آیه ۶ سوره حمد: تفاوت میان نسخه‌ها

ششمین آیه [[سوره فاتحه|سوره حمد]] را نخستین تقاضای انسان از [[خدا]] دانسته‌اند که پس از اظهار تسلیم در برابر پروردگار و رسیدن به مرحله [[عبادت|عبودیت]] و استعانت از ذات پاک او، نعمت هدایت به [[صراط مستقیم]] را از خداوند طلب می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۵.</ref>  

درخواست هدایت به صراط مستقیم را از مهم‌ترین خواسته‌های و دعاهایی  دانسته‌اند که حتی بهترین مخلوقات نیز از آن بی‌نیاز نیستند.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۱۷؛ هاشمی رفسنجانی، تفسیر راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۳۶.</ref> بر اساس آنچه در [[تفسیر راهنما (کتاب)|تفسیر راهنما]] آمده است، اگر این آیه در ارتباط با فراز «[[ایاک نعبد و ایاک نستعین|إِیّٰاکَ نَسْتَعِینُ]]» در آیه قبل در نظر گرفته شود؛ به معنای این خواهد بود که انسان بدون یاری از جانب خدا، از راهیابی به صراط مستقیم و یکتاپرستی ناتوان خواهد بود و اگر در در ارتباط با [[آیه ۲ سوره حمد|اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِینَ]]<ref>سوره حمد، آیه ۲.</ref> ملاحظه شود، حاوی این پیام است که انسان پس از شناخت خدا، هدفش سلوک در صراط مستقیم خواهد بود؛ یعنی، همان راهی که به خداوند می‌رسد.<ref>هاشمی رفسنجانی، تفسیر راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۳۶-۳۷.</ref> در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] نیز آمده است که انسان مؤمن اگرچه با خدای خود آشنا است؛ ولی هر لحظه ممکن است با بروز عواملی از صراط مستقیم منحرف شود؛ پس باید دائما از خدا بخواهد که او را در این مسیر حفظ و به مراتب و درجات بالاتر آن هدایت کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۵.</ref>