref>بهبودی، شرح اسم، ۱۳۹۱ش، ص۱۹۲-۱۹۵.</ref>

سید علی خامنه‌ای به همراه کسانی چون [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]]، [[سید محمد حسینی بهشتی|سید محمد بهشتی]]، [[علی‌اکبر فیض مشکینی|علی فیض مشکینی]]، [[احمد آذری قمی]]، [[علی قدوسی]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[سید محمد خامنه‌ای]] و [[محمدتقی مصباح یزدی]]<ref>هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۱۵۶۶.</ref> اعضای «گروه یازده نفر» بودند که با هدف تقویت و اصلاح [[حوزه علمیه قم]] برای مبارزه با رژیم پهلوی شکل گرفت.<ref>[https://farsi.khamenei.ir/memory-content?id=26142 «نگاهی گذرا به زندگینامه‌ی حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی حسینی خامنه‌ای»]، وبگاه دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای.</ref>

آیت‌الله خامنه‌ای مدتی در مسجد امیرالمومنین تهران به امامت جماعت پرداخت. در پی دستگیری و تبعید آیت‌الله [[سید حسن طباطبایی قمی|سید حسن قمی]] در فروردین [[سال ۱۳۴۶ هجری شمسی|۱۳۴۶ش]] که به دنبال سخنرانی ضد حکومت او در [[مسجد گوهرشاد]] صورت گرفت، آیت‌الله خامنه‌ای از آیت‌الله میلانی خواست به این اقدام اعتراض کند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک: آیت‌الله میلانی، ۱۳۷۶-۱۳۸۲ش، ج۳، ص۵-۷.</ref>

در [[۱۴ فروردین]] ۱۳۴۶ش، در [[تشییع جنازه]] آیت‌الله [[شیخ مجتبی قزوینی]] دستگیر<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۶۱۴.</ref> و در [[۲۶ تیر]] همان سال آزاد شد.<ref> آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۵۷۴.</ref> اندکی بعد در [[تهران]] به ملاقات زندانیان سیاسی رفت.<ref>بازرگان، یادداشت‌های روزانه، ۱۳۷۶ش، ۴۲۲-۴۲۳.</ref>

در پی وقوع زمین‌لرزه ویرانگر جنوب [[خراسان بزرگ|خراسان]] در [[۹ شهریور]] ۱۳۴۷ش، عده‌ای از روحانیون خراسان به سرپرستی آیت‌الله خامنه‌ای با هدف امداد و ساماندهی کمک‌های مردمی به زلزله‌زدگان، عازم فردوس شدند. او در این مدت در مجالس و منابر و همچنین هیئت‌های مذهبی، به فعالیت سیاسی خود ادامه داد. این فعالیت‌ها باعث شد که به اقامتش در فردوس پایان داده شود.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۶۱۴.</ref>

او با آنکه تحت پیگرد بود، با برخی از روحانیون مبارز از جمله [[سید محمود طالقانی]]، [[سید محمدرضا سعیدی]]، [[محمدجواد باهنر]]، [[محمدرضا مهدوی کنی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] و [[فضل‌الله محلاتی|فضل الله محلاتی]] در [[مشهد]] و [[تهران]] ارتباط داشت و به رغم اقامت در [[مشهد]] در بسیاری از جلسات علما و روحانیون مبارز تهران حضور می‌یافت.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک:آیت‌الله سعیدی، ص۲۴۸؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک: آیت‌الله طالقانی، ج۲، ص۴۹۷؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک: آیت‌الله مهدوی کنی، ص۱۴.؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک: آیت‌الله محلاتی، ج۱، ص۵۲۱؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک: محمدجواد باهنر، ص۳۵۵.</ref>

با درگذشت آیت‌الله [[سید محسن طباطبائی حکیم|سید محسن حکیم]] در خرداد [[سال ۱۳۴۹ هجری شمسی|۱۳۴۹ش]]، آیت‌الله خامنه‌ای تلاش مضاعفی برای تحکیم [[مرجع تقلید|مرجعیت]] [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] به عنوان [[مرجع تقلید]] اعلم انجام داد. در [[۲ مهر]] ۱۳۴۹ش دستگیر و مدتی در زندان لشکر خراسان در بازداشت به سر برد.<ref>[https://farsi.khamenei.ir/memory-content?id=26142 «نگاهی گذرا به زندگینامه‌ی حضرت آیت‌الله‌العظمی سید علی حسینی خامنه‌ای»]، وبگاه دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای.</ref>

