۱۷٬۱۳۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۵۰: | خط ۱۵۰: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
از روایتی که [[محمد بن عمر کشی|کَشّی]] درباره مناظره شاگردان امام صادق(ع) نقل کرده است، به دست میآید که برخی شاگردان او در زمینههای خاصی تخصص داشتهاند.<ref>پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۱۹۹.</ref> طبق این روایت [[حمران بن اعین|حُمران بن اَعیَن]] در [[علوم قرآن|علوم قرآنی]]، [[ابان بن تغلب|اَبان بن تغلب]] در ادبیات عرب، [[زرارة بن اعین|زُراره]] در [[فقه]] و [[مؤمن الطاق|مؤمن الطّاق]] و [[هشام بن سالم جوالیقی|هِشام بن سالم]] در [[کلام اسلامی|کلام]] تخصص داشتهاند.<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۲۷۵–۲۷۷.</ref> برخی دیگر از شاگردان امام صادق(ع) که در زمینه کلام تخصص داشتند، عبارتاند از [[حمران بن اعین|حُمران بن اَعیَن]]، [[قیس ماصر|قیس ماصِر]] و [[هشام بن حکم|هشام بن حَکَم]].<ref>پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۱۹۹.</ref> | از روایتی که [[محمد بن عمر کشی|کَشّی]] درباره مناظره شاگردان امام صادق(ع) نقل کرده است، به دست میآید که برخی شاگردان او در زمینههای خاصی تخصص داشتهاند.<ref>پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۱۹۹.</ref> طبق این روایت [[حمران بن اعین|حُمران بن اَعیَن]] در [[علوم قرآن|علوم قرآنی]]، [[ابان بن تغلب|اَبان بن تغلب]] در ادبیات عرب، [[زرارة بن اعین|زُراره]] در [[فقه]] و [[مؤمن الطاق|مؤمن الطّاق]] و [[هشام بن سالم جوالیقی|هِشام بن سالم]] در [[کلام اسلامی|کلام]] تخصص داشتهاند.<ref>کشی، رجال الکشی، ۱۴۰۹ق، ص۲۷۵–۲۷۷.</ref> برخی دیگر از شاگردان امام صادق(ع) که در زمینه کلام تخصص داشتند، عبارتاند از [[حمران بن اعین|حُمران بن اَعیَن]]، [[قیس ماصر|قیس ماصِر]] و [[هشام بن حکم|هشام بن حَکَم]].<ref>پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۱۹۹.</ref> | ||
===اهل سنت=== | ===اهل سنت=== | ||
برخی از علماء و ائمه [[فقه|فقهی]] اهل سنت، شاگردان امام صادق(ع) بودهاند. [[شیخ طوسی]] در [[رجال الطوسی (کتاب)|رجال خود]]، [[ابوحنیفه]] را در شمار شاگردان و اصحاب امام نام برده است.<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۳۱۵.</ref> [[ابنابیالحدید|ابنابیالحدید معتزلی]] نیز او را از شاگردان امام صادق(ع) دانسته است.<ref>ابنابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۸ و ج۱۵، ص۲۷۴.</ref> [[شیخ صدوق]] از [[مالک بن انس]] نقل کرده است که وی مدتی نزد امام صادق(ع) میرفته و از او حدیث میشنیده است.<ref>صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ص۱۶۸؛ صدوق، الامالی، ۱۴۱۷ق، ص۱۶۹؛ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ش، ص۲۳۴.</ref> مالک بن انس در کتاب مُوَطَّأ از امام صادق(ع) حدیث نقل کرده است.<ref>مالک بن أنس، موطأ، ۱۴۲۵ق، ص۱۰.</ref> | برخی از علماء و ائمه [[فقه|فقهی]] اهل سنت، شاگردان امام صادق(ع) بودهاند. [[شیخ طوسی]] در [[رجال الطوسی (کتاب)|رجال خود]]، [[ابوحنیفه]] را در شمار شاگردان و اصحاب امام نام برده است.