وصیت امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته [[مرتضی مطهری]] (درگذشت: [[سال ۱۳۵۸ هجری شمسی|۱۳۵۸ش]]) مقصود از اصلاح این است که وضعیت با حکومت یزید به جایی رسیده است که اگر به همین صورت بماند و حرکتی شکل نگیرد، چیزی از اسلام حقیقی باقی نخواهد ماند.<ref>مطهری، مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (حكمتها و اندرزها(۱ و ۲))، ۱۳۸۴ش، ج۲۲، ص۲۹۲.</ref> همچنین وی بر این باور است که علاوه بر فراگیری ظلم و فساد،‌ امر به معروف و نهی از منکر نیز فراموش شده بود. امام حسین(ع) با [[قیام امام حسین(ع)|قیام]] و ریخته شدن خونش این واجب را احیا کردد.<ref>مطهری، مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (نقش حادثه كربلا در تحول تاريخ اسلامى(پانزده گفتار))، ۱۳۸۴ش، ج‏۲۵، ص۳۱۴؛ همچنین نگاه کنید:  داودی و رستم نژاد، عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها و پيامدها، ۱۳۸۷ش، ص۲۴۳.</ref> [[نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی|صالحی نجف‌آبادی]] در [[شهید جاوید (کتاب)|کتاب شهید جاوید]] با استناد به این وصیت، قیام برای اصلاح را از اهداف امام حسین(ع) می‌داند که از روح اسلام سرچشمه گرفته است.<ref>صالحی نجف‌آبادی، شهید جاوید، ۱۳۸۷ش، ص۲۸۸-۲۸۹.</ref> [[سید علی خامنه‌ای]] (زاده: [[سال ۱۳۱۸ هجری شمسی|۱۳۱۸ش]]) دومین رهبر جمهوری اسلامی ایران نیز با تکیه بر این وصیت‌نامه بر این باور است امام حسین(ع)‌ پس از مشاهده وضعیت رو به انحطاط جامعه اسلامی، و خروج آن از مسیر پیامبر(ص)، برای اصلاح امت و امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد.<ref>خامنه‌ای، [https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3002 «بیانات در خطبه‌های نماز جمعه تهران‌»]، دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه‌ای.</ref>