در آذر ۱۳۵۲ش محل اقامه [[نماز جماعت]] و جلسات تفسیر خود را به [[مسجد کرامت]] انتقال داد.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۶۱۴.</ref> پس از مدتی سازمان‌های امنیتی وقت مانع اقامه نماز جماعت در آن مسجد شدند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک:آیت‌الله مطهری، ص۴۵۵؛ آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۵۷۳.</ref>

در آبان ۱۳۵۳ش به دعوت آیت‌الله [[محمد مفتح]] در مسجد جاوید [[تهران]] به سخنرانی پرداخت. در دی [[سال ۱۳۵۳ هجری شمسی|۱۳۵۳ش]] دستگیر و به زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری در تهران منتقل شد.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۵۲۷و۵۷۴و۶۱۴.</ref> در این حبس، اجازه ملاقات نداشت و از وضعیت و محل حبس او اطلاعی به خانواده‌اش داده نشده بود.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۵۷۵.</ref>

به دنبال درگذشت [[علی شریعتی]] در [[۲۹ خرداد]] ۱۳۵۶ش، آیت‌الله خامنه‌ای در بزرگداشت و مراسم ترحیم وی حضور یافت<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۳۸۹و۵۷۲.</ref> و در پی درگذشت [[سید مصطفی خمینی]] فرزند [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] به همراه برخی از مبارزان انقلابی، مراسم ختمی در [[۶ آبان]] در [[مسجد ملاهاشم]] برپا کردند.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۳۸۹و۵۷۲.</ref>

او از سوی کمیسیون امنیت اجتماعی خراسان به سه سال تبعید در [[ایرانشهر]] محکوم شد<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره ۵۷۶.</ref> و مأموران امنیتی در [[۲۳ آذر]] ۱۳۵۶ش به منزلش یورش برده و او را دستگیر کردند و به ایرانشهر انتقال دادند.<ref>https://lib.eshia.ir/12293/04/1321</ref> روز [[۹ مرداد]] ۱۳۵۷، [[ساواک]] زاهدان دستور داد که محل تبعید وی از ایرانشهر به [[جیرفت]] تغییر یابد.<ref>بهبودی، شرح اسم، ۱۳۹۱ش، ص۶۰۲.</ref>

پس از مهاجرت امام خمینی به فرانسه، شورای انقلاب در اوایل آبان ۱۳۵۷ش در ایران شکل گرفت و اعضای آن به تدریج توسط امام خمینی انتخاب شدند.<ref>صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۵، ص۴۲۶-۴۲۸.</ref>

 

سید علی خامنه‌ای به همراه [[مرتضی مطهری]]، [[سید محمد حسینی بهشتی]]، [[سید عبدالکریم موسوی اردبیلی]]، [[محمدرضا مهدوی کنی]]، [[محمدجواد باهنر]] و [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، جزء نخستین اعضای شورای انقلاب بود. او در اواخر دی ۱۳۵۷ش در این جلسات حضور پیدا کرد.<ref>پا به پای، ۱۹۲. ۲.</ref>

 

شورای انقلاب تصمیم‌گیری‌های مهمی درباره مبارزه داشت؛از جمله‌مذاکره با مقامات حکومت پهلوی و مقامات کشورهای خارجی، تشکیل کمیته استقبال از امام خمینی<ref>قاسم‌پور، دهه سرنوشت‌ساز، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۹۲-۹۴.</ref> و معرفی [[مهدی بازرگان]] به عنوان رئیس [[دولت موقت ایران|دولت موقت]] به امام خمینی.<ref>هاشمی، انقلاب و...، ۱۶۹.</ref> آیت‌الله خامنه‌ای تا پایان فعالیت این شورا در ۲۹ تیر ۱۳۵۹ش عضو ثابت آن باقی ماند.<ref>سائلی، ۴۹-۶۲.</ref>

در آخر [[تیر (ماه)|تیر]] [[سال ۱۳۵۸ هجری شمسی|۱۳۵۸]] آیت‌الله خامنه‌ای به معاونت امور انقلاب وزارت دفاع، و هم چنین عضویت کمیسیون وزرای امنیتی که سرپرستی و مسئولان کلیه امور انتظامی، نظامی و امنیتی را برعهده داشت، انتخاب گردید.<ref>سائلی، ۱۱۷-۱۱۸.</ref>