<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۳۱۵.</ref> [[ابنابیالحدید|ابنابیالحدید معتزلی]] نیز او را از شاگردان امام صادق(ع) دانسته است.<ref>ابنابیالحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۸ و ج۱۵، ص۲۷۴.</ref> [[شیخ صدوق]] از [[مالک بن انس]] نقل کرده است که وی مدتی نزد امام صادق(ع) میرفته و از او حدیث میشنیده است.<ref>صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ص۱۶۸؛ صدوق، الامالی، ۱۴۱۷ق، ص۱۶۹؛ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ش، ص۲۳۴.</ref> مالک بن انس در کتاب مُوَطَّأ از امام صادق(ع) حدیث نقل کرده است.<ref>مالک بن أنس، موطأ، ۱۴۲۵ق، ص۱۰.</ref> | ||
خط ۲۱۶: | خط ۲۰۳: | ||
کشف الریبه]] نوشته [[شهید ثانی]] آمده است. | کشف الریبه]] نوشته [[شهید ثانی]] آمده است. | ||
*[[توحید مفضل (کتاب)|توحید المُفَضَّل]] یا کتاب فکِّر. این رساله مشتمل بر سخنان امام صادق(ع) درباره خداشناسی برای [[مفضل بن عمر|مُفَضَّل بن عمر]] است که به جهت تکرار عبارت «فَکِّر یا مُفَضَّل» (فکر کن ای مفضل) در آن، در گذشته به «کتاب فَکِّر» شهرت داشت. نویسنده [[الذریعة الی تصانیف الشیعة (کتاب)|الذریعه]] مفضل را به عنوان صاحب کتاب فکّر معرفی کرده است.<ref>طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۱۹، ص۱۵.</ref> | *[[توحید مفضل (کتاب)|توحید المُفَضَّل]] یا کتاب فکِّر. این رساله مشتمل بر سخنان امام صادق(ع) درباره خداشناسی برای [[مفضل بن عمر|مُفَضَّل بن عمر]] است که به جهت تکرار عبارت «فَکِّر یا مُفَضَّل» (فکر کن ای مفضل) در آن، در گذشته به «کتاب فَکِّر» شهرت داشت. نویسنده [[الذریعة الی تصانیف الشیعة (کتاب)|الذریعه]] مفضل را به عنوان صاحب کتاب فکّر معرفی کرده است.<ref>طهرانی، الذریعة، ۱۴۰۸ق، ج۱۹، ص۱۵.</ref> | ||
*رساله اَهلیلَجه. در این رساله امام صادق(ع) با پزشکی هندی درباره اثبات وجود خدا گفتگو کرده است. به گفته [[سید محسن امین]]، [[سید ابنطاووس]]، این کتاب را معتبر دانسته است. همچنین او از ابنندیم نویسنده [[الفهرست (ابنندیم) |فهرست ابنندیم]] نقل کرده که نگارش این کتاب توسط امام صادق(ع) از محالات است.<ref>امین، اعیان الشیعه، دارالتعارف، ج۱، ص۶۶۳.</ref>{{یاد|اهلیلجه نام گیاهی است که طبیبان هندی برای درمان از آن استفاده میکنند. | *[[رساله اهلیلجه|رساله اَهلیلَجه]]. در این رساله امام صادق(ع) با پزشکی هندی درباره اثبات وجود خدا گفتگو کرده است. به گفته [[سید محسن امین]]، [[سید ابنطاووس]]، این کتاب را معتبر دانسته است. همچنین او از ابنندیم نویسنده [[الفهرست (ابنندیم) |فهرست ابنندیم]] نقل کرده که نگارش این کتاب توسط امام صادق(ع) از محالات است.<ref>امین، اعیان الشیعه، دارالتعارف، ج۱، ص۶۶۳.</ref>{{یاد|اهلیلجه نام گیاهی است که طبیبان هندی برای درمان از آن استفاده میکنند. | ||
*متن مشهور به [[تفسیر امام صادق(ع)]] | *متن مشهور به [[تفسیر امام صادق(ع)]] | ||
*[[تفسیر نعمانی (کتاب)|تفسیر النُعمانی]].<ref>پاکتچی، «جعفر صادق، امام»، ص۲۱۸ و ۲۱۹.</ref> | *[[تفسیر نعمانی (کتاب)|تفسیر النُعمانی]].<ref>پاکتچی، «جعفر صادق، امام»، ص۲۱۸ و ۲۱۹.</ref> |
ویرایش