confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶
ویرایش
Ali.jafari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(اضافه کردن نوشتار اصلی) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[حدیث|روایات]] فراوانی از [[پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] درباره ثواب عزاداری بر مصیبتهای امام حسین(ع) نقل شده است<ref>گروهی از تاریخپژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۱۹۵.</ref> و طبق روایات، سوگواری برای امام حسین(ع) و یارانش به ویژه در [[دهه اول محرم]] و [[روز عاشورا]] مورد تأکید [[اهل بیت(ع)]] بوده است.<ref>محمدی ریشهری، فرهنگنامه مرثیه سرایی و عزاداری سیدالشهدا، ۱۳۸۷ش، ص۱۱.</ref> | [[حدیث|روایات]] فراوانی از [[پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] درباره ثواب عزاداری بر مصیبتهای امام حسین(ع) نقل شده است<ref>گروهی از تاریخپژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۱۹۵.</ref> و طبق روایات، سوگواری برای امام حسین(ع) و یارانش به ویژه در [[دهه اول محرم]] و [[روز عاشورا]] مورد تأکید [[اهل بیت(ع)]] بوده است.<ref>محمدی ریشهری، فرهنگنامه مرثیه سرایی و عزاداری سیدالشهدا، ۱۳۸۷ش، ص۱۱.</ref> | ||
در روایتی از [[امام رضا علیهالسلام|امام رضا(ع)]] نقل شده است که فرمود: «... روز حسین(ع) پلکهای ما را زخمی کرد و اشکمان را جاری ساخت و اندوه و گرفتاری برای ما به ارمغان آورد. پس گریه کنندگان باید بر کسی مانند حسین(ع) تا قیامت گریه کنند ... هنگامی که محرم فرا میرسید، پدرم خندان دیده نمیشد و اندوه بر او چیره میشد تا این ده روز به پایان برسد. روز دهم، روز حزن و عزا و گریه او بود...»<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۸، ح۲.</ref> | در روایتی از [[امام رضا علیهالسلام|امام رضا(ع)]] نقل شده است که فرمود: «... روز حسین(ع) پلکهای ما را زخمی کرد و اشکمان را جاری ساخت و اندوه و گرفتاری برای ما به ارمغان آورد. پس گریه کنندگان باید بر کسی مانند حسین(ع) تا قیامت گریه کنند ... هنگامی که محرم فرا میرسید، پدرم خندان دیده نمیشد و اندوه بر او چیره میشد تا این ده روز به پایان برسد. روز دهم، روز حزن و عزا و گریه او بود...»<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۸، ح۲.</ref> | ||
{{اصلی|حدیث ریان بن شبیب}} | |||
[[ریان بن شبیب]] میگوید: [[۱ محرم|روز اول محرم]] نزد امام رضا(ع) رفتم، حضرت فرمود: | [[ریان بن شبیب]] میگوید: [[۱ محرم|روز اول محرم]] نزد امام رضا(ع) رفتم، حضرت فرمود: | ||
:::ای پسر شبیب! اگر برای چیزی گریه میکنی، برای حسین بن علی(ع) گریه کن. پس همانا او را مانند گوسفند ذبح کردند و هجده مرد از خاندانش را که در زمین مانندی نداشتند، کشتند. آسمانهای هفتگانه و زمین برای او گریستند... ای پسر شبیب! اگر چنان بر حسین(ع) گریه کنی که اشکهایت بر گونهات جاری شود، خداوند همه گناهان کوچک و بزرگت را میبخشد... .<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰، ح۵۸؛ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۹، ح۵.</ref> | :::ای پسر شبیب! اگر برای چیزی گریه میکنی، برای حسین بن علی(ع) گریه کن. پس همانا او را مانند گوسفند ذبح کردند و هجده مرد از خاندانش را که در زمین مانندی نداشتند، کشتند. آسمانهای هفتگانه و زمین برای او گریستند... ای پسر شبیب! اگر چنان بر حسین(ع) گریه کنی که اشکهایت بر گونهات جاری شود، خداوند همه گناهان کوچک و بزرگت را میبخشد... .<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰، ح۵۸؛ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۲۹، ح۵.</ref> | ||
در روایات متعددی، ثواب [[گریه بر حسین(ع)|گریه بر امام حسین(ع)]] بهشت دانسته شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، باب ۳۲ و ۳۳، ۱۰۰-۱۰۶؛ </ref> در برخی روایات ثواب گریاندن دیگران برای امام حسین و اهلبیت(ع) با شعر و غیر آن <ref>العلامة المجلسي، بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۸۸.</ref>{{یاد| عن آل الرسول : أنهم قالوا : من بكى وأبكى فينا مائة فله الجنة /عن أبي هارون المكفوف قال : قال لي أبوعبدالله يا با هارون من أنشد في الحسين شعرا فبكى وأبكى عشرة كتبت له الجنة ... }} و [[تباکی]] نیز بهشت معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref> | در روایات متعددی، ثواب [[گریه بر حسین(ع)|گریه بر امام حسین(ع)]] [[بهشت]] دانسته شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، باب ۳۲ و ۳۳، ۱۰۰-۱۰۶؛ </ref> در برخی روایات ثواب گریاندن دیگران برای امام حسین و اهلبیت(ع) با شعر و غیر آن <ref>العلامة المجلسي، بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۸۸.</ref>{{یاد| عن آل الرسول : أنهم قالوا : من بكى وأبكى فينا مائة فله الجنة /عن أبي هارون المكفوف قال : قال لي أبوعبدالله يا با هارون من أنشد في الحسين شعرا فبكى وأبكى عشرة كتبت له الجنة ... }} و [[تباکی]] نیز بهشت معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref> | ||
===تشویق و ترغیب ائمه(ع) به سوگواری=== | ===تشویق و ترغیب ائمه(ع) به سوگواری=== |