در [[۵ اسفند]] [[سال ۱۳۵۸ هجری شمسی|۱۳۵۸]] از مسئولیت سرپرستی [[سپاه پاسداران]] به دلیل نامزدی در انتخابات نخستین دوره مجلس شورای اسلامی استعفا کرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب و پیروزی، ص۴۴۹.</ref> آیت‌الله خامنه‌ای با حکم امام خمینی در ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۹ نمایندۀ وی در شورای عالی دفاع  و نیز سخن‌گوی آن شد.او هم چنان در دورۀ ریاست‌جمهوری رئیس شورای عالی پشتیبانی جنگ بود.<ref>https://lib.eshia.ir/12293/04/1321 دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۴، ص۱۳۲۱.</ref>

آیت‌الله خامنه‌ای در ایام منتهی به پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] و پس از آن،<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب و پیروزی، ص۱۲۵.</ref> به همراه [[سید محمد حسینی بهشتی]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[سید عبدالکریم موسوی اردبیلی]] و [[محمدجواد باهنر]] برای ایجاد تشکلی انقلابی فعالیت می‌کرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، انقلاب و پیروزی، ص۲۱۵-۲۱۸.</ref> این تشکل با نام [[حزب جمهوری اسلامی]] در ۲۹ بهمن ۱۳۵۷ش رسما اعلام موجودیت کرد، اما سابقه تأسیس آن به جلساتی در [[مشهد]] در تابستان ۱۳۵۶ برمی‌گردد.<ref>جاسبی، ج۴،ص ۱۴۹.</ref>

سید علی خامنه‌ای از تهیه‌کنندگان مرام‌نامه حزب جمهوری اسلامی بوده و در تقسیم وظایف اعضا نیز وظیفه تبلیغات حزب را بر عهده گرفت.<ref>جاسبی، ج۴، ص۱۴۶.</ref> آیت‌الله خامنه‌ای عضو موسس و عضو شورای مرکزی حزب بود و در مجموع در دوره تأسیس حزب بیشتر نقش تبیینی ایفا کرد و مواضع حزب را به صورت گفتارها و جزوه‌هایی ارائه نمود. او در تأسیس شعبه حزب در [[مشهد]] نقش داشت و دفتر آن شعبه را در ۲۶ اسفند ۱۳۵۷ش افتتاح کرد.

وی در طول دوران ریاست جمهوری در جلسه‌های حزب جمهوری اسلامی تهران و شهرستان‌ها شرکت می‌کرد و ضمن تبیین مأموریت‌ها و اهداف حزب به پرسش‌های اعضای دفترها و شعب و اعضای حزب پاسخ می‌داد.<ref>روزنامه جمهوری اسلامی، شماره ۱۵۴۱، ص۱۵، شماره ۱۵۴۳، ص۲.</ref>

امام خمینی در [[۲۴ دی]] [[سال ۱۳۵۸ هجری شمسی|۱۳۵۸ش]] آیت‌الله خامنه‌ای را با اشاره به حسن سابقه و شایستگی در علم و عمل، به [[نماز جمعه تهران|امامت جمعه تهران]] منصوب کرد.<ref>صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۱۱۶.</ref> پیشنهاد برگزاری سمینارهای ائمه جمعه به منظور انسجام شبکه امامان جمعه در داخل کشور و [[جهان اسلام]] از اقدامات ایشان در این دوره بود و پس از موافقت امام خمینی، نخستین سمینار در [[مدرسه فیضیه (قم)|مدرسه فیضیه]] [[قم]] برگزار شد.<ref>فرهنگ و...، ۳۱۱.</ref>

 

اهتمام به خطبه‌های عربی بعد از خطبه دوم فارسی از ویژگی‌های خطبه‌های ایشان بوده است.

آیت‌الله خامنه‌ای در انتخابات نخستین دوره قانونگذاری [[مجلس شورای اسلامی]] در اسفند ۱۳۵۸ش، با حمایت [[جامعه روحانیت مبارز|جامعه روحانیت مبارز تهران]]، [[حزب جمهوری اسلامی]] و چندین سازمان و گروه اسلامی دیگر<ref>رضوی، ۳۸۴.</ref> از حوزه انتخابیه تهران وارد مجلس گردید. در مجلس نیز عضو و رئیس کمیسیون امور دفاعی بود.

 

ایشان با انتخاب به مقام ریاست جمهوری در مهر ۱۳۶۰ قوه مقننه را ترک گفت.

