زیارت‌نامه حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر آنچه در کتاب‌های [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب الاحکام]]<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۹-۱۰.</ref> و [[مصباح المتهجد (کتاب)|مصباح المتهجد]]<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۱۱.</ref> نقل شده زیارت‌نامه [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها]] از جانب [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]]<ref>گنجی اشتهاردی، زیارت‌نامه مادر، ۱۳۹۹ش، ص۲۰.</ref> به یکی از سادات به نام [[ابراهیم بن محمد بن عیسی]]<ref>عباسی زنجانی، الجامع فی الرجال، ۱۴۳۶ق، ج۱، ص۱۶۲.</ref> تعلیم داده شد که موقع حضور نزد قبر وی به قصد زیارت خوانده شود. این زیارت‌نامه پس از [[شیخ طوسی]] ([[سال ۳۸۵ هجری قمری|۳۸۵]]-[[سال ۴۶۰ هجری قمری|۴۶۰ق]]) به دیگر آثار روایی<ref>برای نمونه نگاه کنید: فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۱۴، ص۱۳۶۹-۱۳۷۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۱۹۴-۱۹۵.</ref> و کتب ادعیه و زیارات شیعه<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۷۹-۸۰؛ شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۲۱: قمی، مفاتیح الجنان، مجمع إحياء الثقافة الإسلاميّة، ص۴۰۷.</ref> راه یافته است. [[شیخ مفید]] ([[سال ۳۳۶ هجری قمری|۳۳۶ق]] یا [[سال ۳۳۸ هجری قمری|۳۳۸ق]] ـ [[سال ۴۱۳ هجری قمری|۴۱۳ق]]) نیز با اختلافی اندک این زیارت‌نامه را در [[کتاب المزار (شیخ مفید)|کتاب المزار]] نقل کرده است.<ref>شیخ مفید، کتاب المزار، ۱۴۱۳ق،‌ ص۱۷۸.</ref>

به عقیده [[حسین گنجی اشتهاردی]] (زاده: [[سال ۱۳۳۱ هجری شمسی|۱۳۳۱ش]]) از علمای شیعه به دلیل نقل این روایت در یکی از [[کتب اربعه]]، قوت محتوایی این زیارت، تواتر لفظی و معنوی عبارات زیارت در سایر روایات و نبودن انگیزه در میان موافقان و مخالفان اهل بیت(ع) برای جعل، نیازی به بررسی سلسله سندی راویان نیست.<ref>گنجی اشتهاردی، زیارت‌نامه مادر، ۱۳۹۹ش، ص۱۷-۱۸.</ref> به گفته وی از نظر سلسله سندی نیز مذمتی درباره راویان وجود ندارد و همچنین [[محمدتقی مجلسی|مجلسی اول]]<ref>مجلسی، روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه‏، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۳۴۳.</ref> ([[سال ۱۰۰۳ هجری قمری|۱۰۰۳]]-[[سال ۱۰۷۰ هجری قمری|۱۰۷۰ق]]) این روایت را [[حدیث قوی|قوی]] معرفی می‌کند که مراد از آن روایتی است که راویان آن از شیعیان باشند.<ref>گنجی اشتهاردی، زیارت‌نامه مادر، ۱۳۹۹ش، ص۱۹.</ref> با بررسی ناقلان این روایت در کتب رجالی، محمد بن احمد بن داود را ثقه و عارف به حدیث،<ref>نجاشی، رجال، ۱۳۶۵ش، ص۳۸۴؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۷۲ش، ج۱۵، ص۳۴۵.</ref> محمد بن وهبان بصری را ثقه،<ref>نجاشی، رجال، ۱۳۶۵ش، ص۳۹۶؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۷۲ش، ج۱۸، ص۳۳۳-۳۳۴.</ref> ابو محمد حسن بن محمد بن حسن بن سیرافی را  مجهول،<ref>نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۸؛ مرتضی، زبدة المقال من معجم الرجال، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۲۲.</ref> عباس بن ولید بن عباس منصوری را مجهول<ref>نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۶۱؛ مرتضی، زبدة المقال من معجم الرجال، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۵۶۸.</ref> و ابراهیم بن محمد بن عیسی بن محمد عریضی را مجهول<ref>نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۰۰؛ مرتضی، زبدة المقال من معجم الرجال، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۷۹.</ref> دانسته‌اند.