فتح مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

طبق برخی گزارش‌ها، پس از فتح مکه پیامبر(ص) به شکستن بت‌های بالای سقف [[کعبه]] اقدام کرد.<ref>ابن‌طاووس، الطرائف، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۸۰.</ref> به پیشنهاد پیامبر(ص)، [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] روی شانه‌های پیامبر رفت و بت‌ها را به زمین انداخت.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۳۵.</ref> بر اساس برخی روایت‌ها، پس از آنکه امام علی(ع) بُتِ هُبَل (بزرگ‌ترین و مهم‌ترین بت در مسجد الحرام) را از بالای کعبه انداخت، آن را در ورودی باب بنی‌شَیبه (یکی از ورودی‌های [[مسجد الحرام|مَسْجِد الْحَرام]]) دفن کردند.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۳۸.</ref> به گفته برخی مفسران در پی شکسته شدن بت‌ها و پاکسازی فضای مسجدالحرام و کعبه از وجود بت‌ها، آیه جاء الحق نازل شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۶۷۱–۶۷۲؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۲، ص۲۷۶؛ صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۱۷، ص۳۰۶–۳۰۷.</ref> با این حال، بنا بر روایتی که در [[المستدرک علی الصحیحین (کتاب)|المستدرک علی الصحیحین]] (از کتاب‌های حدیثی اهل‌سنت) نقل شده است، شکستن بت‌ها، در [[لیلة المبیت|لیلة‌المبیت]] رخ داده است.<ref> حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۶.</ref> پس از فتح مکه، پیامبر سریه‌هایی را به اطراف مکه فرستاد تا بت‌خانه‌ها را تخریب کنند.<ref>فیاض، تاریخ اسلام، ۱۳۲۷ش، ص۹۸.</ref> ظهر روز فتح مکه [[بلال حبشی]] به دستور پیامبر(ص) بر فراز کعبه رفت و [[اذان]] گفت که کفار مکه از این واقعه بسیار ناراحت شدند.<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۹۷-۹۸.</ref>