مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

موضوع پژوهش برخی از شرق‌شناسان مسئله مهدویت بوده است و دیدگاه‌های متفاوتی در این زمینه دارند. [[هانری کربن]] با نگاه پدیدارشناسانه مهدویت را از محوری‌ترین عناصر اعتقادی [[عرفان]] و حکمت شیعی تلقی می‌کند از نظر وی مهدویت به معنای تفسیر باطن دین و ظهور امام احیای دوباره حیات انسان‌ها است.<ref>موسوی گیلانی، سیدرضی، ۱۳۸۵، ص۷۲.</ref> از نگاه او با ظهور همه مبانی پنهان یا معانی معنوی وحی الهی آشکار می‌شود.<ref>موسوی گیلانی، سیدرضی، ۱۳۸۵، ص۷۷.</ref> [[دارمستتر]] نویسنده فرانسوی با نگاهی تاریخی معتقد است که مهدویت در قرآن نیامده است و در سخنان پیامبر نیز نشانه‌های روشنی در این زمینه وجود ندارد. وی مهدویت را زاییده‌اندیشه فکری شیعه و متأثر از اساطیر ایرانی می‌داند.<ref>موسوی گیلانی، سیدرضی، ۱۳۸۵، ص۹۵.</ref>

خاورشناس هندی  (۱۹۰۳-۱۸۶۶م) مدعی است که‌اندیشه مهدویت به وسیله شیعیان کوفه ترویج شده است تا بتوانند از پتانسیل و توانایی‌‎هایش

در مقابله با خلافت خلفاء بنی امیه ساکن شام استفاده کنند.<ref>موسوی گیلانی، سیدرضی، ۱۳۸۵، ص۱۰۷.</ref> [[ایگناتس گلدزیهر|ایگناتس گلدزیهِر]] ‏(مجاری: Goldziher Ignác، زادهٔ ۲۲ ژوئن ۱۸۵۰ - درگذشتهٔ ۱۳ نوامبر ۱۹۱۲) خاورشناس مجارستانی با نگاهی تاریخی معتقد است که اعتقاد به مهدویت ریشه در عناصر فکری یهودی و مسیحی بازگشت دارد و در آن پاره‌ای از ویژگی مبحث سوشیانس که مورد استفاده زرتشتیان است دیده می‌شود.<ref>موسوی گیلانی، سیدرضی، ۱۳۸۵، ص۱۰۹.</ref> دیوید سامویل مارگولیوث معتقد است که مهدویت از زمان [[محمد بن حنفیه|محمد‌ بن حنفیه]] توسط [[مختار بن ابی‌عبید ثقفی|مختار ثقفی]] و توسط عده‌ای از طرفداران محمد بن حنفیه -فرقه کیسانیه- به وجود آمده که پس از کشته‌شدن او عنوان مهدی راه به او اطلاق کرده‌اند.<ref>موسوی گیلانی، سیدرضی، ۱۳۸۵، ص۱۵۲.</ref>