آیت‌الله خامنه‌ای در [[۶ تیر]] [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]] و در حال سخنرانی پس از [[نماز ظهر]] در مسجد ابوذر، واقع در یکی از مناطق جنوب [[تهران]]، در اثر انفجار بمبی که در ضبط صوت کار گذاشته شده بود هدف [[ترور]] قرار گرفت و به شدت زخمی شد.<ref>هاشمی، انقلاب در...، ۱۷۶.</ref> بر اثر این سوء قصد وی از ناحیه سینه، دست راست آسیب جدی دید.آثار این مصدومیت با ایشان باقی مانده و دست راست ایشان کارآیی لازم را ندارد. گزارش‌های غیررسمی مسبب این حادثه را سازمان مجاهدین خلق ایران دانسته‌اند.<ref>جرعه نوش...، ۲۱۷-۲۱۸.</ref>

 

==دوران ریاست جمهوری اسلامی ایران==

بعد از شهادت [[محمدعلی رجایی]] دومین رئیس جمهور اسلامی ایران- شورای مرکزی [[حزب جمهوری اسلامی]] و نیز [[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم]] آیت‌الله خامنه‌ای را به عنوان نامزد ریاست جمهوری انتخاب کردند و [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] که تا آن زمان با تصدی روحانیون در مقام ریاست جمهوری موافق نبود، با نامزدی او موافقت کردند.<ref>فارسی، ۵۴۳-۵۴۴.</ref> انتخابات در [[۱۰ مهر]] ۱۳۶۰ برگزار شد و آیت الله خامنه‌ای با کسب اکثریت مطلق آراء (۹۵/۱۱ درصد) به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.<ref>جمهوری، شمـ ۶۷۸، ص۱۱.</ref> در [[۱۷ مهر]] ۱۳۶۰ امام خمینی حکم ریاست جمهوری وی را تنفیذ کرد<ref>صحیفه، ج۱۵ ص۲۷۸. .</ref> و او در [[۲۱ مهر]] به عنوان سومین رئیس جمهور اسلامی ایران در مجلس شورای اسلامی [[سوگند]] یاد کرد.<ref>مشروح، دوره اول، جلسه ۲۲۴.</ref>

او در دوره اول ریاست جمهوری از ۱۵ تا [[۲۰ شهریور]] ۱۳۶۳ به کشورهای [[سوریه]]، [[لیبی]] و [[الجزایر]] و در دوره دوم از [[۲۳ دی]] تا [[۳ بهمن]] ۱۳۶۴ به کشورهای آسیایی و آفریقایی، [[پاکستان]]، [[تانزانیا]]، [[زیمبابوه]]، [[آنگولا]]، و [[موزامبیک]] سفر نمود. از ۱۱ تا [[۱۵ شهریور]] ۱۳۶۵ برای شرکت در هشتمین اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد در هراره مجددا به زیمبابوه سفر کرد. در این سفر در اجلاس سخنرانی کرد و با برخی از سران کشورهای غیرمتعهد دیدار و گفت وگو نمود.<ref>جمهوری، شمـ ۱۹۲۱، ص۱۲.</ref> از ۲ تا ۶ اسفند [[۱۳۶۷ شمسی|۱۳۶۷]] نیز به کشورهای [[یوگسلاوی]] و [[رومانی]]<ref>جمهوری، شمـ ۲۸۲۶، ص۱۱.</ref> و از ۱۹ تا [[۲۶ اردیبهشت]] ۱۳۶۸ به کشورهای [[چین]] و [[کره شمالی]] سفر کرد.<ref>جمهوری، شمـ ۲۸۸۶، ص۱۲، شمـ ۲۸۸۹، ص۲.</ref> پیش از ریاست جمهوری نیز از  ۲۱ بهمن تا ۶ اسفند ۱۳۵۹  سفری تبلیغی به [[هند|هندوستان]] داشته است.<ref>https://lib.eshia.ir/12293/04/1321 دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۴، ص۱۳۲۱.</ref>  

از اقدامات دیگر آیت‌الله خامنه‌ای در زمینه سیاست خارجی می‌توان به برقراری ارتباط منسجم با گروه‌های سیاسی شیعی در [[افغانستان]]، [[عراق]] و [[لبنان]] و ایجاد تفاهم بین آنها اشاره کرد. تشکیل [[حزب وحدت اسلامی افغانستان|حزب وحدت اسلامی]] از احزاب هشت گانه افغانستان و [[مجلس اعلای اسلامی عراق|مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق]] از مصداق‌های مهم این رویکرد است.