توسل: تفاوت میان نسخه‌ها

توسل و [[استغاثه|اِستغاثه]] از سوی برخی هم‌معنا تلقی شده است.<ref>سبکی، شفاء السقام، ۱۴۱۹ق، ص۳۱۴.</ref> برخی نیز آن‌ها را متفاوت دانسته‌اند، بدین بیان که استغاثه فقط برای موقعیت و حالت شدت و سختی است، اما توسل به حالت سختی اختصاص ندارد و آسایش را نیز شامل می‌شود.<ref>عبدالرحمن عبدالمنعم، معجم المصطلحات والألفاظ الفقهیة، دار الفضیلة، ص۱۵۰.</ref>

برای مشروعیت و جواز شرعی توسل به ادله زیر استناد کرده‌اند:

*'''قرآن:''' خدا در [[آیه وسیله]] به مؤمنان دستور داده است که برای تقرب به خداوند وسیله‌ای بجویند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۳ش، ج۵، ص۳۲۸؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۱، ص۳۴۹.</ref> همچنین در [[آیه ۶۴ سوره نساء]] به گنهکاران توصیه شده که نزد پیامبر(ص) بروند و از او درخواست کنند که درباره آن‌ها از خداوند [[استغفار|طلب مغفرت]] کند.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۹۰ش، ج۷، ص۴۱۲؛ سوره نساء، آیه ۶۴.</ref> از دیگر آیاتی که بر مشروعیت توسل دلالت می‌کند، [[آیه ۹۷ سوره یوسف]] است<ref>مکارم شیرازی، آیات الولایة فی القرآن، ۱۴۲۵ق، ص۲۰۱.</ref> که براساس آن فرزندان [[یعقوب (پیامبر)|حضرت یعقوب]] از پدرشان درخواست کردند که برای آن‌ها [[استغفار|طلب مغفرت]] کند.<ref>سوره یوسف، آیه ۹۷.</ref>