Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۶۱
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۱۸۶ سوره بقره|تصویر= بقره آیه ۱۸۶.png | {{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۱۸۶ سوره بقره|تصویر= بقره آیه ۱۸۶.png | ||
|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره= بقره|شماره آیه=۱۸۶|جزء=۲|شأن نزول=|مکان نزول=مدینه|موضوع=|درباره= [[مناجات]]، [[دعا]] |سایر=|آیات مرتبط=[[آیه ۶۰ سوره غافر]]}} | |توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره= بقره|شماره آیه=۱۸۶|جزء=۲|شأن نزول=|مکان نزول=مدینه|موضوع=|درباره= [[مناجات]]، [[دعا]] |سایر=|آیات مرتبط=[[آیه ۶۰ سوره غافر]]}} | ||
'''آیه ۱۸۶ سوره بقره''' آیهای است درباره [[مناجات]] و دعا که در آن | '''آیه ۱۸۶ سوره بقره''' آیهای است درباره [[مناجات]] و [[دعا]] که در آن [[خدا]] خود را نزدیک به بندگان توصیف کرده و بر اساس تفسیر مفسران وعده اجابت همه دعاهای بندگان را میدهد. تنها شرط [[استجابت دعا|استجابت دعا]] در این آیه خالص بودن دعا دانسته شده است. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبائی]] آیه را به دلیل هفت بار استفاده از ضمیر اولشخص مفرد، آیهای منحصر به فرد معرفی میکند و بنابر تفسیر [[سید عبدالاعلی سبزواری|سبزواری]] مفرد بودن ضمیرها نشاندهنده آن است که استجابت دعا در انحصار خداوند است. این آیه در بین آیات مربوط به [[روزه]] و احکام آن آمده است و برخی آن را مختص به دعای روزهداران دانستهاند. | ||
==جایگاه آیه== | ==جایگاه آیه== | ||
موضوع اصلی آیه ۱۸۶ سوره بقره مناجات، دعا و [[استجابت دعا]] است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۶۳۸.</ref> و به گفته مفسرانی همچون [[محمد صادقی تهرانی|صادقی تهرانی]] و [[سید محمدتقی مدرسی|مدرسی]]، از آنجا که [[ماه رمضان]] و ماه روزه ماه دعا کردن و استجابت دعا است<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۳۳۳.</ref> این آیه بین آیات وجوب روزه و [[آیه ۱۸۷ سوره بقره|آیه ۱۸۷]] که بیانکننده احکام تفصیلی [[روزه|روزه]] است قرار گرفته است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۴۷.</ref> تفسیر حجة التفاسیر از کاشف نقل کرده است که این آیه برای بیان استجابت دعای شخص روزهدار است.<ref>بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۴۵ش، ج۱، ص۱۴۳.</ref> | موضوع اصلی آیه ۱۸۶ سوره بقره مناجات، دعا و [[استجابت دعا]] است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۶۳۸.</ref> و به گفته مفسرانی همچون [[محمد صادقی تهرانی|صادقی تهرانی]] و [[سید محمدتقی مدرسی|مدرسی]]، از آنجا که [[ماه رمضان]] و ماه روزه ماه دعا کردن و استجابت دعا است<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۳۳۳.</ref> این آیه بین آیات وجوب روزه و [[آیه ۱۸۷ سوره بقره|آیه ۱۸۷]] که بیانکننده احکام تفصیلی [[روزه|روزه]] است قرار گرفته است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۴۷.</ref> تفسیر حجة التفاسیر از کاشف نقل کرده است که این آیه برای بیان استجابت دعای شخص روزهدار است.<ref>بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۴۵ش، ج۱، ص۱۴۳.</ref> |