پرش به محتوا

ایمان نیاکان پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی)
خط ۲۵: خط ۲۵:


===دلیل عقلی===
===دلیل عقلی===
به گفته [[ابوالفتوح رازی]] از مفسران شیعه از نظر عقلی اجداد همه پیامبران موحد بوده‌اند. چرا که پیامبران باید از چیزهایی که مورد تنفّر مردم از آنان و دعوتشان می‌شود، مبرا باشند و الا وجود اینها باعث می‌شود مردم دعوت آنها را نپذیرند. همچنین اگر اجداد پیامبران مشرک باشند، هنگامی که پیامبران، کافران را به اسلام دعوت می‌کنند با پاسخ منفی مشرکان آنان می‌شوند به اینکه پدرانتان مشرک بوده‌اند.  
به گفته [[ابوالفتوح رازی]] از مفسران شیعه از نظر عقلی اجداد همه پیامبران موحد بوده‌اند. چرا که پیامبران باید از چیزهایی که مورد تنفّر مردم از آنان و دعوتشان می‌شود، مبرا باشند و الا وجود اینها باعث می‌شود مردم دعوت آنها را نپذیرند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۶ش، ج۷، ص۳۴۰.</ref> و در واکنش به دعوت پیامبران، بگویند: پدرانتان نیز مشرک بوده‌اند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۶ش، ج۷، ص۳۴۰.</ref> همچنین خدا مشرکان را [[نجس]] خوانده است؛ ازاین‌رو از نظر عقلی کسی را که به پاک کردن پلیدان فرستاده، نباید ناپاک‌زاده باشد.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۶ش، ج۷، ص۳۴۰.</ref>
 
خدا مشرکان را نجس خوانده است؛ از‌این‌رو از نظر عقلی کسی را که به پاک کردن پلیدان فرستاده، نباید ناپاک‌زاده باشد.{{مدرک}}


==تردید در ایمان اجداد پیامبر با استناد به ماجرای آزر و روایات==
==تردید در ایمان اجداد پیامبر با استناد به ماجرای آزر و روایات==
خط ۴۱: خط ۳۹:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
* ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، تصحیح یاحقی، محمدجعفر یاحقی، بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد مقدس، ۱۳۷۶ش.
* آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: علی عبدالباری عطیه، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق.
* آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: علی عبدالباری عطیه، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق.
* ابن‌تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، مجموع الفتاوی، تحقیق: عبدالرحمان بن محمد بن قاسم، مدینه، مجمع الملک فهد، ۱۴۱۶ق.
* ابن‌تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، مجموع الفتاوی، تحقیق: عبدالرحمان بن محمد بن قاسم، مدینه، مجمع الملک فهد، ۱۴۱۶ق.